Review | Warhammer 40,000: Darktide

Review | Warhammer 40,000: Darktide – Het is alweer twee jaar geleden sinds de release van de coöp actiegame Warhammer 40,000: Darktide op pc. Ongeveer een jaar later kwam de game ook uit op de Xbox Series X|S, en nu is hij dan eindelijk beschikbaar op de PlayStation 5. Ontwikkelaar Fatshark bouwt voort op de welbekende formule van de eerdere Warhammer 40,000: Vermintide-games, waarin je samen met drie lotgenoten missies voltooit, terwijl je honderden vijanden op bloeddorstige wijze neermaait. Warhammer 40,000: Darktide zat tijdens de initiële release vol bugs en had weinig content. Ontwikkelaar Fatshark wist de community aardig teleur te stellen toen zij de focus direct legde op het toevoegen van microtransacties in plaats van het oplossen van deze problemen. Nu de game twee jaar de tijd heeft gehad om zijn draai te vinden, lijkt het erop dat Fatshark er alles aan heeft gedaan om het vertrouwen van de spelers terug te winnen.

Van gevangene tot soldaat

Warhammer 40,000: Darktide speelt zich af in de diepte van Hive City op de planeet Atoma Prime. Je begint je avontuur als gevangene aan boord van een schip genaamd ‘Tancred Bastion’, voor een misdaad waarvan je bij het maken van je personage zelf bepaalt welke dat is. Tijdens het transport wordt de Tancred Bastion aangevallen door aanhangers van Nurgle, de Chaos god van ziekte en verderf. Zijn volgers zijn hier om commandant Captain Wolfer van het ‘Moebian 6th’ regiment te bevrijden. Je weet goed gebruik te maken van de situatie, want door de chaos weet je te ontsnappen. Tijdens de ontsnappingsactie weet je Explicator Zola te redden, waarna je samen met haar het schip verlaat. Zola is de onderbevelhebber van de ‘Inquisitorial Forces’, een groep die zich inzet in de strijd om de macht over Atoma Prime te grijpen.

Eenmaal aangekomen op de thuisbasis van Zola, het enorme schip ‘The Mourningstar’, zorgt zij ervoor dat je wordt vrijgesproken van de doodstraf. In ruil hiervoor word je lid van de inquisitie en moet je gehoorzamen aan de orders van Inquisitor Grendyl. Het verhaal begint erg interessant, maar de aanwezigheid van een achterliggend plot neemt wat af zodra je eenmaal de tutorial voorbij bent en wat missies hebt gedaan. Hier en daar zijn er cutscènes te zien en wordt er lore gedeeld om je op de hoogte te houden van waar men mee bezig is, maar dat is het dan wel. Dit hoeft natuurlijk niet iets slechts te zijn. Je kunt het vooral zien als een inleiding van de titel, waarna de game zich voornamelijk op de gameplay en reusachtige plekken die je zult bezoeken tijdens de missies focust. Je komt tijdens het spelen van de game gelukkig wel meer te weten over de gebieden, personages en het verdere verhaal van Warhammer 40,000: Darktide.

Zodra je de game voor het eerst opstart krijg je de mogelijkheid om je class te kiezen en een personage aan te maken. Je hebt de keuze uit vier classes met elk unieke vaardigheden, waarvan ieder zijn eigen rol in het team vervult. Het maken van je eigen personage is redelijk uitgebreid, je krijgt genoeg mogelijkheden om hem/haar een persoonlijke look te geven. Er worden je ook een aantal vragen gesteld over je verleden, wat de basis legt voor het dialoog dat je hebt met andere spelers tijdens de missies. Dit geeft een leuke draai aan de dialogen en zorgt voor veel variatie. Na het aanschouwen van de inleiding van de game word je gedropt op de Mourningstar. Dit enorme schip dient als hub waar je andere spelers kunt ontmoeten, je personage kunt aanpassen, nieuwe wapens en upgrades kunt bemachtigen, uitdagingen kunt voltooien en missies kunt beginnen.

