Review | Resident Evil 4 Remake – Een game als Resident Evil 4 verschijnt – misschien – eens in de tien jaar: het was een titel die de complete status quo op z’n kop heeft gezet en de industrie onomkeerbaar heeft veranderd. Noem maar eens een third-person shooter op die níet bij Resident Evil 4 heeft afgekeken. Het was zo’n game die je na de credits achterlaat met een leeg gevoel: je beseft dat je zojuist iets heel speciaals hebt gespeeld en je vraagt jezelf af: “hoe kunnen andere games hier ooit nog aan tippen?” Dan komt de tweede playthrough, de derde, vierde. Je moet heel wat ballen hebben om zo’n game van een remake te voorzien, toch is dat exact wat Capcom heeft gedaan. Maar zijn ze er ook in geslaagd? Nou, daar hebben we wel het één en ander over te vertellen.

Bekend doch fris

Leon Kennedy is na de gebeurtenissen in Raccoon City in dienst getreden van het Witte Huis en hij is verantwoordelijk voor de beveiliging van de presidentiële familie. Dochter Ashley Graham wordt onverhoopt toch ontvoerd en de inlichtingendiensten ontdekken dat ze in een rustiek gebied in Spanje is gespot. Dit is het moment waar Resident Evil 4 Remake aftrapt: Leon is onderweg naar het dorpje, onder begeleiding van zijn Madrileense collega’s. Eenmaal aangekomen wordt hij echter snel gescheiden van zijn escort en niet lang daarna is het eerste slachtoffer al gevallen. Het is aan Leon om Ashley op te sporen en het mysterie rond het dorp (en omstreken) te ontrafelen.

Resident Evil 4 Remake volgt in grote lijnen het verhaal van zijn voorganger, hoewel Capcom er wel voor heeft gekozen om de volgorde of plaatsing van bepaalde evenementen te verplaatsen (of hier en daar wat toe te voegen), zij het confrontaties met vijanden of ontmoetingen met personages. Bekende en gewaardeerde personages komen allemaal terug, zij het de charmante Luis Serra, de mysterieuze Ada Wong of de frivole Ramón Salazar (en nog veel meer). De grootste veranderingen zitten hem met name in de toon, die een slag serieuzer is en zodoende meer in lijn ligt met de stijl van de remakes van Resident Evil 2 en 3. Dat merk je vooral aan de houding van Leon, die na de traumatische gebeurtenissen in Resident Evil 2 meer stoïcijns voor de dag komt. Hij is minder de actieheld met de gevatte opmerkingen, maar is juist wantrouwend tegenover de figuren die op zijn pad komen.

Gelukkig is Capcom de erfenis niet vergeten en komt hij zo nu en dan nog wel met een fantastische one-liner op de proppen. Nieuwkomers mogen in ieder geval een fantastische achtbaanrit verwachten, een aaneenrijging van setpiece na setpiece, terwijl ook veteranen hier en daar de nodige verrassingen voorgeschoteld krijgen. Dit onder meer in de vorm van secties die geheel op de schop zijn gegaan, veel meer lore en context omtrent bepaalde gebeurtenissen en er is zelfs na de credits (onze eerste playthrough duurde zo’n 17 uur) nog een onthulling, en we vragen ons af wat Capcom eventueel nog meer gepland heeft.

“Gun rhymes with fun for a reason, stranger!”

Laten we duidelijk zijn: ondanks de meer serieuze toon is Resident Evil 4 Remake nog steeds een horror-shooter pur sang, met een nadruk op het shooter-aspect. De over-the-shoulder camera die sinds het vierde deel de standaard is (los van VII en Village, natuurlijk) keert terug en de Japanse studio heeft de spanning op standje 11 gezet. Gevechten verlopen sneller dan ooit en dat komt mede omdat er meer én snellere vijanden voorgeschoteld worden. De hordes Ganado’s zitten je meedogenloos op de hielen en zetten alles op alles om Leon een kopje kleiner te maken. Op de “Hardcore” moeilijkheidsgraad (de aanbevolen stand voor kenners van het origineel) komen aanvallen keihard aan en kunnen zelfs de meest simpele vijanden een flinke hap uit je levensbalk nemen.

