Special | Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition

Special | Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition – Terwijl iedereen vol spanning wacht op de release van de Nintendo Switch 2, heeft Nintendo eerst nog wat games op de planning staan om de ‘laatste’ maanden van de eerste Switch op te vullen. Voor de gelegenheid haalt Nintendo nog eens één van hun grootste RPG-franchises van onder het stof: Xenoblade Chronicles. Deeltje 1 tot 3 kan je inmiddels al geruime tijd op de console spelen, maar er is een game in de reeks die soms wel eens vergeten wordt. Xenoblade Chronicles X is een spin-off die in 2015 exclusief op de Wii U verscheen en sindsdien altijd op dat platform is gebleven. Nu, zo’n 10 jaar later, krijgt die game een nieuw leven op een populairder platform met de komst van de ‘Definitive Edition’.

Intergalactische immigratie

Waar gaat het toch allemaal naartoe met onze planeet? Het is een vraag die we, vandaag de dag, toch wel vaak horen. Overal is het crisis en het slechte nieuws stapelt zich van langs alle kanten op. Als we het dan toch wat positiever willen bekijken: het gaat bij ons tenminste nog niet zo slecht als hoe de wereld eruit ziet in Xenoblade Chronicles X. De aardbol is daar helemaal naar de verdoemenis geknald als gevolg van een intergalactische oorlog met aliens. Een kleine groep mensen vlucht weg aan boord van het USS White Whale ruimteschip in de hoop een nieuwe planeet te vinden om daar de mensheid een tweede kans te geven. Het schip stort neer op de planeet Mira, waar de vijandige aliens er alles aan willen doen om ons mensenras voor eens en altijd uit te roeien.

Dit is waar jij op het toneel verschijnt: jij bent één van de passagiers van de White Whale en je wordt ingelijfd als soldaat bij BLADE. Het is de taak van BLADE om de kolonie te beschermen en een oplossing te vinden voor de vervelende situatie waarin de mensheid zich nu bevindt. Het wordt geen makkie, want niet iedereen op Mira is even vriendelijk… Het is een cool concept en het hoofdverhaal is nog steeds even geweldig als in de originele versie van de game. Hieraan is eigenlijk weinig veranderd, al krijg je er in deze editie wel een nieuwe verhaallijn bij die je helemaal op het einde vrijspeelt. Deze volgt op de gebeurtenissen van de game en introduceert een nieuwe dreiging waarmee de mensheid moet omgaan. Hierdoor krijgt de game in principe een nieuw einde, wat wel een motivatie is om het spel nog eens een keer te spelen indien je het al gespeeld zou hebben op de Wii U indertijd.

Het verhaal van Xenoblade Chronicles X samenvatten is best een uitdaging: het is diepgaand, heeft verschillende twists, heeft prachtig vormgegeven cut-scènes en algemeen ligt het niveau gewoon heel hoog. Ook de dynamiek tussen de verschillende BLADE-leden is enorm entertainend. Niet elke scène is bittere ernst, de personages nemen al graag eens de tijd voor wat luchtige gesprekken en ze geven elkaar wel eens wat steken onder water. Wees ook niet bang als je nog nooit geproefd hebt van eerdere delen in de reeks: deze game is een geschikt instappunt voor nieuwkomers, aangezien het verhaal op zichzelf staat. Xenoblade Chronicles X legt wel meer nadruk op scifi-elementen dan de andere delen, dus schrik niet als je bedolven wordt onder allerlei hoogtechnologische lingo.

Een planeet vol mogelijkheden

Naast het verhaal staat ook exploratie centraal: iemand moet nu eenmaal Mira gaan verkennen om zo een nieuwe thuisbasis uit te kunnen bouwen. Mira is opgedeeld in verschillende gebieden en elk gebied heeft nieuwe geheimen, grondstoffen, maar ook gevaren voor je in petto. In ware Xenoblade-stijl, kom je weer in adembenemende open gebieden terecht die vol leven zitten. Naarmate je meer gebieden ontdekt, breid je je netwerk uit en hierdoor kan je fast-travellen naar eerder ontdekte punten én kan je grondstoffen verkrijgen om dan hiermee nieuwe wapens en outfits vrij te spelen. Je map kan je nu via een handig apart menu bekijken, logischerwijs heb je geen Wii U gamepad meer nodig om dit te doen. Een welkome verandering!

Een algemeen probleem dat niet is ‘opgelost’ met deze nieuwe versie, is de pacing van de game. In tegenstelling tot de overige delen, legt X een veel grotere nadruk op gameplay en minder op het verhaal. Verhaalmissies worden namelijk ‘geblokkeerd’ totdat je voldoet aan bepaalde vereisten. Dan zit je net op een spannend stuk, wil je weten wat er verder gebeurt… en dan word je verplicht om eerst even te gaan grinden en zijmissies te doen, want om één of andere reden wordt het verhaal op pauze gezet. Die zijmissies zijn overigens nog steeds wat ‘meh’: dood één of ander sterk monster, verzamel wat items… enfin, je kent het liedje wel. Gelukkig maakt de interessante gamewereld veel goed, maar op den duur begonnen deze dertien-in-een-dozijn missies ons wel wat te vervelen.

