Preview: Wij speelden ‘Home Run’ in Medal of Honor: Warfighter

Hands-on: Medal of Honor: Warfighter multiplayer – In 2010 lanceerde EA samen met ontwikkelaar Danger Close de reboot van de Medal of Honor serie. Hoewel de delen daarvoor zich in het verleden afspeelden, had dit nieuwe deel een moderne setting, welke vooral over het werk ging van de Tier 1 Operators. De singleplayer was kort, maar vermakelijk en datzelfde kon ook gezegd worden over de multiplayer. Deze was echter niet erg goed uitgebalanceerd en met Medal of Honor: Warfighter pakt men dit anders aan. Wij speelden een halfuur lang de multiplayer op de GamesCom te Keulen en hoewel het tof was, zijn we nog niet gerustgesteld. Hoe dat komt ga je nu lezen.

Meer samen werken door de Fire Teams

Diegenen die de multiplayer van Medal of Honor hebben gespeeld zullen weten dat je soms belachelijk vaak achter elkaar airstrikes en nog meer krachtige aanvallen kon inroepen vanwege het killstreaks systeem, waardoor je zowat oneindig door kon gaan met doden. Dit systeem was nogal uit balans, maar dat weten ze ook bij Danger Close. Bij onze hands-on gaven ze aan dat ze hier aan gaan werken en dat het hele systeem ook op de schop is gegaan. Ten eerste krijg je minder snel dit soort hulpmiddelen en ten tweede draait de multiplayer nu ook veel meer om samenwerking. Voordat we konden gaan knallen werd er namelijk verteld over de zogenaamde Fire Teams. Waar dit op neer komt is dat in welke online match dan ook altijd iemand aan jouw zijde staat. Deze persoon wordt weergegeven door middel van een groene omlijning. Zo kun je hem goed zien op het slagveld en helpen als het nodig is. Je kan hem/haar vervolgens health of munitie geven.

Je hebt dus als het ware altijd een wingman bij je en naast dat je diegene kunt helpen levert het samenspelen ook extra XP op. Als je namelijk jouw partner helpt met het afschieten van een tegenstander, dan krijg je een buddy assist. Zolang je jouw partner ondersteunt kan dit extra punten opleveren en dat wil iedereen wel lijkt ons zo. Daarnaast weet je dat er altijd iemand in de buurt is waarmee je samen een opdracht kunt uitvoeren, waardoor teamwork gestimuleerd wordt. In een Fire Team kan je trouwens helemaal zelf kiezen wat voor speciale eenheid je bent. Wil je SAS uit Groot Brittannië zijn, dan kan dit terwijl jouw partner een specialist is uit het Duitse KSK. Per eenheid zijn er verder flink wat verschillen, welke neerkomen op de wapens, uitrusting en perks.

Meer klassen, perks en keuzes in Support Actions

Elke eenheid heeft namelijk zijn eigen arsenaal, maar tevens wordt dit allemaal opgedeeld in zes klassen: Assault, Sniper, Demolitions, Spec-Ops, Heavy Gunner en Point Man. Elke klasse heeft zijn eigen wapens. Heel vernieuwend is dit echter niet en aan de naam van de klasse kun je zo afleiden met welke wapens zij rondlopen. Bovendien hebben we dit vaker gezien in andere shooters. Aan de andere kant: doordat elke soldaat uit de verschillende landen hun eigen wapens hebben is er wel een breed scala aanwezig dat voor veel variatie kan zorgen. Daarnaast heeft elke klasse ook een eigen uitrusting, zoals een bepaald type granaat of een bepaald secundair wapen. De Demolition klasse draagt bijvoorbeeld een zwaar pak en kan op afstand bedienbare explosieven plaatsen. Handig om een val te maken voor het vijandelijke team.

Naast dit alles zijn er ook de perks die per klasse anders zijn. De Heavy Gunner heeft als we het goed zeggen Heavy Hitters, wat dus sterkere kogels zijn en zo zijn er nog veel meer. Buiten de vele perks zijn er ook de Support Actions die we nog kennen uit het vorige deel. Hier is echter ook wat veranderd. Als je lekker aan het knallen bent en een mooie killstreak hebt opgebouwd, kun je zo´n actie activeren. Alleen heb je nu meer keuze. Je kunt bijvoorbeeld op dit moment kiezen om een turret te krijgen, zodat je jouw teamgenoten van op afstand dekking kunt geven. Of je kunt een helikopter inroepen, waarmee je een nieuw mobiel spawnpoint maakt. Kortom, de multiplayer lijkt zeer uitgebreid te worden wat opties betreft.

