Review | Remnant II

Review | Remnant II – Het eerste deel is door de ondergetekende bar weinig gespeeld, met als hoofdreden dat het totaal niet in de smaak viel. Hoewel het concept op papier wel veelbelovend klonk: Dark Souls, maar dan met vuurwapens, was het een kwestie van smaak, waardoor het bij mij buiten de boot viel. Remnant II gooit alles over een compleet andere boeg, dus nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het concept heeft de nodige veranderingen ondergaan, waardoor we nu al van een aanrader kunnen spreken. Toch schort het hier en daar aan een paar dingen…

Een indrukwekkend concept

Stel je een kruising voor tussen Returnal en Outriders: dat is Remnant II. De vergelijking met Dark Souls gaat minder op bij dit tweede deel. Het heeft namelijk kenmerken van een rogue-lite, wat we later meer zullen toelichten. Na het creëren van je personage, in een wat beperkte character creator, volgt een tutorial. Hierin word je bijgestaan door de jongedame Cass, die besmet lijkt met Root Rot. Want ja, in dit deel is het weer zaak de Root te bestrijden, een interdimensionaal kwaad. Net als je in de problemen raakt door teveel monsters, schieten onbekende personages, Clementine en Bo, te hulp. Na hun ontmoeting vecht je tegen een mini-baas als afsluiter van de tutorial. De twee nieuwe kompanen komen uit Ward 13, een plek die zich goed staande houdt tegen de monsters.

Het is ook dat je hier meneer Ford tegenkomt, de leider van de nederzetting, die je een groot verhaal vertelt over Ward 13 en meer. Hij neemt je na een hoop gebabbel mee naar een grote rode kristal. Daar begint hij echter erg vreemd te doen, wat leidt tot het activeren van het kristal. Het kristal zuigt Ford op, en Clementine ziet dit toevallig gebeuren. Door nieuwsgierigheid komt zij net te dichtbij het kristal en wordt ook zij opgezogen. Jij, de speler, raakt het kristal abrupt aan om Clementine te redden waarna jij eveneens meegenomen wordt. Het is vanaf hier dat het rogue-lite concept ter sprake komt, omdat elke speler op een andere plek kan/zal beginnen.

Altijd wat anders

Vanaf dit punt begin jij het hoofdverhaal, wat bestaat uit vijf onderdelen, en elk ‘onderdeel’ is een andere planeet die je bezoekt. Elk van deze planeten is bij iedere playthrough willekeurig gekozen en dat gaat eveneens op voor het verhaal dat je per planeet volgt. De layout van de levels is ook nog eens compleet willekeurig. Dit alles rouleert per speler, wat een Rogue lite-achtige ervaring oplevert. Per questline die je volgt op een planeet zul je specifieke baasgevechten hebben die je elders niet kunt meemaken. Op deze manier loont het ook om alle questlines te volgen. Naast de voortgang die je in het verhaal boekt, heb je in de game ook de mogelijkheid om via een aparte save losse Adventures te spelen, oftewel los de storylines per planeet.

Dit wil je doen, omdat de baasgevechten in bepaalde gevallen op twee manieren kunnen worden benaderd: ze volledig vermijden met een andere uitkomst of juist aangaan. Wat je ook doet, het resulteert in een unieke beloning (mods, wapens, etc). Daarnaast bieden sommige baasgevechten de optie om een extra zijactiviteit te voltooien, waardoor je een alternatieve versie van de baas kunt bevechten. Zo ben je wel even bezig om alle mogelijke uitkomsten in de game te ervaren. Er zijn echter wel enkele segmenten die vaststaan, om structuur aan het verhaal te geven, maar zelfs deze zorgen voor een goede afwisseling in de speelervaring. De game is overigens mega groot, want naast het hoofdverhaal zijn er talloze zijmissies in de vorm van side dungeons. In veel van deze dungeons vind je de meest uiteenlopende activiteiten: van gewoon vijanden afslachten tot uitdagingen aangaan en lekker uitdagende puzzels die je moet op zien te lossen. Op deze manier zal de game je lang zoet houden, zeker als je alle items en wapens wilt verzamelen.

Aan omgevingen geen gebrek

Elke planeet heeft een onderscheidende stijl. Het ene moment waan je je in een paarsachtig maanlandschap en het volgende moment bevind je je in een gebied dat doet denken aan Yharnam. Dit maakt Remnant II op zich al een unieke ervaring. De diversiteit in de omgevingen levert een flinke variatie aan vijanden op met bijgevolg ook unieke bazen die enkel in die omgevingen terugkomen. Hierdoor gaat het nooit vervelen, want er is dus volop afwisseling aanwezig in Remnant II. Hetzelfde geldt voor het wapenarsenaal. Je krijgt wapens door unieke materialen van verslagen bazen in te wisselen bij een charmante dame, genaamd McCabe, in Ward 13.

De wapens voelen krachtig aan, maar het zijn de mods die voor de unieke gameplay zorgen. Mods verkrijg je eveneens door unieke materialen van bazen in te wisselen bij dezelfde dame. Door ze aan een wapen te bevestigen, verkrijg je een bijzondere secundaire functie. Niet alleen verandert het ontwerp van het wapen, maar je kunt ook verschillende speelstijlen combineren. Zo kan een mod je kogels tijdelijk in brand zetten, elektrische bollen afschieten, insecten laten vechten aan jouw zijde of health pools op de grond schieten. Deze mods kunnen tijdens gevechten worden verwisseld, waardoor je on-the-fly van speelstijl kunt veranderen wat ook ruimte laat om gewoon lekker te experimenteren.

