Afgelopen week kwam het nieuws naar buiten dat inXile Entertainment bezig is met een nieuwe game gebaseerd op een bestaand IP. De afgelopen jaren is de studio vooral druk in de weer geweest met de Wasteland-serie, de voorloper van Fallout. Nu de ontwikkelaar, net zoals Bethesda onder Microsoft valt, hopen fans dat de originele makers de kans krijgen om weer iets met het Fallout IP te doen. Microsoft verkeert wat dat betreft in een luxe positie. Met Brian Fargo hebben ze zowel de oprichter van Interplay als inXile en het Wasteland-team in huis. Daarnaast beschikken ze ook over Obsidian Entertainment, het voormalige Black Isle Studios, dat in het verleden Fallout, Fallout 2 en Fallout: New Vegas heeft gemaakt.

Fallout en Fallout 2 behoren tot het beste wat de serie te bieden heeft. Dat komt vooral omdat die games je geen enkele beperking opleggen. Moeilijke onderwerpen zoals racisme, slavernij en genocide worden niet geschuwd. De game laat je daar op je eigen manier mee omgaan, zonder een bepaald standpunt te forceren. De destijds typische inktzwarte Fallout-humor houdt het geheel luchtig terwijl je graven schendt, een pornoster wordt of trouwt en later je vrouw als slaaf verkoopt om wat geld te verdienen. Er zijn geen artificiële barrières of een geforceerd systeem van goed en kwaad. Sterker nog, er zijn niet eens grijze gebieden. Uiteraard hebben je acties gevolgen, echter komt dat de ongekend hoge herspeelbaarheid alleen maar ten goede.

Dat is dan ook de voornaamste reden waarom ik ben afgehaakt bij Bethesda’s Fallout-games. De overstap naar een 3D-wereld, het weglaten van de turn-based combat en het afzwakken van de RPG-systemen kan ik nog verdragen. Zelfs het ontbreken van de gitzwarte humor en de nu drukkere wereld waarin ik regelmatig iets tegen het lijf loop, kan ik nog slikken. Het is echter de beperktere keuzevrijheid die voor mij de emmer doet overlopen. Daarnaast heeft Fallout: New Vegas aangetoond dat de originele formule ook in de blauwdruk van een Bethesda-game volledig tot zijn recht kan komen. Het is dan ook extra zuur dat het fundament van de serie wordt vergeten en de moderne Fallout-games steeds minder met het bronmateriaal gemeen hebben.

Zo kom je in Fallout 3 de kinderen van Little Lamplight tegen. De game forceert je dan om de quest op een bepaalde manier te voltooien terwijl je in het origineel alles en iedereen kon bedreigen of vermoorden. Uiteraard was dat niet zonder gevolgen, maar dat is een keuze die je wel kon maken. In Fallout 4 sta je binnen een uur in Power Armor met een Minigun op een Deathclaw te schieten. Dat is normaal gesproken niet alleen endgame uitrusting, maar ook nog eens het sterkste monster uit de serie. De nieuwe Fallout-games hanteren een lineaire aanpak gevuld met actiemomenten en vergeten de overlevingsstrijd in een radioactieve woestenij waarin je zelf echt vrij bent om je eigen lot te bepalen. Oorlog blijkt dan toch wel te veranderen.

Zie jij jezelf niet teruggaan naar een turn-based isometrische RPG, probeer dan Fallout: New Vegas. Gemaakt door Obsidian, een ontwikkelaar die voornamelijk bestaat uit ex-Black Isle Studios-personeel en veel van de plannen voor het geannuleerde Fallout 3 bevat. Dichter bij de gloriedagen van de serie en hun visie voor het derde deel kom je niet. Ik zie daarentegen veel liever een remaster van de eerste 2 delen. De afbeelding hierboven is gemaakt door ontwerper Alexander Berezin en doet mij watertanden. Mocht dat niet gebeuren, dan is er nog hoop. Dave Oshry van New Blood Interactive (Dusk, Amid Evil) werkt namelijk met Alexander Berezin en Fallout-componist Mark Morgan samen aan een isometrische “Fallout-style RPG”.

Dit alles brengt ons bij de stelling van deze week: de turn-based Fallout-games zijn pas echt S.P.E.C.I.A.L. Die afkorting is uiteraard een verwijzing naar het systeem dat Fallout gebruikt om je statistieken te definiëren. Zie je net zoals ik ook graag een remaster van de eerste twee delen, een terugkeer naar die stijl of ben je meer een fan van hoe Bethesda het heeft aangepakt? Laat het ons hieronder weten en vergeet vooral niet te vermelden waarom je dat vindt!