Dat zorgt ervoor dat schermutselingen constante balanceer-acts zijn tussen positie kiezen of de strijd aangaan. Het imposante level design zorgt ervoor dat monsters van alle kanten kunnen komen en je moet dus altijd op de hoogte zijn van wat er om je heen gebeurt. Het is zo subtiel, maar als je niet oppast drijven de verschrikkingen je al snel in een hoekje en krijg je de coup de grâce van een bijl, kettingzaag of erger in je romp geramd. Dit alles maakt de combat waanzinnig spannend en belangrijker nog: je bent als speler constant betrokken bij het verloop ervan. Het uitgebreide arsenaal geeft je immer een faire kans op de overwinning, maar je zult wel alles moeten inzetten.

Interactiviteit tijdens gevechten is hierin een belangrijk speerpunt en dat keert terug. Rake trappen uitdelen na een goed geplaatst schot geeft je een klein beetje ademruimte en gelukkig heeft Leon met de jaren tevens een aantal nieuwe trucs geleerd. Zo kan hij nu te allen tijde een gebukte houding aannemen, zodat je hier en daar een wat meer tactische positie kunt kiezen voordat de chaos losbarst. Dit is gelukkig slechts een aanmoediging en wordt stealth nimmer een verplichting. Daarbij heeft het betrouwbare mes wat aanpassingen gekregen en kun je op – mits je op het juiste moment reageert – aanvallen wegslaan, wat van pas komt tijdens de verscheidene strijdtonelen, ook tijdens de gevreesde baasgevechten. Het geeft de hectische combat nét dat extra laagje diepgang en beloont de speler voor z’n reactievermogen.

Leon Musk

Tussen alle spannende momenten ben je druk bezig met het verkennen van de omgevingen, zij het het rustieke dorpje, kasteel Salazar of het militaire eiland. Soms zul je hiervoor een stukje moeten backtracken of je hebt een sleutel nodig die je pas later ontvangt. Hier wordt wederom het fantastische level design tentoongesteld, waar je na lange secties vaak terugkeert in een bekend gebied en je dus de kans krijgt om nog wat zaken op te sporen. Dit verkennen loont wel, want er zijn talloze schatten verspreid die je weer kunt verkopen aan de terugkerende koopman. Hij voorziet je gaandeweg van nieuwe wapens of upgrades voor je bestaande arsenaal, wat een fijn gevoel van progressie geeft, je merkt hoe je steeds meer weerstand kunt bieden aan de gruwelijke vijanden, zonder dat er ingeboet wordt op de uitdaging. Nieuw in de remake is dat hij je her en der ook vraagt om een aantal items op te sporen. Dit zijn veelal kleine taakjes waar je vaak niet langer dan een minuutje of tien mee bezig bent. Ook hier zijn ze de moeite waard, want het afronden van deze “quests” geeft je wederom meer mogelijke zaken die je kunt aanschaffen.


De eveneens geliefde schietbaan keert terug en dat is een superleuke afleiding waar je je flink mee kunt vermaken. De beloningen hier geven meer customisation opties die verder gaan dan alleen je arsenaal, hoewel we daar omwille van de vele, kleine verrassingen niet te veel over willen verklappen. Gaandeweg zul je her en der ook geconfronteerd worden met een puzzel, wat soms een kwestie is van het juiste stukje vinden, maar soms ook kleine afleidingen zijn waar je even goed voor moet gaan zitten. Er zit dus meer in deze game dan alleen dorpelingen afknallen en er is genoeg om je tussendoor mee te vermaken. Liefhebbers van The Mercenaries zullen geduld moeten hebben, want dat zal na de launch – weliswaar gratis – toegevoegd worden. Ondertussen kun je wel aan de slag met een NG+ modus en er zijn nog allerhande uitdagingen zoals hogere moeilijkheidsgraden, speedruns of beperkingen aan je arsenaal die je kunt aanvliegen en zodoende is er genoeg reden om terug te keren.