Pak de vlag

Je hebt als speler dus veel om uit te kiezen en daarnaast heb je ook nog de verschillende modi. Zo heb je Team Deathmatch, Combat Mission, Sector Control en als laatste Home Run. Die laatstgenoemde modus hebben wij kunnen spelen achter gesloten deuren bij Electronic Arts. In deze competitieve modus heb je twee teams met elk Fire Teams, welke tegen elkaar strijden om een vlag. Je hebt één aanvallend team, terwijl het andere team juist de vlag moet zien te verdedigen. Na het kiezen van onze klasse gingen we daadwerkelijk aan de slag en gelijk was te zien waar onze buddy zich bevond in de match. Dit natuurlijk door de groene omlijning, zoals we eerder al aangaven en expres gingen we juist weg van onze partner om te zien wat voor een effect dit had. We merkten vervolgens direct dat je er gelijk alleen voor staat in een vuurgevecht, want we belandden in een situatie waarbij de tegenstander wel volgens het Fire Team principe speelde.

Tegen twee man ben je dan nogal in de minderheid en dus gingen we de ronde erna maar wel met onze buddy het slagveld op, wat dus die eerdergenoemde extra´s oplevert. Overigens moeten we vermelden dat, als jij in deze modus wordt neergeschoten, je niet respawnt. Het is gelijk afgelopen en je moet wachten tot de ronde uit is. Dit kan doordat jouw team alsnog de vlag pakt en er een homerun mee maakt of doordat één van de teams is uitgeschakeld. We moeten zeggen dat het een toffe modus is, waar best veel tactiek en het juist gebruiken van de klassen bij komt kijken. Het was alleen erg jammer dat de gespeelde map aan de kleine kant was, want het gevoel bekroop ons dat je slechts vijf meter hoefde te lopen om een tegenstander tegen te komen. Daarbij komt ook nog dat het nogal een simpele map was, waar campen net iets te goed uitkwam voor de verdedigende partij. Overal staan namelijk muren die veel schaduw en cover bieden.

Echter kan dit juist ook wel zo zijn charme hebben, want als aanvallend team moet je zeer op je hoede zijn en goed samenwerken. Dit ging ondanks het gebrek aan communicatie al best aardig. Het is nog afwachten hoe deze modus in de uiteindelijke game zal zijn in combinatie met de andere maps en ondanks dat de grafisch amper indruk maakte, was elke ronde vrij spannend. Qua gameplay valt er trouwens weinig op aan te merken, want dit werkte allemaal prima: vergelijkbaar met het vorige deel, maar dan net wat vlotter. Het gebruik van de verschillende wapens zorgde voor afwisseling en diepte in het spel. Daarnaast is er qua uitrusting ook veel nieuws. Het gooien van een granaat die uiteindelijk drie kleine granaten bleek te zijn was geinig en het neerleggen van een op afstand bedienbaar explosief als verrassing voor de vijand is erg tof.

Voorlopige conclusie:

We kunnen na het halfuur schieten in de multiplayer zeggen dat het erg vermakelijk was, maar over het algemeen maakte de game weinig indruk. Hoewel het hele idee achter het Fire Team tof is en de game wat meer gebalanceerd aanvoelde dan het vorige deel, deed het mij eigenlijk niets. Dit terwijl ik de vorige Medal of Honor veel online heb gespeeld. De actie en de gameplay waren tof, maar de map was eigenlijk te klein. Daarnaast is Home Run nogal een simpele modus en zoiets hebben we al vaker gezien. Een soort Capture the Flag, maar dan zonder respawns. Op andere vlakken lijkt de game wel originele elementen te bevatten, maar veel zijn het er niet. Na deze hands-on ben ik nog steeds niet overtuigd van het potentieel die de multiplayer bevat. En dan met name of dit spelers aantrekt die zich momenteel vermaken met Battlefield 3 of de laatste nieuwe Call of Duty.