Review | Theatrhythm Final Bar Line

Review | Theatrhythm Final Bar Line – Het afgelopen jaar stond volop in het teken van Final Fantasy’s 35-jarige jubileum dat werd gevierd met nieuwe releases en aankondigingen van nieuwe games in de franchise. Theathrhythm mocht natuurlijk niet in dat rijtje missen. Het origineel en de daaropvolgende releases waren immers liefdesbrieven aan de rijke muziekhistorie van één van de grootste RPG’s aller tijden. Tien jaar na de release van de originele Theatrhythm Final Fantasy brengt Square Enix mogelijk voor de laatste keer een loflied uit met een nieuwe Theatrhythm-game, maar weet Theatrhythm Final Bar Line een waardig slot te zijn of eindigt het met een decrescendo?

Een muzikaal avontuur

Waar Final Fantasy-games normaal gesproken propvol zitten met intrigerende personages, interessante verhaallijnen met eens in de zo veel releases sociaal commentaar erdoorheen gesprenkeld, houdt Theathrythm Final Bar Line het vrij simpel. Je zult in het begin het meeste van je tijd doorbrengen in de Series Quests modus, waarin je met je zelf samengestelde party Final Fantasy-personages door de muziek van een Final Fantasy-titel naar keuze zal spelen. Er zit wel een verhalende structuur aan deze muziek, je begint vaak met het openingslied van de desbetreffende game, afgewisseld met vechtmuziek, baasmuziek en muziek van bepaalde locaties. Deze nummers zul je geregeld in de volgorde spelen waarin je ze ook in het originele spel zou horen.

Wanneer je de Series Quests voor het eerst opstart, kun je kiezen uit vijf verschillende Final Fantasy-games, waaronder VII en II. Zodra je ongeveer het midden van een game hebt bereikt, krijg je een ‘Title Key’ waarmee je zelf alle muziek van één van de resterende games kunt vrijspelen. Naast deze modus kun je je tijd verder spenderen in de ‘Music Stages’ modus, waarin je al je vrijgespeelde muziek alleen of in coöp naar hartenlust kunt spelen, en de Multi Battle modus waarin je het online tegen maximaal drie anderen kunt opnemen. Mocht je even de tijd willen nemen om van de muziek te genieten zonder daar zelf iets voor te doen, kun je in het ‘Museum’ alle vrijgespeelde muziek(video’s) terug luisteren en/of kijken.

Propvol

Als je op zoek bent naar een game waar je talloze uren in kunt verliezen, dan weet Theatrhythm Final Bar Line je daar zeker in te voorzien. De standaardversie van het spel bevat 385 nummers. Tel daar nog de duurdere Deluxe-editie en DLC muziek bij op en je zit maar liefst op een totaal van 502 nummer. Daarmee kunnen we wel stellen dat Final Bar Line rijkelijk gevuld is met muziek uit meer dan 25 Final Fantasy-titels. Het zijn namelijk niet alleen console games waarvan de muziek is inbegrepen. Ook de muziek uit Final Fantasy VII Advent Children en van diverse mobiele games is te horen in dit ritmespel.

Druk op de maat

De gameplay van Theatrhythm Final Bar Line is vergelijkbaar met de vorige iteraties in de serie. Spelers zullen doorgaans vier verschillende soorten acties moeten uitvoeren: Touch Trigger, Slide Trigger, Hold Trigger en Hold-Slide Trigger. Touch Trigger is veruit het simpelst, hiervoor hoef je alleen op het juiste moment één of meerdere face en/of shoulder buttons in te drukken. Een Slide Trigger wordt in-game altijd getoond als een pijltje in een bepaalde richting, hiervoor moet je de analoge joystick in de juiste richting duwen. Een Hold Trigger is bijna hetzelfde als een Touch Trigger, alleen moet je dan dus de knop langer ingedrukt houden. Ten laatste heb je een Hold-Slide Trigger, wat een combinatie is van de twee laatstgenoemde acties. De gameplay is daarmee simpel te noemen, maar weet de aandacht van de speler wel constant te behouden.