Audiovisuele pracht

Dit alles wordt tot leven gebracht middels Capcoms eigen RE Engine. De wereld van Resident Evil 4 Remake leeft als geen ander en staat bol van gedetailleerde textures, uitstekende belichting en een kille sfeer waar je nekharen van overeind gaan staan. Dorpelingen lopen rond met fakkels die de donkere omgevingen met licht vullen en allerhande schaduwen opwerpen of de ijzige mist die het zicht verminderen. Kasteel Salazar is tot de nok gevuld met sfeervolle kaarsen, maar bevat ook gevaarlijke kerkers waar het juist pikkedonker is. Je kunt in de opties kiezen uit twee modi, Performance en Resolution. Beide mikken op een 4K resolutie met een framerate van 60fps, waar in de eerstgenoemde er een meer flexibele ondergrens is om zo de framerate op peil te houden. Ray tracing kun je tevens aanzetten, hoewel we dat in combinatie met de Resolution-modus niet geheel kunnen aanraden: daarvoor is de framerate nét iets te onstabiel en had Capcom mogelijk beter kunnen opteren voor op z’n minst een cap van 30fps en het liefst een 40Hz optie.

Echter zijn de animaties misschien nog wel indrukwekkender dan de grafische toeters en bellen. Het zijn de kleine details wat de personages karakter geeft: Leon is geen broekie meer en controleert daarom met regelmaat z’n wapen zodra hij het uit z’n holster trekt, de Ganado’s die in een bloederige massa uiteenspatten na een knal van een jachtgeweer, of de Las Plagas parasieten die wild om zich heen slaan, op zoek naar een slachtoffer. De grootste pluim gaat echter naar de krankzinnig goede audio. Over de gehele linie leveren de verschillende acteurs puik werk af, Leon en Ashley – die overigens niet meer oliedom is en zichzelf aardig uit de nesten weet te houden – hijgen stevig tijdens het wegrennen en we horen tevens bekende kreten terugkomen (“¡Un forastero!”). Wapens zoals de Stingray galmen door de hallen als een zweepslag, terwijl de shotgun weerklinkt als de toorn van God. Het is van begin tot eind een zeer verfijnde ervaring.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox Series X|S en pc.

Conclusie

Ik was eerlijk gezegd sceptisch na de aankondiging van deze remake, maar het mag gezegd worden: Capcom flikt het hem gewoon wéér. De Japanse studio heeft kritisch gekeken naar wat werkte (wat heel veel is) en heeft dat in het remake format van Resident Evil 2 en 3 gegoten en de resultaten zijn fantastisch; een 15-uur durende achtbaanrit die je langs allerhande locaties en memorabele figuren brengt. Opgejaagd door hordes monsters ben je geen moment veilig en de bikkelharde, panische actie dwingt je constant de gevechten te lezen, keuzes maken en soms tot improviseren. Deze locaties en vijanden komen ijzingwekkend tot leven door middel van een fantastische audiovisuele presentatie die je laat genieten van alle pracht en praal, maar je kort daarna weer opjaagt en je het liefst zo snel mogelijk een Game Over-scherm presenteert. Tussendoor ben je druk bezig met verkennen, het upgraden van je wapens en het vergaren van allerlei goodies en je kunt nadien het avontuur opnieuw opstarten voor de uitdagingen, vrij te spelen models en nog een paar geheimpjes. Met deze remake vindt Capcom niet opnieuw het wiel uit, maar een zorgvuldig geselecteerde ervaring die met trots naast z’n 18 jaar oudere broertje mag gaan staan. Resident Evil 4 is een game waar ik ieder jaar naar terugkeer voor een playthrough, vanaf nu heb ik het probleem dat ik een tweede playthrough moet gaan inpassen.

Pluspunten

  • Intrigerend verhaal voor fans en nieuwkomers
  • Geweldig level design
  • Ontzettend spannende combat
  • Immens veel respect voor z’n voorganger
  • Leuke extra bezigheden
  • Audiovisueel feest

Minpunten

  • Resolution-modus draait niet optimaal

9.5