Review: Tales of Xillia 2 – De Tales of… franchise is er één waarin al veel verschillende delen zijn verschenen en veelal vertellen die delen een op zichzelf staand verhaal. Als je fan bent van de franchise dan zit je qua speelduur veelal wel goed, het zijn immers JRPG’s en die speel je allesbehalve snel uit. Dan heb je nog het Tales of Xillia verhaal dat uitgebreid wordt met een vervolg onder de noemer Tales of Xillia 2. Wij speelden deze titel nadat we op de E3 al enthousiast werden en ons enthousiasme werd beantwoord.

Ella, Ludger en de trein

De game draait om Ludger en Ella die allebei totaal andere levensdoelen hebben, maar onverhoopt met elkaar opgescheept raken. Ludger is een jonge ambitieuze kerel die graag bij de Spirius Corporation wil werken waar hij in de voetsporen van zijn broer wil treden. De game trapt hier ook mee af, waarbij Ludger een intake training moet voltooien. Dit loopt helaas niet zoals hij wilde en bijgevolg moet hij weer gewoon als bediende aan de slag in een cafetaria op het station. Een dag na zijn intake training is hij onderweg naar het station waar een speciale trein klaar staat om te vertrekken.

Deze trein is echter doelwit van een aanslag en onverhoopt komt Ludger in de situatie terecht dat hij als schuldige aangewezen wordt. Ella daarentegen is ook ongelukkig, want na de moord op haar vader vlucht ze naar de stad om een trein te pakken naar het land van Canaan. Door de omstandigheden ontmoeten Ella en Ludger elkaar en dat betekent een interessant samenwerkingsverband tussen de twee personages. Vanzelfsprekend leunt de game – net zoals eerdere delen – erg op het verhaal en als je zin hebt in een lang, uitgebreid verhaal in een animé stijl, dan zit je bij Tales of Xillia 2 goed.

Keuzes maken

Een interessant aspect binnen het verhaal en het verdere verloop van de game is dat je keuzes moet maken aangaande dialogen en acties. Hiermee kan je deels het humeur van de personages uitstralen, maar tegelijkertijd kan je hier ook het spelverloop enigszins mee beïnvloeden. Het zijn veelal keuzes die je halverwege een dialoog moet maken waarna de dialoog zich afhankelijk van de keuze voortzet. Een bepaalde keuze kan eventueel ook een nadelig gevolg hebben dus het is sowieso belangrijk om goed na te denken over welke keuze je maakt, want het kan enige impact hebben.

Daarmee is het verhaal en de enige interactiviteit hiermee op zichzelf een voldoende boeiend geheel om de game door te spelen. Bovendien zal je gaandeweg enorm veel verschillende personen tegenkomen die allemaal wel wat te vertellen hebben dus vervelen zal je je niet in de wereld van Tales of Xillia 2. Maar bij een goed verhaal hoort natuurlijk ook goede gameplay om het als één geheel te doen slagen en daarin weet Tales of Xillia 2 prima voor de dag te komen. De gameplay is van een stuk hoger tempo dan bij turn-based RPG’s en dat zit hem vooral in de mogelijkheid om te blijven aanvallen.

Vecht er op los

Als je een vijand aantreft hoef je er enkel tegenaan te lopen om de kleine gevechtsarena te triggeren. Vervolgens word je tegenover de vijand of vijanden geplaatst en kan het gevecht beginnen. Dit gaat allemaal bijzonder soepel en doordat je direct op een vijand af kan rennen is het vechten ook een stuk sneller afgelopen. Het vechtsysteem lijkt aanvankelijk wat oppervlakkig, maar naarmate je verder in de game komt zal je merken dat het toch wat diepgaander is. Als je nieuw tot de franchise bent kan het misschien wat overweldigend zijn en dat is te danken aan allerlei zaken die van invloed zijn op de diverse mogelijkheden die je tot je beschikking hebt. Laat staan als je met meerdere personages het gevecht aan gaat.

