Review: Need for Speed: SHIFT

Review: NFS: Shift – Als er één franchise is die ons de afgelopen jaren teleur heeft weten te stellen, dan moet het wel Need for Speed zijn. De laatste titels in de franchise die echt goed waren zijn alweer een aardig lange tijd geleden (Underground en Underground 2). Alle titels die later verschenen waren niet echt wereldschokkend en op sommige vlakken vaak zelfs matig. Vandaar dat we, net als vele anderen, niet al teveel verwachtte van SHIFT. Met Carbon, Pro Street en Undercover zijn we al eens teleurgesteld, maar stiekem houd ikzelf toch de hoop dat SHIFT me blij gaat maken. En of dit gelukt is? Dat lees je in deze review.

Van zero tot hero

Het welbekende liedje dat je vanaf de grond af aan begint en jezelf naar de top werkt zit ook weer in Need for Speed: SHIFT. Je allereerste race is op een test parkour en hier krijg je de keuze om enkele moeilijkheidsgraden in te stellen. Zo kun je ervoor kiezen om de CPU alvast voor je af te laten remmen wanneer je een bocht nadert, kun je de agressiviteit van de AI hoger zetten en kiezen of je een hulplijn op de weg wilt. Je kunt op deze manier verschillende onderdelen van een bepaalde moeilijkheidsgraad versimpelen of juist moeilijker maken. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om handmatig of automatisch te schakelen. Ik vond het test parkour handig en kon op deze manier precies alles instellen naar mijn eigen wensen, tevens kon je het daarna ook gewoon rustig uitproberen.

Wanneer je dit gedaan hebt zal je een race moeten rijden waarin je geld kan verdienen. Je krijgt direct een dikke BMW onder je kont, die je overigens wel even geleend hebt, en begin je aan je eerste race. Het idee van deze race is simpel, hoe hoger je eindigt hoe meer geld je hebt voor dé eerste auto. Je moet die BMW na de race immers weer inleveren. De eerste plek is niet mis, namelijk 40.000 Amerikaanse dollars en hiermee kun je al snel een leuke Audi of VW Scirocco kopen.

De Pagani Zonda of een Bugatti Veyron zijn hierbij nog lang niet aan de orde, maar je zult zien dat je deze auto’s sneller bemachtigt dan je denkt. Na een paar rondes geracet te hebben in Tier 1 (er zijn er in totaal vier + het World Tour evenement) had ik al snel genoeg geld om me een Porsche Cayman te kopen. En binnen goed en wel 3/4 uurtjes had ik al snel een dikke Lamborghini Murcielago onder me virtuele billetjes.

Simpele carreer

De opzet van de carreer mode is simpel uitgewerkt, zoals ik al eerder vermeldde heb je in de carreer mode vier Tiers. Naast deze Tiers heb je ook nog het Need for Speed: World Tour-evenement. Deze zijn beide onderverdeeld in verschillende racetypes en toernooien. Een hele toffe racetype is bijvoorbeeld Duel, waarin twee wagens van hetzelfde kaliber het tegen elkaar opnemen. Verder heb je nog de welbekende Time Trials, Eliminatie, Driften, Sprint etc. Allemaal racetypes waarbij geen verdere uitleg benodigd is.

Bij elke race kun je een aantal sterren verdienen. Je krijgt drie doelstellingen die per stuk (meestal) 1 ster waard zijn en de podium sterren. De podium sterren houden simpelweg in dat als je 1e wordt krijg je er drie, 2e krijg je er twee en 3e krijg je er 1. Om de volgende Tier te unlocken moet je een bepaald aantal sterren halen, en bij het unlocken van een nieuwe Tier krijg je ook weer een nieuwe reeks auto’s. Tevens unlock je in de Tier waarin je zit, naarmate je vordert, meer races.

Realistisch, maar toch ook weer niet

Je merkt duidelijk dat de ontwikkelaars een realistische racer hebben geprobeerd neer te zetten. En over het algemeen is dit ze dit goed gelukt. In de oudere NFS-games klaagden mensen nogal veel over het feit dat je gerust met 300km een bocht in kan vliegen en je via de zijkanten er zo netjes weer uit kon rijden. Dit is met SHIFT niet meer het geval, je zal echt moeten afremmen (tenzij je op easy speelt, dan wordt dat voor je gedaan) wil je een bocht doorkomen.

