Special: De multiplayer & coöp van Splinter Cell: Blacklist – De review van Splinter Cell: Blacklist kon je vorige week al lezen, maar daar hadden wij het niet over de multiplayer en coöperatieve speelfunctie van de game. Twee segmenten die we ook zeker wilden bespreken. Helaas waren er amper spelers online omdat we de game voor lancering speelden. Vandaar dat je hier vandaag de special voor je ziet waarin je onze bevindingen over de multiplayer en coöp kunt lezen.

Spies vs. Mercs is terug

In de multiplayer van Splinter Cell: Blacklist zien we de comeback van de Spies vs. Mercs modus, welke in de klassieke (2 tegen 2) en Blacklist versie (4 tegen 4) beschikbaar is. In deze modus moeten de spionnen drie stations – A, B en C – zien te hacken, terwijl de huurlingen dit moeten zien te voorkomen. Hierbij is tactiek van zeer groot belang, want je kunt maar één station tegelijkertijd hacken. Als een spion een station heeft gehackt, dan moet deze in een afgekaderd gebied in leven zien te blijven. Wordt de spion gevonden en gedood, dan hebben de spionnen 15 seconden om de hack opnieuw te starten. Daarna is het weer opnieuw beginnen.

Deze modus is ontzettend vermakelijk en dat komt door twee dingen. Ten eerste hangt er altijd de spanning in de lucht dat een station gehackt wordt en dat je als spion heel voorzichtig moet zijn, terwijl de huurlingen haastig zoeken naar de hacker. Ten tweede heb je een mix van gameplay, want als je als spion speelt, zie je alles vanuit het third person perspectief en heb je veel overzicht en kun je op van alles klimmen en gaan hangen. Spionnen hebben een klein voordeel doordat ze meer opties hebben en zichzelf goed kunnen verstoppen, maar als huurling daarentegen speel je alles vanuit een first person perspectief.

Gelukkig is de modus zo opgezet dat de rollen tijdens een match altijd omwisselen en zo is het gebalanceerd. In de multiplayer heb je overigens een aantal klasses die je kunt aanschaffen met daarbij wat gadgets, maar je kunt ook je eigen klasse maken. Met de in-game credits die je in de hele game verdient kunt je gadgets, wapens en meer aanschaffen. Zo speel je constant meer items vrij, wat ons in ieder geval motiveerde om door te spelen. Op een gegeven moment hadden we een uitrusting als spion waarbij we bijna niet te zien en te horen meer waren.

Nog een toffe modus genaamd Extraction

Spies vs. Mercs is een erg toffe modus in de multiplayer, maar er is nog één modus waar de spionnen en de huurlingen het in teamverband tegen elkaar opnemen en dat is Extraction (4 tegen 4). Hierin moeten de spionnen voorkomen dat intel gestolen wordt door de huurlingen. Als spion kun je dus mooi stiekem vlakbij het doel gaan hangen, zitten of rondsluipen, terwijl het andere team slim te werk moet gaan en de drager van de intel moet verdedigen. Als één van de huurlingen de intel heeft, dan kan deze namelijk niet meer rennen en is hij/zij hierdoor een gemakkelijk doelwit voor de spionnen.

Als de huurlingen de intel binnen hebben, dan is de match niet gelijk afgelopen, want er is nog andere intel die ook gestolen kan worden. De rollen wisselen na een tijdje om en het team dat uiteindelijk de meeste intel heeft verzameld wint. Het is een modus die meer gericht is op actie en er is ook een andere benadering van tactiek vereist. We hebben een aantal spannende potjes gespeeld en soms komt het op het allerlaatste moment aan, wat het des te spannender maakt. Het is in vergelijking met de Spies vs. Mercs een wat meer hectische modus, maar desondanks wel eentje die erg tof in elkaar steekt.