Deze acties zul je uitvoeren in drie verschillende types levels: de Battle Music stage, Field Music Stage en Event Music Stage. Qua gameplay verschillen deze levels niet veel, in de Battle Stages vecht je party tegen waves van vijanden en in de Field Stages loopt je party gewoon. De Event Music Stage verschilt het meest van de eerdergenoemde. In plaats van links naar rechts beweegt alles van boven naar beneden en is de achtergrond gevuld met FMV’s van de game waaruit het nummer komt. Waar Final Bar Line vooral in verschilt ten opzichte van zijn voorgangers is het besturingsschema. Voorheen was het spel te spelen met touch-controls op de 3DS en mobile, maar ditmaal zullen spelers het moeten doen met de analoge joystick, face buttons en shoulder buttons. Zelfs de Switch, dat wel beschikt over een touchscreen, heeft niet de optie om daar gebruik van te maken wat ietwat teleurstellend is.

Onnodige opvulling

De kern gameplay is natuurlijk het op het juiste moment op de juiste knop drukken, maar Theatrhythm Final Bar Line kent nog wat sub-systemen. Elk nummer in de Series Quests modus heeft bijvoorbeeld een quest die je kunt voltooien. Vaak gaat dit dan om het behalen van een bepaald aantal punten of een bepaald percentage perfecte timings. Je party members krijgen na elk nummer XP, gaan levels omhoog en beschikken over vaardigheden. Dit maakt ze sterker, waardoor ze sneller vijanden verslaan in de Battle Music Stages, maar verder zal dit niet je score of iets dergelijks verbeteren. De toevoeging is begrijpelijk omdat Final Fantasy een RPG-franchise is, maar het heeft absoluut geen echte meerwaarde en voelt verschrikkelijk oppervlakkig.

Toegankelijk, charmant en nostalgisch

Één van de dingen die het meest opviel aan Final Bar Line is hoe toegankelijk het spel is voor zowel nieuwe als doorgewinterde ritmespel spelers. Voor nummers kun je altijd kiezen uit 3 en soms zelfs 4 moeilijkheidsgraden. De moeilijkheidsopties voeren stapsgewijs de complexiteit op, waardoor je echt een verbetering in je eigen vaardigheden merkt hoe langer je het spel speelt. Wil je gewoon genieten van de muziek en wil je dat de gameplay niet al te moeilijk is? Dan zijn de makkelijkere opties nog steeds bijzonder goed in het geëngageerd houden van de aandacht. Daarnaast kun je ook je instellingen veranderen om te compenseren voor input lag, al hebben wij hier zelf geen last van gehad.

De grafische stijl van Theatrhythm Final Bar Line is precies hetzelfde als in de voorgaande Theatrhythm Final Fantasy-games en dat is helemaal niet erg. De schattige Chibi-stijl leent zich perfect voor een game waar de focus vooral ligt op de muziek, hierdoor word je namelijk niet snel afgeleid. Zet daar prachtig getekende achtergronden achter en de visuele presentatie is niets anders dan top te noemen, met een resolutie van 720p wanneer je handheld speelt en 1080p wanneer de Switch docked is. In beide gevallen kent het spel een stabiele framerate van 60fps.

Met de muziek natuurlijk als middelpunt, dat net zo goed is als toen het werd uitgebracht, neemt Final Bar Line je telkens weer mee op een nostalgische trip naar het verleden. Het plezier dat je uit de game haalt hangt daardoor uiteindelijk vooral van twee dingen af, of je bekend bent met de muziek van de diverse Final Fantasy-games en of je ritmespellen in de eerste plaats leuk vindt. Mits je aan deze voorwaarden voldoet, is Theatrhythm Final Bar Line vanaf het moment dat je het spel aanzet een swingend genot.

Gespeeld op: Nintendo Switch.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4.