Review: Thunder Wolves – Er zijn weinig dingen leuker dan met een helikopter over een virtueel slagveld vliegen en brutaal lachend alles aan gort knallen. Met die wetenschap in het achterhoofd pakt ontwikkelaar Most Wanted Entertainment uit met Thunder Wolves, een titel waarin je precies dat soort gameplay voorgeschoteld krijgt. Wie erop kickt om met een gevechtshelikopter Liberty City onveilig te maken in GTA IV of er zijn gewoonte van gemaakt heeft om in Battlefield 3 onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde hefschroefvliegtuig te rennen, zal zich hier dan ook meteen thuis voelen. Of deze PSN game terecht onder de meeste radars doorgevlogen is weten we jullie hieronder te vertellen.

Kijk mij stoer zijn

Het verhaal – gepresenteerd door middel van enkele korte in-game cut-scènes en voorgelezen briefing schermen – heeft bijzonder weinig om het lijf, maar verwijst wel liefdevol naar de jaren tachtig. Dat dit over-the-top tijdperk behoorlijk in trek is de laatste tijd, werd onlangs nog bewezen met het meer dan te pruimen Far Cry 3: Blood Dragon, al waren we er in Thunder Wolves iets minder van onder de indruk. Je krijgt uiteraard een hoop machismo en cheesy oneliners te verteren en de actie op je scherm is belachelijk groots, maar daar stopt het dan ook. Thunder Wolves is op dat vlak een beetje vergelijkbaar met een fastfood maaltijd: erg lekker, maar na een paar uur ben je het alweer vergeten.

Van het plot hoef je dus niet veel te verwachten. Jij krijgt de stuurknuppel in handen van de helikopter waarmee een tweekoppig team allerlei missies in een oorlogsgebied uitvoert. Op die manier maak je deel uit van een geheime – als je een eenheid die alles opblaast wat maar beweegt zo kan noemen, tenminste – afdeling van de luchtmacht die ‘Thunder Wolves’ heet. Je bindt de strijd aan met een stel terroristen die zich ‘The Serpent’ noemen (hebben we het woord ‘cheesy’ al in de mond genomen?) en bevind je vervolgens missie na missie in het heetst van de strijd. Het is eerder regel dan uitzondering dat je ‘in het geheim’ moet assisteren bij een grotere missie, maar uiteindelijk zelf het vuile werk opknapt.

Bam Bam Boem Boem

Iemand die de verwijzing naar Kiss Kiss Bang Bang eruit haalt? Ach wat, niet dat het iets met de eigenlijke game te maken heeft. Wel vat de tussentitel accuraat samen wat je op je bord krijgt wanneer je besluit om Thunder Wolves aan te schaffen: een gigantisch aantal explosies. Jij krijgt zoals hierboven reeds aangegeven de controle over een state-of-the-art gevechtshelikopter en wordt vervolgens erop uitgestuurd om het zooitje ongeregeld van The Serpent het leven zuur te maken. De gameplay is niet bijzonder diep: je hebt de beschikking over een ratelend machinegeweer, raketten die na gebruik moeten opladen, flares om vijandig geschut mee op te vangen en een ‘dash’ die ervoor zorgt dat je snel uit de gevarenzone bent, mocht je echt in de problemen komen.

Opstijgen en neerdalen doe je door op de joysticks te klikken en dat werkt, na een korte gewenningsperiode, behoorlijk intuïtief. Strafen behoort ook tot de beschikbare opties en je kunt eveneens je vizier op een vijand vastzetten, al werkt dat laatste zeker niet altijd naar behoren. Waar het in de praktijk vooral op neerkomt is wild rondvliegen en de triggertoetsen ingedrukt houden om de vijand te trakteren op een gratis overdosis ‘death from above’. De game wordt nooit echt frustrerend en profiteert van een hoog ‘hell yeah’ gehalte, dat echter niet kan verdoezelen dat dit echt wel het enige is waar Thunder Wolves op teert. Gelukkig word je het spel nooit beu; op enkele uurtjes ben je immers door de dertien korte, maar intensieve missies heen.

Geef ons heden wat afwisseling

Waar dit soort games vaak aan lijden is een acuut gebrek aan afwisseling. Dat ze dit bij Most Wanted Entertainment absoluut wilden voorkomen mag duidelijk zijn. Zo zal je tussen het knallen door onder andere in first person perspectief plaatsnemen achter het vizier van een enorme mitrailleur, de stiekemerd mogen uithangen met een sniper geweer en Modern Warfare gewijs dood en vernieling zaaien vanuit een C-130. Op vlak van variatie zit het dus wel goed met Thunder Wolves, zeker als je bedenkt dat je er ook nog eens een hoog aantal speelbare (en elk ietwat anders aanvoelende) helikopters bij krijgt. Dat deze randactiviteiten een beetje stroef spelen, nemen we er dan maar voor lief bij. Pluk de dag, je leeft maar één keer… enzovoort enzoverder.

’Het begint met Midden…’

De omgevingen zijn helaas een stuk minder gevarieerd. De meeste missies spelen zich namelijk af op een plek waar de laatste jaren af en toe wel eens letterlijk en figuurlijk een paar bommen ontploften, al steekt de game zelf de draak met het feit dat we deze locatie ondertussen al wel erg vaak virtueel hebben aangedaan. Grafisch valt Thunder Wolves, zeker voor een PSN game, bijzonder goed mee. De explosies zien er verdorie zelfs erg aanstekelijk uit, al gaan we onze filosofische bui (lees: ‘wat zijn wij mensen toch bloeddorstige wezens’) die spontaan de kop opstak na het spelen van deze game niet in detail uitsmeren. De hardrock soundtrack mag er ook wel wezen, al houden we liever onze mond over de bij vlagen behoorlijk pijnlijke voice-acting.

Conclusie:

Thunder Wolves is een leuke actiegame met een hoofdrol voor helikopters, al doe je verrassend genoeg heel wat meer dan enkel plaatsnemen achter de stuurknuppel. De gameplay is even toegankelijk als verslavend, al moeten ze hiervoor bij Most Wanted Entertainment wel wat aan diepgang inboeten. Randactiviteiten zoals de sluipschutter uithangen bij het oplossen van een gijzeling zijn iets minder goed uitgewerkt, al tilden we daar niet bijzonder zwaar aan. Grafisch is de game best oké en ook over de soundtrack zijn we best wel te spreken, al kan datzelfde niet gezegd worden over de voice-acting en het ‘verhaal’ in het algemeen. Long story short: Thunder Wolves is een leuke game voor wie eens lekker explosief de Engel des Doods wil uithangen. Hell yeah!

Pluspunten

  • Heerlijk ‘eighties’ sfeertje
  • Toegankelijk en verslavend
  • Verrassend veel afwisseling
  • Grafisch oké
  • Aanstekelijke soundtrack

Minpunten

  • Zwak verhaal
  • Niet bijzonder diepgaand
  • Randactiviteiten matig uitgewerkt
  • Kort
  • Ongeïnspireerde voice-acting