Review: Adam’s Venture Chronicles – Wie? Een man genaamd Adam en een vrouw genaamd Eve. Waar? De ingang naar de Tuin van Eden. Voedsel? Slechts appels. Als je niet beter zou weten zou je denken dat ik een verhaal ga vertellen uit het bekendste boek ter wereld. Maar nee, zo begint ook Adam’s Venture Chronicles.

Christelijk drieluik

In de jaren ’20 wordt na de vondst van een oude kaart een zoektocht gestart naar de ingang van het Aardse paradijs. Deel één van het verhaal (“The Search for the Lost Garden”) begint daar en je maakt kennis met Adam en zijn helpster Evelyne Appleby (what’s in a name?). Voor je het weet beland je met Adam in een duistere grot en begint je zoektocht naar de sleutel van het Aardse paradijs.

Deel twee (“Solomon’s Secret”) brengt je vanuit de benarde positie waar deel één eindigt naar de tempelberg van Jeruzalem waar je op zoek gaat naar de schat van Solomon. Het derde en laatste deel (“Revelations”) begint twee jaar eerder. De gebeurtenissen in Oxford, Luz (Frankrijk) en opnieuw Jeruzalem volgen elkaar snel op, waarna het verhaal zijn climax bereikt. Al met al duurt het een uurtje of 7 voordat je de credits naar beneden ziet rollen, afhankelijk natuurlijk van de snelheid waarmee je de puzzels oplost.

Adam en Eva… eh, Evelyne

Bij een spel dat de nadruk legt op puzzels en platformen verwacht je weinig van het achtergrondverhaal. Toch is dit in potentie best boeiend en omdat er een serieuze poging gedaan wordt tot diepgang vallen het ontbreken daarvan en de losse eindjes extra op. Het is me nu nog steeds onduidelijk waar sommige onderdelen van het verhaal tot bij moesten dragen. De verschillende jaren ’20 locaties zorgen voor afwisseling maar bereiken nooit het historisch niveau van een Assassin’s Creed. Dit is ook onmogelijk door de grafische beperking en het kleinschalige geheel.

De karakters zijn niet tot matig uitgewerkt en een band met ze krijgen zul je allerminst. Lichtpuntje is, als je er van houdt tenminste, de onophoudelijke stroom van té flauwe (woord)grappen en cheesy one-liners van de vol zelfvertrouwen zittende Adam Venture. Kortom, het geheel heeft qua verhaal en personages niet veel om handen en dat is op zich best jammer, want hier had meer in gezeten.

Amateuristisch avonturistisch

Adam’s Venture Chronicles probeert tijdens de platform-elementen Indiana Jones- en Uncharted-achtige hoogtes te bereiken maar slaagt daar absoluut niet in. De twee laatste delen stijgen lichtelijk boven het eerste deel uit, mede door de kleurrijkere en omvangrijkere locaties, maar de grafische tekortkomingen staan de pretenties in de weg. Personages bewegen houterig en de water- en vuurphysics zijn van een niveau dat, toen de spellen oorspronkelijk uitkwamen, al achterhaald was. Daarnaast zijn de omgevingen ongedetailleerd en hebben ze een waas over zich die ik niet had verwacht bij een port van een PC-game.

Het spel wordt nergens langdradig. Nu is het daar ook te kort voor, maar er zit een goed evenwicht tussen platform- en puzzelelementen en de gebeurtenissen volgen elkaar in een hoog tempo op. Je hangt aan richels, kruipt door nauwe doorgangen, zoekt benodigde objecten en beweegt je voort aan touwen boven diepe afgronden. Het leveldesign zit goed in elkaar en je hoeft nooit lang te zoeken wat de volgende stap is. De besturing laat dan op sommige momenten wel weer te wensen over. En dat in combinatie met de matige graphics maakt dat het er soms erg knullig uitziet.

