Review | NHL 24

Review | NHL 24 – Een nieuw NHL-seizoen betekent natuurlijk ook een nieuwe NHL-game. In de NHL gaat het hedendaags voornamelijk over Connor Bedard. Bedard is de nummer één gedraftte speler van de afgelopen NHL-draft en wordt gezien als ‘the next big thing’. De Chicago Blackhawks hadden de eerste keuze en daarom barstte er een heus volksfeest los toen ze erachter kwamen dat zij als eerste mochten kiezen en dus Connor Bedard mochten toevoegen aan hun roster. De vergelijkingen met de GOAT Wayne Gretsky worden al gemaakt, maar of Connor Bedard Wayne zijn schaatsen kan vullen, valt nog wat af te wachten. Wel is hij sterk aan het seizoen begonnen en is zijn talent duidelijk zichtbaar. Bij de Blackhawks kijken ze alleszins rooskleurig naar de toekomst van de competitie en natuurlijk ook van hun nieuwe speler. Dat gezegd hebbende doken wij in NHL 24 om te kijken hoe EA en Connor Bedard het ervan afgebracht hebben.

Moments

Dat we vorig jaar commentaar hadden op het gebrek aan vernieuwing, kon EA duidelijk niet zoveel schelen. Ook dit jaar is het een beetje pover, aangezien er in de offline modi eigenlijk niets veranderd is. ‘Be a Pro’ bevat dezelfde cutscènes en de menu’s zijn exact hetzelfde als bij zijn voorgangers. In de Franchise Mode is het nu mogelijk dat spelers X-factors ontwikkelen of juist verliezen. Youngsters kunnen deze verwerven, terwijl de oudere garde er ze juist zal verliezen. Indien je op de website van de game kijkt, zie je dat het tweede puntje van verandering aan de modus het donkerder maken van de menu’s is. Dit hebben ze echter over de hele game gedaan, dus dit lijkt ons nu niet echt een puntje waard op hun lijstje. Ja, het is aangenamer om naar te kijken, maar als dit al een van je updates aan een modus is, dan weet je eigenlijk dat je verrekt weinig gedaan hebt.

Online is het ook aan de magere kant, maar in HUT valt er wel een nieuwigheid te bespeuren. Net zoals de FUT Moments in EA Sports FC of de Mamba Moments van NBA 2K, heb je nu de HUT Moments. Dit zijn volledige wedstrijden, maar ook korte bite size scenario’s waarmee je in-game currency en zelfs pakketjes kan verdienen om je team te versterken. Elk scenario bevat een bepaalde hoeveelheid tijd, maar ook een vooraf bepaalde moeilijkheidsgraad. Deze modus is een goede start om aan je eerste spelers te geraken en om zo toch een kleine kans te maken tegen de mensen die extra kapitaal besteden aan het kopen van pakketjes. Ook nieuw is het in-game tracken van verschillende uitdagingen, die je ook weer een verscheidenheid aan beloningen opleveren.

Verder kent het online aspect de bekende modi in zowel HUT als ‘the World of Chel’. Wel nieuw in de World of Chel is de toevoeging van een battle pass. Weg zijn de sporttassen die je uitpakte en waaruit je een willekeurig item kreeg. Het goede daaraan is dat je nu beter weet wat je kan verwachten en hoe je een bepaald item moet verkrijgen. Verder is er nu ook een store toegevoegd waar je items kan kopen. De hogere transparantie is positief, maar natuurlijk blijft het een hele hoop microtransacties, waar we nog steeds geen fan van zijn. Wel mooi is dat de game zijn cross-play functie heeft uitgebreid, waardoor je niet alleen in de World of Chel met je vrienden kan spelen, maar ook bijvoorbeeld in HUT Moments.

On ice action

Van echte vernieuwingen in de modi is er, afgezien van HUT Moments, niet echt sprake, maar op het ijs zijn er wel verschillen merkbaar. Vorig jaar waren we enthousiast dat spelers wat zwaarder aanvoelden, waardoor het spel fysieker werd. Nu is de klepel jammer genoeg doorgeslagen en voelen spelers eerder veel lichter aan. EA heeft ervoor gezorgd dat hits niet alleen makkelijker zijn en vaker voorkomen, maar ook dat ze spectaculairder zijn. Spelers gaan makkelijker tegen de grond, waardoor we soms het gevoel hebben dat we naar een voetbalwedstrijd aan het kijken zijn. We hebben bij het blokken al vaak een tripping call tegen gekregen omdat de aanvaller tegen ons aan schaatste en dan op zijn bek ging. Hits zijn nu zo overpowered dat het je beste methode van verdediging geworden is en dat je bijvoorbeeld met je rookie in de Be a Pro modus gemakkelijk aan 20 hits per game komt, wat niet meer realistisch is.