We moeten er trouwens nog bij zeggen dat het perspectief van waaruit je de game speelt niet per se gebonden zit aan Spies vs. Mercs, want altijd als je als huurling speelt zie je de actie uit de eerste persoon en als spion in third person. In de volgende twee modi die we behandelen, Uplink Control en Team Deathmatch, kun je beide speelstijlen namelijk kiezen als één team. In de eerstgenoemde modus moet je één station controleren en een transmissie versturen via een schotel. Als je deze als team hebt aangezet, zie je de procenten oplopen en tijdens dit proces moet je ervoor zorgen dat dit doorgaat. Het andere team kan de transmissie stoppen door het station over te nemen.

Overige modi missen wat charme

Bij dat team gaan dan de procenten ook lopen en uiteindelijk wordt de winnaar bepaalt op basis van wie de meeste uplinks heeft behaald. Het draait hier dus om het overzicht te behouden en het station te bewaken en verdedigen. Het is een leuke modus, maar mist naar onze mening wel de charme van de eerder besproken modi. Dat geldt ook voor Team Deathmatch, waarvan je het principe wel kent uit andere games. Het is leuk, maar het past minder bij de gameplay van Splinter Cell. Het werkt overigens allemaal erg goed, afgezien van wat kleine bugs die niet echt storend waren. Verder valt er op de levels weinig aan te merken, want deze zijn gebalanceerd en goed ontworpen met beide speelstijlen in gedachte.

In coöp korte, maar gevarieerde missies klaren

Nu komen we aan bij de coöpmissies welke tijdens het spelen van het hoofdverhaal langzamerhand beschikbaar worden. Sommigen hiervan zijn solo te doen, maar ze zijn veel leuker om samen met een andere spion te spelen. De missies variëren net als de singleplayer van doelen die gehaald moeten worden. Zo moet je de ene keer in een dorp waar massaal drugs wordt geproduceerd iedereen zo kundig mogelijk afschieten en een andere keer juist weer ongezien informatie verzamelen. Hier geldt net als in de singleplayer: hoe minder je wordt opgemerkt, hoe meer je verdient.

In sommige missies is dit lastig te doen, want zo was er een korte missie waar golven aan vijand ons beurtelings aan het zoeken waren. Ze stiekem omleggen was zeer lastig en zo gingen we al snel over tot harde actie. De gevarieerde missies spelen zich net als de missies van de singleplayer over de gehele wereld af en zijn hierdoor qua leveldesign erg gevarieerd. Het samen spelen maakt de opdrachten net wat gemakkelijker en bovendien ga je net wat sneller te werk. Je moet alleen wel extra opletten bij de missies waar je niet ontdekt mag worden, want er is wel een spion extra die betrapt kan worden.

In coöp kun je plaatsen betreden die in je eentje niet bereikbaar zijn. Met een paar breekijzers gaan sterke deuren gemakkelijk open. De belangrijkste actie die je in coöp kunt uitvoeren, is dat je allebei vijanden kunt markeren om ze vervolgens – zodra beide spelers op de juiste plek zijn – uit te schakelen via de Killing in Motion feature. Zo kun je in een oogwenk zes vijanden uitschakelen, wat zeer effectief is en er ook nog eens heel erg gaaf uitziet. De coöpmissies zijn een leuke toevoeging aan de game, al duren ze niet heel lang. Dit hangt natuurlijk wel van de moeilijkheidsgraad af. Je kunt samen voor de zwaarste uitdaging gaan en elkaar echt helpen.

Conclusie:

Afsluitend kunnen we wel zeggen dat Splinter Cell: Blacklist een zeer goede multiplayer bevat vol content en leuke modi. Elke modus voelt verzorgd aan en het klopt gewoon. Het geeft veel voldoening als je stiekem een paar kelen doorsnijdt van een paar huurlingen en jezelf vlug weer in het donker verstopt. De coöp biedt een vermakelijke ervaring voor twee, al zijn de missies vrij kort te noemen. Variatie zit er wel in en uiteindelijk zorgt het toch voor wat extra uurtjes speelplezier. Met dit in ons achterhoofd kun je bij het cijfer wat we voor de game zelf gaven er een half punt bij optellen. We trekken ons spionnenpak weer even aan om nog wat nekken om te draaien.