Ietwat minder chaotische gevechten

Tussen alle intrige door, moet er ook geknokt worden. Heel wat buitenaardse wezens moeten in bedwang gehouden worden en uiteraard kiest de mensheid voor een niet zo’n vredevolle aanpak. De combat heeft in deze versie ook een hoop upgrades gekregen. De essentie van de Xenoblade-games is nog steeds zichtbaar: wanneer je een gevecht begint, gaat je personage automatisch beginnen aanvallen uit te voeren met het geactiveerde wapen. Deze basisaanvallen kan je afwisselen met zogenaamde ‘Arts’, speciale aanvallen die meer schade aanbrengen of bepaalde effecten hebben. Er zijn verschillende partyleden die je kan uitrusten met (heel) veel wapens en arts, dus de opties zijn eigenlijk bijna eindeloos. Leuk als je wilt experimenteren, maar tegelijk is het ook enorm overweldigend.

De originele game kreeg wel eens de kritiek dat alles een beetje chaotisch was gepresenteerd. De voornaamste kritiekpunten waren de overvolle UI, het te kleine lettertype en een algemeen onduidelijke tutorial. Veel van die punten zijn in deze vernieuwde versie weggewerkt, al is niet alles nu plots perfect. De UI is een stuk overzichtelijker en de verschillende arts en hun effecten zijn nu duidelijker uitgelegd en gepresenteerd. Het lettertype is beter zichtbaar, al vinden we het persoonlijk nog steeds een tikkeltje aan de kleine kant. De (tutorial) menu’s blijven echter heel ingewikkeld, dus je zal, zeker in het begin, toch wel even je weg hierin moeten zoeken. We merkten dus wel duidelijke verbeteringen op in de presentatie, maar tegelijk zouden we nu niet zeggen dat alle problemen in dat departement helemaal van de baan zijn.

Schoonheid ontdekken

Nog een verandering die deze definitieve editie heeft meegekregen ten opzichte van z’n voorganger, is eentje die direct in het oog springt: de visuals. De Xenoblade-games hebben altijd al de Nintendo-hardware tot hun grenzen gedreven en dat is nu opnieuw het geval. De wereld ziet er geweldig uit (voor een Switch-game) en alles ademt sfeer uit. Ook de gezichten van de personages zijn herwerkt en ogen nu een stuk beter en realistischer. Voeg daar ook nog eens betere verlichting aan toe en het plaatje is compleet! Ondanks de vele verbeteringen zie je hier en daar wel nog tekenen dat we met een game uit 2015 te maken hebben (voornamelijk de animaties zijn soms wat houterig), maar algemeen hebben we ons hier niet aan gestoord.

Docked heeft het spel een dynamische 1080p-resolutie en in handheld is dat een dynamische 720p-resolutie. De draw distance is ook een stuk verbeterd, dus het loont wel eens om ergens op een bergtop even te genieten van het uitzicht.  Een grafisch zware game op de Switch… dat klinkt als een recept voor framerate problemen, toch? Toch is Monolith Soft er wel in geslaagd om een vrij stabiele framerate van 30fps te behouden. De ontwikkelaar kent duidelijk de hardware goed en men haalt het maximale uit de console. Algemeen ziet de game er dus zeker indrukwekkend uit; het deed ons zelfs een beetje hopen dat deze game ook een Switch 2-versie zal krijgen met nóg betere visuals… Nintendo, luisteren jullie mee?

Nog een hoop verbeteringen

De grootste en meest opvallende verbeteringen hebben we nu al benoemd, maar daarnaast is er nog een hele waslijst met ‘kleinere’ aanpassingen. Daarvan willen we er nog enkele in de spotlights zetten. Zo is er nu een apart menu om je partyleden mee te veranderen (je hoeft niet meer te gaan praten met het personage in kwestie) en er is een menu waarmee je direct de tijd van de dag kan veranderen. Dit is handig, want sommige monsters/quests activeren enkel op bepaalde tijdstippen en voordien moest je hiervoor naar een soort station gaan om de tijd te veranderen. Ook is de ‘volg bal’ (een wegwijzer die je in de juiste richting van je objectief wijst) nu een stuk makkelijker te volgen, waardoor je minder snel gaat verdwalen. Kort samengevat: je krijgt een hoop QoL-verbeteringen die we met open armen ontvangen!

Conclusie

Met de komst van Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition is de volledige reeks nu eindelijk speelbaar op de Nintendo Switch. Dit deeltje is echter altijd al een beetje het zwarte schaap van de familie geweest: het is ‘anders’ dan de andere games en velen beschouwen het dan ook als het minste deel. Desondanks blijft het wel de moeite waard om te spelen en deze nieuwe editie maakt het spel toegankelijker dan ooit! Het verhaal is nog steeds boeiend (en je krijgt een uitgebreide nieuwe epiloog), maar jammer genoeg word je nog steeds wel iets te veel gedwongen om tussendoor zijmissies te spelen, die op den duur wat saai worden. De wereld van Mira ontdekken blijft echter geweldig leuk om te doen, zeker nu alles een prachtige visuele make-over heeft gekregen. Daarnaast zijn er nog een hoop andere verbeteringen doorgevoerd, die ervoor zorgen dat frustraties uit het origineel nu tot het verleden behoren. Een aanrader voor scifi RPG-fanaten en voor fans van de franchise in het algemeen.

Gespeeld en beschikbaar op: Nintendo Switch.