Review: Twelve Minutes

Review | Twelve Minutes – Ontwikkelaar Luis Antonio heeft Twelve Minutes in 2015 aangekondigd en het heeft dus even mogen duren, maar deze titel is nu verkrijgbaar. De game kent een zeer interessant concept, want in dit point & click avontuur zit je vast in een timeloop die telkens twaalf minuten duurt. Het is aan jou de taak om deze mysterieuze situatie op te lossen. De vraag is natuurlijk of de game net zo interessant is in de praktijk als dat het op papier is. De voice-cast liegt er in ieder geval niet om, dus ook de verwachtingen zijn erg hooggespannen. Zal Twelve Minutes memorabel zijn of ben je na twaalf minuten de interesse alweer kwijtgeraakt?

Intrigerende opbouw van het verhaal

Je stapt uit de lift, de hal in bij je appartement. Dat is het moment waarop je kennis met de gameplay van Twelve Minutes maakt. Het is een point & click game waarin de omgeving onderzoeken een must is. Jij wilt niets liever dan je huis betreden en je vrouw zien. Na een gezellig avondje gespendeerd te hebben wil je dierbare jouw verrassen, maar er wordt plots aangeklopt. De politie staat te bonken op de voordeur, alleen is dit echter een individu zonder partner. Bij het open doen van de deur, escaleert de situatie wat onvermijdelijk jouw dood betekent. In een flits sta je weer bij de voordeur en lijk je te zijn ontwaakt uit een slechte droom. Alleen is het geen droom, maar beleef je deze twaalf minuten uit je leven in een herhalende loop opnieuw.

Je zit vast in deze tijdsloop, met ontzettend veel vragen. Wie is deze neppe politieagent en waarom valt hij jou en je vriendin lastig? Dit dien je te onderzoeken door ervaringen op te doen per timeloop en dit mee te nemen naar de volgende ‘ronde’, om zo steeds meer informatie los te peuteren over deze mysterieuze gebeurtenissen. De opbouw is zeer goed gedaan, zeker de eerste paar loops zijn erg genieten omdat je met het onbekende te maken hebt en moet stoeien met een grote puzzel. Naarmate het verhaal vordert begint het echter z’n magie kwijt te raken en blijken het plot en de hele clou van het verhaal eigenlijk het zwakste punt van de game te zijn. Dat is erg jammer, want hoewel een verhaal beoordelen altijd wel erg subjectief is en blijft, kunnen we niets anders zeggen dan dat we op een wat logischere en vooral meer originele verrassing hadden gehoopt.

De graphics en gameplay zijn middelmatig

De game is prima om naar te kijken, maar verdient niet de schoonheidsprijs. Het mist gewoon polish, in vrijwel alles. De game is aan te raden om op een pc te spelen, gezien het een point & click game is. De vertaling naar console is simpelweg niet uitstekend te noemen. De cursor, die je beweegt met je pookjes, heeft flinke input lag en dat is soms uiterst irritant als je bijvoorbeeld in je inventory bepaalde objecten wilt aanklikken of überhaupt snel de hoofdpersoon een handeling wilt laten verrichten. Je zit gewoon te klungelen, wat helemaal niet zou mogen.

Ook de animaties zijn soms net zo knullig als de besturing. Hele rare transities van posities naar plekken toe en armen of benen die soms iets raars doen, zijn gewoon kleine slordigheden die teveel opvallen bij een ervaring die immersie moet bieden. Ondanks dat de game op 4K draait met 60 fps, is de image quality ook niet bepaald hoogstaand. De (onnodige) chromatic abboration voegt niks aan de presentatie toe, sterker nog: het maakt de game onnodig minder aantrekkelijk om te zien. Twelve Minutes is gewoonweg niet de allermooiste, maar gelukkig is de stijl wel een leuke die de game een bepaalde eigen smoel geeft.

De laatste indrukken zijn middelmatig

Waar de game het echt van moet hebben is het verhaal. Zoals eerder aangegeven is het verhaal richting het einde toe wat slapper dan de grandioze opbouw die de game in het begin heeft. De voice-cast is overigens van topniveau. De hoofdpersoon die je bestuurt wordt door niemand minder dan James McAvoy (Split, Dark Phoenix, Split, It: Chapter Two) ingesproken en je vrouw in de game wordt vertolkt door Daisy Ridley (Murder on Orient Express, Star Wars: The Rise of Skywalker). De politieagent is door Willem Dafoe ingesproken, die ook niet de minste acteur in Hollywood is. Op papier klinkt het echter meer indrukwekkend dan in de praktijk, want al waren het andere stemacteurs geweest – die minder bekend waren – dan was de lading van het verhaal onveranderd gebleven.

Uiteindelijk ben je ongeveer 8 tot 10 uur kwijt voordat je het einde van de game ziet. Het is alleen jammer dat als je in een bepaalde loop iets verprutst hebt, je de hele loop moet uitzitten of een manier moet vinden om de loop vroegtijdig opnieuw te laten starten. Dit komt bijvoorbeeld door de onhandige besturing van de console versie (dus bij pc minder frustrerend) en er is ook geen optie om de loop vroegtijdig te resetten of iets dergelijks. De game is leuk, totdat de onbenulligheden je geduld op de proef stellen. Desalniettemin is de prijs van de game aantrekkelijk genoeg (€24,99) om het gewoon eens een kans te geven.

Gereviewd op: Xbox Series X|S.
Ook beschikbaar op: Xbox One en pc.