Breinbrekers

De puzzels komen in verschillende soorten en maten. Elk deel van het verhaal heeft zijn eigen terugkerende puzzels en deze worden moeilijker en gevarieerder naarmate je het einde nadert. Deze kunnen erg simpel zijn; zet drie delen van een tekst in de juiste volgorde of zorg ervoor dat in een boter-kaas-en-eieren veld de sommen van alle rijen en kolommen overeenkomen met de getallen aan de zijkant. Maar ze worden ingewikkelder en uitdagender. Met logisch nadenken kom je een heel eind en het levert zeker een voldaan gevoel op als je na verschillende pogingen een goedkeurend geluidje hoort. Op naar de volgende.

Trial & error

Het spel kent ook omvangrijke omgevingspuzzels waarbij je objecten moet verschuiven en aan hendels moet trekken om voorwerpen te verplaatsen á la God of War. Deze puzzels zijn over het algemeen goed uitgewerkt, met name die in deel drie, maar ze zullen wederom door de grafische beperking nooit het niveau halen van eerdergenoemde titel. Ook wordt er af en toe weinig tot geen informatie gegeven, waardoor het even kan duren voordat je überhaupt weet wat je moet doen. Hierdoor verval je in trial & error, wat enigszins de flow verpest en met een duwtje in de goede richting voorkomen had kunnen worden.

Neerlands glorie. Of gloria?

Adam’s Venture 1 t/m 3 werden eerder uitgebracht op de PC tussen 2009 en 2012 en komen nu dus gebundeld als download naar de PS3. Ontwikkelaar is het Nederlandse Vertigo dat bijvoorbeeld bijdroeg aan Fairytale Fights uit 2009, maar zich voornamelijk bezighoudt met educatieve (bedrijfs)software. Ook Adam’s Venture Chronicles heeft een educatieve inslag en is overgoten met een christelijk sausje. Zowel in het verhaal, dat had je al begrepen, maar ook in de puzzels kom je voortdurend verwijzingen tegen naar de Bijbel waar je zo nu en dan nog iets van opsteekt ook. Het wordt je niet opgedrongen, maar dat de makers meer dan eens door het heilige boek hebben gebladerd is overduidelijk.

De muziek is verzorgd door Jonathan van den Wijngaarden die je kan kennen van onder andere de award-winnende deuntjes van het vorig jaar verschenen Giana Sisters: Twisted Dreams. De muzikale begeleiding zit door het hele spel heen zonder meer goed en versterkt de sfeer op spannende momenten. De audio is dus één van de sterkere punten en heeft zeker toegevoegde waarde. De voice-acting daarentegen stelt teleur. De inspiratieloos ingesproken stemmen zijn één punt, maar het eindeloos herhalen van sommige zinnen en op een sporadisch moment zelfs hele teksten is nogal storend.

Conclusie:

Ondanks de overduidelijke tekortkomingen is het spel mede dankzij de korte duur best te pruimen voor puzzelfans. De combinatie tussen puzzel- en platformelementen is evenwichtig en het leveldesign goed, waardoor het tempo hoog blijft. De vaak uitdagende puzzels hebben een hoog ‘yes I did it’-gehalte, maar zijn soms door het gebrek aan uitleg erg onduidelijk. Het spel krijg van ons een voldoende afgaande op de geboden gameplay, maar nogmaals, dit geldt slechts als je een puzzelfan bent. Of erg godsdienstig bent aangelegd. En nog belangrijker, zelfs dan moet je wel in staat zijn om door de gedateerde graphics en voice-acting – en de met vlagen slechte besturing – heen te prikken, want deze zijn écht niet meer van deze tijd.

Pluspunten

  • Evenwicht in puzzel- en platformelementen
  • Grappen en one-liners van Adam
  • Uitdagende puzzels
  • Muzikale begeleiding

Minpunten

  • Graphics erg gedateerd
  • Stemmenwerk ongeïnspireerd en valt in herhaling
  • Sommige puzzels onnodig ingewikkeld door gebrek aan uitleg
  • Hier en daar beroerde besturing