Review: Army of TWO: The Devil’s Cartel – Maart is erg goed geweest voor de gamers, hoewel minder voor onze bankrekening. We kregen een ruime keuze aan games voorgeschoteld, maar in dusdanige mate dat sommigen onder ons selectief moesten omgaan met hun geld. Met releases als Tomb Raider, God of War: Ascension en het de hemel in geprezen BioShock Infinite is de release van Army of TWO: The Devil’s Cartel ongetwijfeld aan het gros voorbijgegaan. Dat terwijl de voorgangers van deze game, met toen nog de hardhoofden Salem en Rios in de hoofdrol, redelijk goed werden ontvangen – zeker door de liefhebbers van split-screen coöp. Of het jongere tweetal, Alpha en Bravo, deze eer hoog kunnen houden laten we nog even in het midden, maar we moeten zeggen dat we verrast waren door de uitkomst. Als je wilt weten waarom precies, dagen we je uit om verder te lezen.

Out with the old, in with the new!

Zoals hierboven al vertelt, spelen de protagonisten van de voorgaande delen slechts een bijrol in The Devil’s Cartel. Hoewel ze nog wel actief zijn bij de militaire aannemer Trans World Operations, ofwel T.W.O, geven ze echter al snel de toorts door aan het klaarblijkelijk jongere duo, Alpha en Bravo. Hoewel deze twee een stuk minder bad-ass zijn dan hun voorgangers, zijn ze in ieder geval goed in staat om met hun wapens om te gaan en ook zijn ze zeker niet op hun mondje gevallen. De dialogen zijn cool opgesteld en de voice-acting is vrij redelijk, ook al lopen de monden nauwelijks synchroon met wat er gezegd wordt. Ondertussen maken ze ook typische mannen-onder-elkaar grappen en ze houden zich voor niets of niemand in. En daar is een gedeelte waarbij het meteen al voelt alsof er iets mist: je kunt elkaar niet eens meer een draai om de oren geven als zoiets gebeurt. Waar is dat heen?

Misschien is het zo dat de jongens te gefocust zijn op hun missie, al blijkt dat amper tot niet uit hun overige ingeprogrammeerde acties. De kartelleden die ze op hun pad tegenkomen zouden normaal gezien best dodelijk moeten zijn, maar een nieuw toegevoegde modus onder de angstaanjagende noemer ‘Overkill’ maakt daar al snel korte metten mee. Deze modus kun je activeren wanneer de corresponderende balk aan de zijkant van je scherm volloopt. Dit gebeurt door het doodschieten van je vijanden en dit neemt minder tijd in beslag dan je zou denken. Jij en je partner kunnen het gelijktijdig, maar ook afzonderlijk van elkaar gebruiken en het maakt je hoe dan ook onoverwinnelijk voor een bepaalde periode. Tijdens deze bezigheid laat de Frostbite 2 engine, de engine waar deze game op draait, wel enorm goed zien wat het waard is. Alles is aan flarden te schieten alsof je in plaats van een handgeweer een kanon in handen hebt. Benen en armen vliegen in het rond, zelfs als je niet mikt. Ondanks dat het er tof uitziet, is het een te overpowerde toevoeging die eigenlijk te kort duurt om op te laden en te lang duurt in gebruik om het echt spannend te houden.

Bravo voor Bravo!

De AI is sowieso niet al te slim, met name de vijandelijke. Hoewel soms benauwend accuraat, weten ze niet veel uit te maken als je recht voor ze staat. Ook als je per ongeluk samen achter hetzelfde stuk muur schuilt, zullen de Mexicaanse drugsbazen niet snel een helder moment krijgen en je proberen de kop in te slaan. Dit levert soms grappige momenten op, maar als je te lang onbewust bent van je nabije omgeving, dan zul je wellicht alsnog in aanraking komen met een verdwaalde kogel. Als het gaat om de AI van je handlanger Bravo, is er in ieder geval een mogelijkheid geïmplementeerd die je de teugels in handen geeft. Je kunt Bravo allerlei soorten opdrachten geven, maar speel je de game op de ‘Normal’ moeilijkheidsgraad, laat dit dan lekker links liggen. Het is vaak onnodig, want eer het commando is uitgevoerd zijn alle vijanden al het spreekwoordelijke ‘hoekie om’.

Army of TWO speel je natuurlijk met zijn tweeën!