Een ongelooflijke variatie in gameplay

De gameplay mogelijkheden zijn talrijk. We hebben het bijvoorbeeld nog niet gehad over Archetypes. Dit kun je zien als je klasse. Aan het begin van de game kun je bij een man genaamd Wallace een Archetype kiezen, zoals een tank, medic of een offensieve rol zoals de Handler. De Handler beschikt bijvoorbeeld over een hond die je bijstaat in het heetst van de strijd (vijanden afleiden, je reviven, enzovoort). En zo zijn er nog meer Archetypes die je in de game kunt ontgrendelen. Een Archetype vormt de basis van je gameplay en biedt passieve perks, super ability en een unieke Trait (een extra stat die je kunt upgraden). Elk Archetype kan tot level 10 worden gebracht, waarna je de unieke Trait ook met andere Archetypes kunt combineren.

Het mooie van Remnant II is dat je altijd van Archetype kunt wisselen, mits je het betreffende item ervoor hebt. Nog interessanter is de optie om twee Archetypes tegelijk te gebruiken. Zo heb je zowel een primair als een secundair Archetype, wat voor nog meer variatie in de gameplay zorgt. Remnant II biedt simpelweg veel ruimte voor experimenten op het gebied van wapens, builds en vooral het plezier dat je ermee kunt hebben. Zo kun je bijvoorbeeld een tank Archetype combineren met een Medic, om maar wat te noemen. Of een Gunslinger combineren met een Hunter, om een meer offensief voordeel te krijgen. De mogelijkheden zijn wat dat betreft enorm.

En dan komt de frustratie

Over gameplay gesproken: dit werkt in Remnant II ongelooflijk soepel. Richten, lopen en dodgen, het werkt allemaal responsief. Bij baasgevechten hebben wij bijvoorbeeld vrij weinig gekke taferelen meegemaakt in de vorm van rare hitboxes. Wel kunnen bazen (en normale vijanden) spammerig overkomen en de speler overweldigen. Uiteindelijk vind je altijd wel een strategie, zodat je op een eerlijke manier je vijanden kunt trotseren. Het is een dunne lijn tussen onhandig game design en flinke uitdaging, maar het geeft altijd de juiste voldoening zodra je eenmaal iets doorhebt en wint. Waar de gameplay buiten dat verder op en top is, valt niet hetzelfde te zeggen over de technische prestatie van Remnant II. We hebben de game op de Xbox Series X gespeeld en dat inclusief de laatste patch, maar we liepen wel tegen issues aan die eigenlijk niet door de beugel kunnen.

Hoewel de game prima solo te spelen valt, zul je het meeste plezier uit de coöperatieve gameplay halen. Daar zitten echter ook gelijk de meeste problemen. Zo hadden we te maken met connectie problemen waarbij joinen van andere spelers erg moeizaam ging. Ook behoort lag tot dagelijkse kost; of wat te denken dat als een speler een baasgebied betreedt en de andere twee spelers dit erna willen doen, dan gaat dit zeer moeizaam. Zodanig zelfs dat je er soms gewoon door geblokkeerd wordt en totaal niet mee kan vechten. Een ander probleem is het progressiesysteem, al kan dat ook een bewuste designkeuze zijn. Enkel de host boekt progressie, ook al zijn medespelers net zo ver. Zeker bij stukken die voor iedereen verplicht zijn vanwege het verhaal, dien je dit dus per speler (party bestaat max. uit 3 spelers) telkens weer te doorlopen en dat is gewoon omslachtig.

Is dit echt de Unreal Engine 5?

De game heeft drie verschillende grafische modi: quality, balanced en performance. De quality modus mikt op een 1440p resolutie en een locked 30fps, terwijl onze geprefereerde setting balanced is. Hierin heb je dezelfde resolutie met 60fps die vaak gehaald wordt. Het is meestal dat de performance in balanced verstoord wordt als een horde vijanden op je afstormt, waarbij je een dip kunt ervaren. Niet perfect, maar wat dat betreft de beste keuze als je het naast de performance modus legt: die draait op een unlocked framerate (ongeveer op 1440p), waardoor je extreme screen tearing krijgt. Onspeelbaar als je het ons vraagt en totaal niet de moeite waard.

Grafisch is de game een beetje wisselvallig te noemen. De omgevingen die je bezoekt kunnen er fenomenaal uitzien: veel details in de textures, goede (dynamische) lighting, genoeg foliage en overtuigende animaties. Er zijn ook momenten dat het de game aan ambient occlusion lijkt te ontbreken, waardoor plekken erg flets overkomen. Het is moeilijk om te bepalen waardoor het komt, maar Remnant II heeft hele mooie momenten, maar ook genoeg momenten die gewoon niet bijzonder zijn. Er zijn voornamelijk veel oneffenheden te vinden in de schaduwen, die wel eens blokkerig kunnen zijn. Ook kunnen bepaalde assets rare dingen doen, zoals een tas die op iemand zijn rug flink begint te trillen. Een veelal mooie game, maar het bevat erg veel slordigheden.

Opvallend toffe muziek

Hoewel Remnant II een intrigerende game is als het gaat om gameplay, is het op technisch vlak niet per se heel sterk. Dit gaat ook op voor het verhaal. Het is een onderdeel dat je eigenlijk buiten beschouwing kunt laten, omdat het oppervlakkig en weinig memorabel is door een slecht script en flauwe plottwists. De muziek daarentegen is iets wat keer op keer onze oren doet spitsen. Elke planeet kent zijn eigen sfeer wat door de soundtrack uitstekend gepresenteerd wordt, waarbij de muziek zich qua stijl en impact goed afwisselt tussen (baas)gevechten, rustige momenten en het exploreren. Dit maakt de wisselvallige visuele presentatie gelukkig weer een beetje goed.

Gespeeld op: Xbox Series X|S.
Ook beschikbaar op: PlayStation 5 en pc.