Kleurloos maar gedetailleerd

Als je eenmaal een voorstelrondje hebt gedaan op de Mourningstar vallen de karakteristieken die horen bij het welbekende Warhammer-universum direct op. De gigantische gebouwen, grimmige sfeer en angstaanjagende muziek springen eruit en zetten de toon. Dit gecombineerd met de goede stemkwaliteit van de verschillende personages, zorgt voor een mooi geheel. Deze toon zet zich voort in de omgevingen die je bezoekt tijdens de missies, maar… veel van de locaties in de game voelen eentonig aan. De omgeving valt al gauw naar de achtergrond als een soort grijze waas waarin je niet het idee hebt dat iedere missie een totaal andere omgeving biedt. Dit hoort redelijkerwijs bij het thema van een ondergrondse ‘Hive City’, maar doet wel af aan de ervaring die we gewend zijn van eerdere titels van Fatshark. De game zet ook niet hevig in op exploratie van deze gebieden. Als je afwijkt van het bedoelde pad kom je vaak uit op lege, doodlopende plekken waar naast de incidentele uitrusting vaak weinig te halen valt. Hierdoor kwam het gevoel van repetitie en verveling toch snel om de hoek kijken en legden we na een paar potjes de controller alweer neer.

Erop los meppen (en knallen)

De combat van Warhammer 40,000: Darktide voelt heerlijk aan en komt vooral goed tot zijn recht als je de strijd aangaat met hordes aan vijanden. Of je nou met een hakbijl zwaait, een vijand tussen de ogen steekt, of een scherpschutter op lange afstand uitschakelt, je voelt echt de schade die je aanbrengt. Het bevredigende combat-systeem van Warhammer 40,000: Darktide legt – vergeleken met eerdere Warhammer-titels van Fatshark – deze keer wel meer focus op het gebruik van vuurwapens. De game biedt een breed scala aan (class-specifieke) bewapening, waaronder een grote variatie aan handwapens en vuurwapens, alsook een uitgebreide skill tree waarmee je je personage verder kunt ontwikkelen. Zo heb je de mogelijkheid om je schild te versterken, meer schade aan te richten aan specifieke vijanden, of de duur van je krachten te verlengen.

Darktide legt overduidelijk de focus op de samenwerking met je drie lotgenoten. Alle missies zijn zo samengesteld dat je het niet in je eentje afkunt. Dit maakt de ontwikkelaar al te goed duidelijk door je te straffen als je afdwaalt en te belonen als je bij elkaar blijft. Warhammer 40,000: Darktide biedt een goede variatie van missies qua inhoud en lengte. De hoofdmissies zijn opgedeeld in kleinere opdrachten, zoals het bemachtigen van data, omgevingen onderzoeken met scanners of je standplaats verdedigen tegen hordes aan vijanden. Naast de hoofdmissies kun je secundaire opdrachten voltooien waardoor je betere beloningen krijgt. Bij het voltooien van missies groeit je ‘trust level’, waarmee je nieuwe cosmetische items, wapens, moeilijkheidsgraden en missies kunt ontgrendelen.

Ondanks de eentonige omgevingen, kunnen we wel melden dat de ontwikkelaar duidelijk tijd heeft gestoken in het ontwerpen van personages, animaties, omgevingsdetails en alles wat daarbij hoort, wat de juiste uitstraling oplevert. Daarnaast hebben we in onze speeltijd geen last gehad van framedrops, bugs of glitches, wat fijn is. De game biedt twee verschillende grafische modi, namelijk Performance (60fps op 1440P) en Quality (30fps op 4K). De PS5 Pro-versie van de game biedt geen grafische modi, maar is standaard voorzien van 60fps op 4K beeldkwaliteit. Wij hebben in eerste instantie – gezien de fast-paced aard van de game – gekozen voor de Performance modus, maar met deze modus wordt er logischerwijs ingeleverd op grafische kwaliteit, wat te zien is aan de lichtelijk onscherpe assets en omgevingen. De PS5 Pro-versie van de game, die gebruikmaakt van PSSR, biedt daarentegen het beste van beide werelden met een overduidelijk scherpere weergave en stabiele framerate.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: Xbox Series X|S en pc.