Geluk bij een ongeluk is het dat je Army of TWO natuurlijk met zijn tweeën hoort te spelen, dus heb je een tweede controller en een gewillige coöp partner bij de hand – speel het dan liever zo. Het gemis van elkaar een buts tegen het achterhoofd geven is dan verholpen en ook worden commando’s sneller uitgevoerd, mits deze niet opstandig wordt door de oorveeg. Het enige nadeel wat daaruit voortvloeit, is het irritant in de weg staan van missie doelen en ondertiteling. Hoe dan ook: in coöp modus is de game des te leuker om te spelen. Dit kan in split-screen modus, maar ook online. Je vindt (momenteel) gemakkelijk een partner en het verloopt nagenoeg vlekkeloos qua verbinding. We bemerkten amper lag. Met zijn tweeën speelt het gemakkelijker weg, ondanks dat de gameplay soms wat stroef verloopt. Zo is één van de grootste ergernissen uit de game het doodgaan. Dit, omdat het alleen gebeurt als je een super domme fout maakt en dit resulteert in het voor straf naar een laadscherm kijken die, misschien om te pesten, soms wel een minuut lang in beeld blijft. Met een beetje ongeluk loopt zelfs je console erdoor vast, wat bij ons al een keer of drie is voorgekomen.

Tijd voor wat drinken, chips en gelijk maar een plaspauze…

Ook de leuke toevoeging van het aanpassen van je uiterlijk en het verwisselen en bewerken van je wapen met het geld wat je verdiend tijdens de missies, is daardoor een stuk minder aantrekkelijk. Dit dwingt je namelijk uit de missie te gaan en dit proces duurt gewoon véél té láng. We vragen ons dan ook af waarom we een gedeelte van de game hebben moeten installeren op de hardeschijf. Misschien voor de sier, misschien om te pesten – Joost mag het weten. Maar goed dat de aanpassingen na een tijdje niet meer echt nodig zijn, want zodra je een fijn wapen hebt gevonden zul je deze toch altijd blijven houden – ongeacht wat je vrijspeelt. Een denkbaar geluk bij een ongeluk, wellicht, maar jammer genoeg is dit domino effect uiteindelijk toch nog iets voordeliger uitgepakt dan je aanvankelijk verwachten zou.

De missies die je voorgeschoteld krijgt zijn allemaal vrij kort, variërend van een schamele vijf tot vijftien minuten. De inhoud van de missies beperkt zich meestal tot het kamer in-/uitlopen en een klein leger aan ese’s een kopje kleiner maken. Af en toe zitten er wat speciale momenten tussen, waarbij je vanuit een rijdende vrachtwagen of helikopter schiet. Qua verhaal gebeurt er tijdens de missies niet zo ontzettend veel, hoewel er enkele plottwists inzaten die we helaas wel zagen aankomen, maar niet verwacht hadden in een game als deze. Ongeacht is het verhaal toch redelijk oppervlakkig te noemen en belemmeren de dialogen vaak de voortgang tijdens missies. Zo kun je niet door een deur heen of een missie beëindigen tot iemand is uitgepraat, dus snel proberen te zijn heeft geen nut. Ook zitten er doorgaans onzichtbare muren in de game die pas weggaan zodra een nieuw gedeelte van de map ingeladen is en dit duurt soms ook langer dan mijn controller nodig heeft om in energiebesparing stand te vervallen.

Conclusie:

De Army of TWO franchise was aan vernieuwing toe. De gebeurtenissen in de eerste twee delen waren een redelijk spektakel, maar alles kan groter, uitvoeriger – beter! In The Devil’s Cartel zeggen we (gedeeltelijk) doei tegen het oude en een welgemeend hallo tegen het nieuwe. Alpha en Bravo zouden een deur tot een nieuwe, frisse wereld moeten doen opengaan, maar helaas slagen ze daar in onze ogen niet in. Hoewel we ons zeker vermaakt hebben in de 8 á 10 uur die de game duurt, deden de imperfecties het naar het einde toe de das om. Wij kunnen onze ogen niet blijven afwenden wanneer we een filmpje zien met 2008 graphics en we kunnen het zeker niet door de vingers zien als we zeker een seconde of 30 tegen een onzichtbare muur aanlopen, alvorens deze verdwijnt. De game is in coöp best leuk om te spelen, maar zeker niet voor de volle prijs. Dit betaal je voor games waarbij het op z’n minst lijkt alsof er enige tijd in algemene afwerking is gestoken.

Pluspunten

  • Coöp play
  • Grappen & grollen
  • Online verloopt vlekkeloos
  • Verhaal is iets sterker aanwezig

Minpunten

  • Ontzettend lange laadtijden
  • Onzichtbare muren
  • Niet al te snuggere AI
  • Geen drop-in/drop-out
  • Veel storende grafische imperfecties
  • Audio loopt niet altijd synchroon
  • Je kunt elkaar niet meppen
  • Letters belemmeren je zicht in split-screen coöp