Desalniettemin zijn de gevechten wel van een lekker tempo en dat maakt een willekeurig gevechtsmoment ook niet zo vervelend als dat het vroeger in traditionele RPG’s het geval was. Je ziet de vijand, je gaat het gevecht aan en als je slaagt kun je nieuwe items aan je inventaris toevoegen evenals een mooi aantal XP aan je levelmeter, prima dus. De diepgang binnen het vechtsysteem is aan een aantal punten toe te wijzen. Zo heb je zogenaamde ‘Artes’ en hiermee kun je een snellere aanval plaatsen dan je reguliere aanval. Je kan dit echter pas doen zodra je de vijand een paar keer geraakt hebt, maar bij gebruik zal er een counter en een meter aflopen die je vervolgens weer moet vullen.

Dat gecombineerd met de mogelijkheid om artes te linken zorgen ervoor dat timing, goed anticiperen en vooral snel toeslaan belangrijk zijn tijdens het spelen van de gevechten. Een fijne bijkomstigheid is dat Ludger tijdens het spelen op ieder gewenst moment kan wisselen tussen de wapens waardoor je niet meer door menu’s heen moet gaan. Een verademing. En als kers op de taart kan Ludger nog via ‘Chromatus’ een speciale vorm aannemen waarmee hij even helemaal los kan gaan wat natuurlijk een positieve wending aan het gevecht kan geven. Daarmee lijkt het vechtsysteem aanvankelijk vrij simpel, maar als je tegenover sterkere vijanden komt te staan is het van belang dat je het goed doorhebt wil je een gevecht doen laten slagen.

Vooruit en toch stil blijven staan

Tales of Xillia was een prima game, maar toch hadden we daar destijds wat kritiek op. De hoop was dat dit in Tales of Xillia 2 aangepakt zou worden, maar dat is niet met alles het geval. Visueel is de game er in ieder geval op vooruit gegaan, maar het is nog steeds niet een grafisch wonder. Maar hé, er is visuele vooruitgang en dat is al een positief iets. De audio is dan nog een beetje in tweestrijd, want over de soundtrack zullen we niets negatiefs melden. Wat we alleen niet helemaal begrijpen is dat na het kritiek op het eerste deel er nog steeds geen optie is om de game met Japanse voice-overs te spelen.

Het Engels is op zich prima te doen, maar als je een JRPG speelt dan wil je dat liever in het Japans spelen, nietwaar? Het lijkt ons een kleine moeite om de originele stemmen erin te houden. Daarnaast is het ook wat vreemd dat veel dialogen werken aan de hand van voice-acting, maar dat Ludger nauwelijks tot niet wat te zeggen heeft. Ook de keuzes die je maakt in dialogen zijn niet van een stem voorzien, waarna een keuze wel direct invloed op een dialoog heeft. Het is misschien wat mierenneuken, maar als je de game van voice-overs voorziet, doe het dan wel in één keer goed.

Conclusie:

Tales of Xillia 2 is een prima vervolg dat garant staat voor vele uren speelplezier. De game kent een boeiend verhaal, leuke personages en lekker vlotte gameplay met enige diepgang. Wel zullen er momenten zijn waarop het verhaal wat stilvalt en dat soort loze momenten kunnen wat saai zijn. Gelukkig komt dit weinig voor dus heel veel last zul je er niet van hebben. Wel is het jammer dat er geen Japanse stemmen aanwezig zijn en dat Ludger zowat pertinent zijn mond houdt. Visueel is het een vooruitgang, maar het kan allemaal nog wel wat strakker. Het zijn wat punten van kritiek, maar laat je hierdoor niet afschrikken, want Tales of Xillia 2 is als een compleet product een puike game geworden die fans evenals nieuwkomers absoluut zal bezighouden.

Pluspunten

  • Vechtsysteem
  • Verhaal
  • Lang speelbaar
  • Vermakelijke personages

Minpunten

  • Geen Japanse voice-acting
  • Kan wat overweldigend voor nieuwkomers zijn
  • Zo nu en dan wat saaie momenten