Review: The Banner Saga 3 – Het definitieve einde is in zicht, The Banner Saga wordt afgesloten met het derde deel in de franchise. Het is echter vooraf niet in te schatten of het einde positief of negatief zal zijn, want de duisternis nadert en de vijanden worden steeds talrijker. Met de ruggen tegen de muur, is het aan het einde van The Banner Saga 2 de groep helden die zich opsplitsen om de wereld zoals wij die kennen te redden. Waar de één zich in het hol van de leeuw begeeft om de duisternis te stoppen, staat de ander op het randje van de afgrond een peilloze diepte in te staren…

Previously on The Banner Saga 2

En zoals je waarschijnlijk wel kan begrijpen, zijn beide scenario’s nou niet bepaald aan te raden. Gestaag vervolgen beide partijen hun weg en voordat je het doorhebt, word je weer volledig in het diepe gegooid. Je kunt je savefile importeren om de keuzes die je voorafgaand hebt gemaakt te behouden, of een ‘nieuwe’ save beginnen, waarbij ontwikkelaar Stoic je de meest gangbare keuzes in de schoot werpt. Je hoeft enkel te kiezen wie het aan het einde van het eerste deel van The Banner Saga overleeft en met die persoon ga je verder.

De gameplay is grotendeels hetzelfde gebleven. Je volgt een stoet van clansmen, fighters en varl die zich een weg banen over ruig terrein, wat volledig vervuild is met zowel kwaadwillende personen als de vijand die de volledige mensheid gemeen heeft: The Dredge. Terwijl de stoet zich voortbeweegt, zul je gesprekken aangaan met voorbijgangers of met mensen uit je team, die invloed kunnen hebben op de loop van het verhaal. Afhankelijk van de keuzes die je maakt, zal je team versterkt of juist verzwakt worden. Welke actie voor welk resultaat zorgt is niet altijd even duidelijk of vanzelfsprekend. Wanneer je denkt goed te doen, kan de consequentie juist het tegenovergestelde betekenen.

Even een opfriscursus

De gevechten zijn zoals we gewend zijn weer turn-based en geschieden op exact dezelfde manier. Je begint een gevecht op een rooster, waarbij je stappen kunt zetten om dichterbij de vijand te komen en wanneer je dichtbij genoeg bent, dan kan je aanvallen. Verschillende personages hebben allerlei aanvallen, die synergie kunnen hebben met elkaar of juist helemaal niet. Helaas is er voor nieuwkomers of mensen die de game(s) al een tijdje niet gespeeld hebben, geen tutorial optie en ook geen korte opfriscursus aanwezig. Mede hierdoor blijven we erbij dat je de saga, zowel voor de gameplay als het verhaal, vanaf het begin af aan moet spelen. Beginnen bij het tweede of derde deel is absoluut geen optie.

Hierdoor wordt vrij pijnlijk duidelijk dat we The Banner Saga 3 niet moeten beschouwen als een derde game, maar meer als een derde hoofdstuk in dezelfde game. Er worden geen baanbrekende veranderingen ingevoegd, noch mogen we veel nieuwigheden verwachten, maar The Banner Saga 3 is toch wel weer heel erg veel van hetzelfde. Dat is op zich niet zo erg, maar wanneer we merken dat we zo onmiskenbaar naar één specifiek einde worden geloodst, onze keuzes niet meer zoveel impact hebben en de zoveelste wave van de bekende vijanden de gameduur doet rekken, voelen we ons een klein beetje verdrietig en bedrogen.

Alle wegen leiden naar…

We willen het verslagen gevoel terugzien wanneer we iemand helpen die er hulpbehoevend uitziet, maar die ons uiteindelijk berooft. Het moraal wat bijna door de grond zakt wanneer één van onze beste bemanningsleden met de voorraden van een brug afdondert, maakte ons leven zuur. Maar een overwinning kort daarna smaakte oh-zo-zoet. De variatie is ver te zoeken, alsof Stoic alles in de eerste twee games al uit de kast heeft getrokken en nu gewoon niet zoveel meer te bieden heeft. De gameplay blijft hetzelfde, vijanden blijven hetzelfde, je personages blijven hetzelfde en worden wel sterker, maar leren geen nieuwe aanvallen. Kortom: je hebt niets om naar uit te kijken, behalve de conclusie van het verhaal.

Wat we graag hadden gezien was een cursor tijdens de veldslagen waarmee we degene die we aan wilden vallen konden highlighten, zodat je niet steeds per ongeluk de verkeerde vijand aanvalt. Ook dat ‘End Turn’ enkel met het rondje te selecteren is op de controller, zodat je niet per ongeluk een beurt verkwist door je stick te snel in een bepaalde richting te bewegen. En dat het makkelijker te zien is welke vijand wanneer gaat aanvallen, als alle vijanden er hetzelfde uitzien. Dat leek geen focus voor de studio, terwijl dit al vanaf het begin kleine ergernissen zijn die je in twee jaar tijd toch gemakkelijk had kunnen oplossen.

Licht in de duisternis

Gelukkig zijn er ook zaken die nog steeds goed gaan en soms zelfs beter zijn geworden. Zo is de artistieke stijl nog steeds magnifiek, zijn de animaties heel mooi afgewerkt en ook de cut-scènes zijn erg sfeervol en erg aantrekkelijk voor het oog. De voice-acting, hoewel schaars, is er ook met sprongen op vooruit gegaan. Er zijn verder nog een aantal gevechten die wel heel memorabel zijn, die nieuwe en sterkere vijanden met zich meebrengen en daarnaast ook meer strategisch aanvoelen doordat de omgeving een rol speelt in hoe je te werk moet gaan. De AI van de vijanden is alleszins goed te noemen in situaties waarvan je het niet zou verwachten. In verband met spoilers kunnen we hier niet teveel over vertellen, maar er zijn her en der nog wel wat epische momenten verstopt die uitdagend zijn en de strategische basis van de game wat extra kracht meegeven.

Conclusie

Stoic doet wat het moet doen en borduurt verder op het bekende verhaal van de voorgaande twee delen. Je kunt kiezen voor een korte recap van het verhaal, maar over de gameplay wordt geen boekje open gedaan. Daar de gameplay alles behalve oppervlakkig is, én je daarnaast begint met alle speelbare karakters, is dat niet zomaar geleerd. Hierdoor is de instap helaas vrij hoog en word je verplicht om de eerste twee delen te spelen alvorens je je waagt aan deel drie. The Banner Saga 3 voelt aan als een nieuw hoofdstuk binnen een game, in plaats van een derde game in de franchise. Er wordt weinig nieuws geïntroduceerd en het voelt daardoor aan als meer van hetzelfde. De enkele epische momenten zijn als een pleister op de wond en hierdoor kunnen we het bedroefde gevoel een beetje achter ons laten, maar het doet nog wel pijn.

Pluspunten

  • Sfeervol
  • Enkele memorabele gevechten
  • Slimme AI
  • Importeren savegame
  • Soundtrack en voice-acting
  • Cut-scènes!

Minpunten

  • Niet erg vernieuwend
  • Geen opfriscursus
  • Rommelige lay-out/interface
  • Keuzes hebben minder impact
  • Hoge instap

7.5