Op sommige vlakken is SHIFT echter nog steeds een tikkeltje arcade en dit is op zich niet storend. Maar wanneer ik met zo’n 200km op de kofferbak van iemand inrijd en de auto met zijn achterkant op mijn motorkap komt te staan, en ik er zo onderdoor kan rijden. Dan ben je in mijn ogen nog geen realistische racer zoals bijvoorbeeld een Gran Turismo of Forza Motorsport. Wat wel meehelpt aan de geloofwaardigheid van de game is de cockpit view, deze view is werkelijk waar een must wanneer je gebruikt maakt van een PlaySeat of gewoon een los stuurtje. Met de controller is het net wat lekkerder rijden als je gewoon je auto helemaal kunt zien, maar dat is meer een persoonlijk iets.

Geen grafisch hoogstandje

Over het algemeen ziet SHIFT er degelijk uit en is er weinig aan te merken op de graphics. Het is alleen allemaal niet zo wereldschokkend zoals we in de trailers hebben gezien. Natuurlijk moet je trailers nooit als een maatstaf voor graphics gebruiken, aangezien het allemaal opgepoetste bagger is, maar met SHIFT is het verschil wel heel duidelijk zichtbaar. De auto’s kampen met anti-aliasing problemen en de omgevingen zijn soms niet heel erg kleurrijk. Desondanks vind ik wel dat er veel variatie zit in de tracks waarop je rijdt, de verschillende tracks lijken nauwelijks op elkaar en in een racegame is dat wel zo fijn. Verder zien de auto’s er wel goed uit, maar ik heb betere graphics gezien als het om racegames gaat.

Tunen van je scheurijzer

Het pimpen van je bolide is in Need for Speed al een tijdje niet meer echt aan de orde. Sterker nog, als we verschillende ontwikkelaars moeten geloven is pimpen zelfs uit de mode. Toch heb ik een kleine voorliefde voor het plaatsen van bijvoorbeeld een enorme spoiler, chromen achterlampen, Xenon als verlichting, neon-balk onder de auto en natuurlijk de bad-ass pluchen dobbelstenen aan de binnenspiegel. Dit alles moet je alleen niet verwachten in Need for Speed: Shift, de pimp-mogelijkheden zijn beperkt en niet zo diepgaand als bijvoorbeeld in de Underground-delen. De wegligging, acceleratie en top speed van de auto vallen wel te beïnvloeden. Zo zijn er namelijk talloze tuning mogelijkheden, die hebben we hieronder even voor je opgesomd. Dit is alles wat je inhoudelijk aan je auto aan kunt fijntunen. Natuurlijk zijn er ook gewoon upgrades mogelijk voor de motor, wegligging, banden etc. Maar echt fijnstellen kun je doen met de onderstaande opties.

Banden en remmen
Front Tire Pressure, Rear Tire Pressure, Brake Balance
Alignment
Steering Lock, Caster Angle, Front Toe Angle, Rear Toe Angle
Springs en Dampers
Front Sway Bar, Rear Sway Bar, Front Spring Rate, Rear Spring Rate
Differentieel
Limited Slip Acceleration Lock, Limited Slip Decceleration Lock, Limited Slip Preload, Visco Electronic Lock
Gearing
Final Drive Gear Ratio, 1st Gear Ratio, 2nd Gear Ratio, 3rd Gear Ratio
Aerodynamics
Front Downforce, Rear Downforce, Cooler Radiator Opening, Brake Duct Opening

Conclusie

SHIFT zet zich wat mij betreft weer in de spotlights als het gaat om een goede racer. De ervaring is goed, de replay waarde is redelijk dankzij de sterren en het unlock systeem, graphics zijn aardig en de cockpit-view is een geweldige toevoeging. Het is misschien niet de ‘full-package’ maar vermaken zul je je zeker met deze game. Mocht je alleen liever een racer willen met wat meer show en een iet-wat betere gameplay dan raad ik je aan om voor DiRT 2 te kiezen.

Pluspunten:

• Cockpit-view
• Leuke racetypes in de carreer mode
• Game brengt het echte racegevoel weer naar je toe
• Eindelijk weer een goede NFS-game

Minpunten:

• Geen grafisch hoogstandje
• Nog niet helemaal wat het had moeten zijn