Een tweede grote aanpassing zijn de passes. Je kan nog steeds passen op de oude manier, maar het zal spelers direct opvallen dat, indien je R2 induwt om te passen, de vier facebutton iconen ziet verschijnen boven de andere spelers. Indien je dan één van de vier knoppen indrukt voordat je R2 loslaat, zal je speler een pass versturen naar de juiste speler. In de opbouw is dit niet per se nuttig, maar om een pass naar de juiste speler in het slot te versturen, is dit wel echt handig. Je kan dus beter kiezen naar welke speler je de puck wilt sturen indien twee spelers dichtbij elkaar staan. Wel moet je snel handelen, want je moet natuurlijk direct de juiste ontvanger selecteren, waardoor soms de ideale passlijn al gesloten is door een tegenstander voordat je de pass verstuurd hebt. Dit neemt niet weg dat dit een zeer goede toevoeging is aan het passen.

Verder hebben we nog de Exhaust Engine. Dit is een systeem waarbij het team dat zich een lange tijd in de offensieve zone bevindt een boost in energie zal krijgen, terwijl de tegenstander juist over minder energie zal beschikken, net als hun keeper. Indien de verdediging de puck uit hun zone krijgt, wordt de timer gereset. Het gevolg hiervan is dat scoren gemakkelijker is dan ooit, wat jammer genoeg resulteert in games met scores als 10-1 en 11-8. In NHL 23 moesten we echt ons best doen om eens een wedstrijd te hebben waarin tien goals vielen, nu is het ons al meermaals overkomen. Dit geeft natuurlijk meer opwinding, maar dit gaat ten koste van realisme.

Verder zijn er ook nieuwe duikanimaties toegevoegd aan de keepers die soms tot zeer spectaculaire reddingen kunnen leiden. Jammer genoeg zorgt dit er ook voor dat, zeker bij zwakkere keepers, ze neergaan terwijl dit niet nodig is en waardoor de goal helemaal openligt. Dit zorgt mede met het Exhaust Engine systeem voor de te grote hoeveelheid aan goals. Wat ook niet helpt, is dat spelers extreem veel owngoals maken. De keeper pakt uit met een save om vervolgens door zijn eigen verdediger geklopt te worden die soms zelfs de puck van naast de goal haalt om hem zelf dan stom binnen te duwen. Ik denk dat we in onze reviewperiode al meer owngoals gezien hebben dan in ons volledige jaar met NHL 23. EA countert dit ironisch genoeg door goals regelmatig onterecht af te keuren, al kan dat ook tot frustratie leiden.

Showtime

Grafisch levert EA wel weer goed werk af, want de game ziet er top uit en draait lekker door op 60fps en een 4K-resolutie. Er zijn wat nieuwe goal vieringen toegevoegd en ook zal de speler die scoorde even in het zonnetje gezet worden met een spotlight terwijl hij zijn viering doet. Soms is dit wel wat onnozel, zeker als de speler een treffer maakt terwijl hij al 6-0 in het krijt stond. Wat ons nog opviel is dat er ietsje meer grafische clipping problemen in de game zitten dan vorig jaar. We hebben meermaals een deel van een stick door het ijs of door de boarding zien verdwijnen en ook de keepers arm is al eens door het net en de paal heen gegaan. Dit zijn geen dingen die de gameplay beïnvloeden, aangezien we het gevoel hebben dat dit zich alleen in de replays afspeelt.

Met het geluid zit het net als vorig jaar wel goed, er hangt een bepaalde sfeer in een stadion en om voor een face-off het liedje “Tsunami” te horen spelen door de boxen, maakt je helemaal klaar voor het vervolg van de wedstrijd. Verder is er ook een nieuwe commentator, wat voor wat nieuwe conversaties zorgt. Jammer genoeg gebruikt ze in de helft van haar zinnen de naam ‘James’, haar collega, waar we ondertussen wat gek van worden. Gelukkig is er na de gameplay een sterke soundtrack die ons kan afleiden van het continue geblèr tegen James. Deze soundtrack bevat nummers van onder andere Bring Me The Horizon, Fall Out Boy, Grandson, Nothing But Thieves, Sum 41 en de Nederlandse DJ San Holo.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One en Xbox Series X|S.