Review: WET

Review: WET – Er komen een hele hoop dikke vette titels aan de komende maanden. Helaas heeft de gemiddelde gamer geen geld om alle titels in huis te halen, laat staan geld overhouden voor games die minder befaamd zijn. WET zal een hoop uit de kast moeten halen om gamers in deze tijd nog over te halen tot aanschaf. Zal WET blijven drijven, of verzuipt de game tussen alle andere top titels? Je leest het in deze review.

Wraak als enige doel

Het verhaal en de sfeer in WET zijn gebaseerd op de grindhouse films. Onder deze categorie valt bijvoorbeeld de film, Pulp Fiction. In dit soort films gaat het allemaal om actie en dat is ook precies waar het om gaat in WET, actie. Het verhaal, als je het al een verhaal kan noemen, is flinterdun. Jij bent Rubi, een chick die zo’n beetje alles doet als je maar genoeg geld op de toonbank legt. Een grote maffiabaas vraagt jou om zijn zoon op te sporen en naar hem te brengen. Zo gezegd zo gedaan. Echter als je bij hem aan komt legt hij tot jou verbazing zijn zoon om en probeert vervolgens ook jou om te leggen. Dit pikt een chick als Rubi natuurlijk niet en zij gaat dan ook uit op wraak. De verhaallijn is totaal niet boeiend of diep, maar gewoon lekker recht toe recht aan. Gelukkig hebben dit soort games ook totaal geen goede verhaallijn nodig aangezien het allemaal om de actie gaat.

Kogels, zwaarden en nog meer kogels

WET maakt gebruik van de bekende bullet-time functie en als we gebruiken zeggen, dan bedoelen we ook echt uitbundig gebruiken. Rubi kan namelijk een breed scala aan stunts. Tijdens al deze stunts kan je blijven schieten en zodra je schiet tijdens een stunt activeert de bullettime functie automatisch. Zo kan je dus altijd rustig de hordes vijanden die op je af komen aan gort schieten. Om het allemaal nog even wat spectaculairder te maken maakt Rubi niet gebruik van één geweer maar twee. De ene gun lockt automatisch op een willekeurige vijand en de andere gun kan je richten met je rechter analoge stick. Dit systeem werkt verrassend goed en geeft echt een gevoel van controle over de twee blaffers van Rubi. Indien je vijanden iets te dichtbij komen heeft Rubi ook nog een zwaard op haar rug dat naar harte lust door vijanden heen kan worden gestoken. Naast haar standaard blaffers krijgt Rubi ook nog de beschikking tot shotguns en sub-machine guns. Jammer genoeg is de meerwaarde van deze guns een beetje verdwenen aangezien ze niet veel sterker of zwakker zijn dan je normale geweren.

Zo af en toe kom je een eindbaas tegen of kom je terecht in een spectaculaire achtervolging. Je zult in dit soort situaties op het juiste moment op de goede knop moeten drukken, quicktime events dus. Mis je een keer een knop of druk je op de verkeerde, dan is het gevolg meestal een bruut einde van onze mooie bad ass hoofdrolspeelster. Naast de singleplayer zijn er ook nog wat challenge mode’s. Hier gaat het er telkens om om zo snel mogelijk een parcours af te leggen.

Combo’s en upgrades

Terwijl je aan het hakken en knallen bent ontvang je punten voor elke kill die je maakt. Door het dode aantal snel op te schroeven creëer je combo’s. Je raadt het al, hoe hoger de combo, hoe meer punten je verdient per kill. Af en toe krijgt Rubi bloedt op haar gezicht en om één of andere reden wordt ze dan furieus. Alles wordt rood en vijanden veranderen naar zwart witte poppetjes. Als dit gebeurt kan je combo meter voor een tijdje niet meer dalen en is het dus punten pakken geslagen. Uiteindelijk wil je natuurlijk al je zuur verdiende punten spenderen. Dit kan met het upgrade systeem dat in WET zit. Er zitten erg nuttige upgrades in, zoals het opvoeren van je geweer zodat hij sneller schiet, maar er zitten ook een hele hoop upgrades bij waarvan je eigenlijk verwacht dat je ze vanaf het begin al zou kunnen. Zo moet je punten verspillen aan upgrades waardoor je kan slaan met je zwaard tijdens een stunt of aan upgrades waardoor je kan schieten terwijl je aan een richel of paal hangt. Hier had dus wel iets beter over nagedacht mogen worden.

Lelijk eendje

Over de graphics wil ik maar niet al teveel woorden vuil maken. De game kan zich zeker niet meten met top titels. Sterker nog een aantal keer leek het gewoon alsof er een PS2 titel in de PS3 zat. Na een aantal keer checken was de conclusie toch gewoon dat de game echt foei lelijk is. De menu’s zien er nog wel aardig uit en er is een functie dat het beeld gaat knipperen als een oude film. Na een tijdje wordt je dit echter helemaal zat en kom je erachter dat je het gelukkig uit kan zetten.

Als muziek in de oren

Gelukkig is de muziek in WET niet zo slecht als de graphics zijn in de game. De muziek tracks horen perfect bij het sfeertje van de game en ze zijn goed naar te luisteren. Als echter een quicktime event voor de zoveelste keer mislukt en je moet de track voor de zoveelste keer aan horen wordt je wel een beetje panisch. Dit motiveert echter weer om de quicktime events niet te verprutsen en zo snel mogelijk goed te doen. De voice overs zijn matig. Mede door de slechte graphics komt de tekst gewoon nooit geloofwaardig over. Sommige oneliners blijven wel hangen, maar als je eenmaal bij het einde van de game bent aangekomen vraag je jezelf gegarandeerd af waar het verhaal ook alweer over ging. Er blijft jammer genoeg niet erg veel hangen.

Conclusie

WET ziet er foeilelijk uit en heeft weinig replay value. Voeg hier nog de slecht afgewerkte animaties, doelloze verhaallijn en rare upgrades aan toe en je hebt alle slechte punten van WET op een rijtje. Aan de andere kant is de gameplay van WET aardig goed en is de muziek ook zeker geen slecht punt. Vooral de controle over je twee blaffers is een groot pluspunt. Al met al is WET een matige titel geworden die in het begin nog leuk lijkt, maar na een uurtje of twee echt begint te vervelen.

Pluspunten:

• Uitstekende muziek-keuze
• Lekkere gameplay
• Controle over twee blaffers is leuk

Minpunten:

• Slechte graphics
• Rare upgrades
• Matig verhaal
• Repetitief