Review: Diablo III – Het is lang geleden dat Blizzard zich aan een game voor consoles gewaagd heeft en met Diablo III, dat zowel op de PlayStation 3 als op de PlayStation 4 verschijnt, is de terugkeer van de ontwikkelaar en uitgever een officieel feit. Blizzard staat bekend als een ontwikkelaar die behoorlijk perfectionistisch is ingesteld en Diablo III was absoluut een goede game op de PC, maar hoe vertaalt dit zich naar de consoles? Nou, werkelijk fantastisch. Blizzard is terug, en hoe!

Identiek aan PC, maar toch niet helemaal

Blizzard heeft voor de consoleversie inhoudelijk aan Diablo III weinig aangepast. Als je de game al op de PC gespeeld hebt, dan zul je geen totaal andere ervaring krijgen, want de aanpassingen zijn vooral gemaakt met het oog op het fatsoenlijk speelbaar maken van de game voor de consoles. Qua verhaal, quests en opbouw, evenals de skills, visuele insteek en audio, hoef je dus weinig nieuws onder de zon te verwachten en dat is voor spelers van de PC-versie misschien wat jammer, maar hier is de coöperatieve spelfunctie wellicht wel interessant voor.

Als je nieuw bent in het Diablo-universum, dan zit je met Diablo III op de PlayStation 3 gelijk goed, want je krijgt een avontuur voorgeschoteld dat bestaat uit een viertal hoofdstukken en deze schotelen je een enorme hoeveelheid quests, dungeons en eindbazen voor met afsluitend natuurlijk een spektakel van een eindbaasgevecht zoals dat hoort. De game zelf is in ruim 15 uur uit te spelen, maar als je eenmaal het einde bereikt hebt, dan ben je niet gelijk klaar, want je begint de game op de normale moeilijkheidsgraad en zodra je de game op dat niveau hebt uitgespeeld, kun je hem op een hogere moeilijkheidsgraad uit gaan spelen en dat maar liefst drie keer.

Looten, looten en nog eens looten

Als je de game op de hoogste moeilijkheidsgraad uitgespeeld hebt, dan zul je zien dat je een enorme tijd aan het geheel gespendeerd hebt, en reken maar dat je na het uitspelen rustig opnieuw begint en dat zit hem voornamelijk in de items. Items zijn van cruciaal belang om succes te hebben in Diablo III. Door te vechten tegen de vele vijanden – en met veel bedoelen we eigenlijk absurd veel – verzamel je nieuwe items. De één wat beter dan de ander en gaandeweg zul je de verschillende wapens met speciale stenen verder kunnen upgraden, met als hoogtepunt het zoeken van de legendary wapens.

Dat gegeven is interessant, want waar je deze items op de PC enkel via de Auction House kon bemachtigen, is dat in Diablo III op de consoles anders aangepakt, want de loot die je aantreft in de wereld is veel meer op jouw personage afgestemd. Ook tref je er veel meer van aan tijdens je playthrough, met name de legendary items. Hierdoor is de game in vergelijking met de PC versie wat makkelijker. Althans, zo lijkt het. Dat neemt niet weg dat de game je wel voldoende uitdaging biedt en deze uitdaging kun je ook met meer man aangaan.

Coöperatief speelplezier

Eén van de interessante features voor de console versie is dat je de game van A tot Z kunt doorspelen met maximaal vier spelers. Deze coöperatieve speelfunctie is tot in detail uitgewerkt, want je kunt op ieder moment met een huidige game meedoen. Met een druk op de start knop kun je een type personage kiezen en luttele seconden later loop je met de ander mee. Gezamenlijk het avontuur van Diablo III spelen werkt als een zonnetje en hoewel het soms wat onoverzichtelijk kan worden, is het verder een absolute aanrader.

Leuk detail is ook dat als jij samen met iemand gaat spelen die ook een account op jouw console heeft staan, je zijn of haar personage kan inladen. Als die persoon dan weer alleen verder speelt, dan zal deze qua character-ontwikkeling op hetzelfde punt beginnen daar waar hij of zij was na het stoppen van de coöp-sessie. Ook is het mogelijk om je personage op een USB stick te zetten en bij iemand anders op locatie met jouw eigen personage te spelen. In dat opzicht – mede doordat het zo fijn werkt – is dit een prima extra aanvulling op de console-ervaring, maar er is toch één groot nadeel.

Doordat je spelers van allerlei levels in je game kunt betrekken, krijg je te maken met een ongebalanceerd geheel. Zo was ik als speler level 12 en ik trok een coöp-maatje erbij om een eindbaas te verslaan. Mijn maatje was echter level 28 en je zou dus verwachten dat de vijanden zich qua moeilijkheidsgraad aanpassen op een automatisch berekende juiste weerstand. Dit is niet het geval, dus als je iemand met een veel hoger level als coöp-kameraad aan je zijde hebt, dan is de uitdaging ineens ver te zoeken.

De coöp is zeer zeker een aanrader, maar de beste ervaring zul je pas beleven op het moment dat elke coöp-speler op hetzelfde niveau is qua levels en skills, anders zul je er als hoge of juist lage level speler weinig aan vinden door het gebrek aan uitdaging. Natuurlijk is dit een lastig aspect om juist te balanceren, maar dan had het wellicht verstandig geweest om een maximum levelcap op je coöp maat te zetten waar je mee kunt spelen, zodat de uitdaging bewaard blijft. Wel is het zo dat, als je in coöp gaat spelen, de vijanden ten opzichte van als je alleen speelt uitdagender zijn. Maar bij grote verschillen in level mag dat gegeven niet baten.

Het zojuist omschreven euvel is eigenlijk een smetje op de algehele coöp ervaring, want dat is uiterst vermakelijk en doordat de game heel breed is qua coöp features (offline en online), voelt dit absoluut als een solide extra bovenop de algehele ervaring. Een ander handig aspect is dat je coöp maat, zodra deze eventjes de controller weglegt om wat te drinken te pakken of wat dan ook, overgenomen wordt door de AI en dat deze gewoon achter je aan wandelt. Hierdoor heb je ook niet te maken met dat je moet wachten tot de andere speler terug is.

Fantastische besturing

Wat misschien nog wel het meest kritieke punt is waar deze consoleversie bij valt of staat, is hoe de besturing werkt. Waar je in de PC-versie nog op vijanden moest klikken om ze te verslaan en tig opties via je toetsenbord tot je beschikking had, is dat in de consoleversie allemaal ondergebracht op de paar knoppen van de DualShock 3. Blizzard is er uitermate goed in geslaagd om een uitgebreide PC-besturing te beperken tot de controller en hierdoor speelt Diablo III op de consoles voortreffelijk. Misschien zelfs beter dan op de PC en dat zegt een hoop, lijkt ons.

Doordat je nu met de controller speelt, zal de game voor jou bepalen wie je aanvalt door een soort semi-autolock op vijanden en dit werkt prima, maar als het je te heet onder de voeten wordt, kun je wegrollen door de rechter analoge stick te gebruiken. Verder zijn alle aanvalsmogelijkheden onder de facebuttons weggezet en de opties met betrekking tot speciale aanvallen bij de triggers. Als totaalplaatje werkt de besturing dusdanig goed dat je het binnen enkele seconden opgepikt heb en het niet snel meer los laat. Het enige punt van kritiek is dat het kruisje als aanvalsknop gebruikt wordt én als knop om loot op te pikken. Het wil geregeld voorkomen dat je bij een item als een debiel staat te meppen in plaats van dat je de loot oppikt. Maar goed, dat heeft ongetwijfeld te maken met de beperkte knoppen op de controller..

Interface en de vele menu’s

Doordat de game onder andere om de loot draait die je gaandeweg oppikt, zul je geregeld in de menu’s zitten om je items te managen en het herinstellen van je skills. Het menu is in de eerste instantie eventjes wennen, maar als je het eenmaal onder de knie hebt, zul je merken dat het best intuïtief werkt. Wel is er nog een andere kant en dat is dat deze menu’s een shitload aan informatie bevatten en dat het door het gebruik van de analoge stick om verschillende onderdelen te selecteren in een selectiewiel je regelmatig naar het verkeerde onderdeel schiet en ineens het overzicht kwijt bent, wat een beetje irritant is.

Een ander punt van kritiek op de interface is dat je voor sommige aanvallen een cooldown periode hebt en deze loopt af links onderin het scherm, maar dit is lang niet altijd even goed te zien. Zeker als je op enige afstand van je televisie zit, dus in dat opzicht had de interface en het menu voor de items misschien nog wel wat efficiënter gekunt. Let wel, het betreft hier slechts details die geen enkele afbreuk aan de ervaring doen, maar het zijn net van die puntjes die wel weten te storen en dat is jammer.

Audiovisueel een nette presentatie

Op grafisch vlak zul je nergens echt weggeblazen worden, aangezien de game in-game qua grafisch niveau minder sterk is dan de PC-versie. Toch straalt de visuele invulling Blizzard uit en krijg je genoeg variatie in de omgevingen voorgeschoteld, en ogen de animaties en vijanden er erg strak uit. Het hoogtepunt van de visuele presentatie zit hem meer in de cut-scènes, want die zijn zoals het Blizzard eigen is, van een ongekend hoog niveau. Hier komt ook gelijk de audio om de hoek kijken; hier is weinig aan verandert, dus ook dat aspect zit meer dan degelijk in mekaar.

Conclusie:

Diablo III is een game die je blind kunt aanschaffen voor de PlayStation 3, want het biedt een lange speelduur die dusdanig lang is dat het haast oneindig speelbaar is. De coöp feature is op één punt na zo goed als perfect uitgewerkt en zorgt voor een hoop extra plezier, bovenop een ervaring die je als enkele speler zult beleven. Ja, er zijn de nodige punten van kritiek, maar laten we wel wezen, de ervaring die je krijgt – mede door de fenomenale besturing – maakt veel van deze kritiekpunten goed. Diablo III is de terugkeer van Blizzard op consoles en dit gaat precies op een manier zoals het moet, door middel van het afleveren van een fantastische game.

Pluspunten

  • Speelt fantastisch
  • Verslavend
  • Enorm uitgebreid
  • Coöp…

Minpunten

  • …die wat voor ongebalanceerde situaties kan zorgen
  • Menu werkt niet altijd even fijn