Gespeeld: Castlevania: Lords of Shadow 2 – Castlevania: Lords of Shadow was een soort heruitvinding van de franchise nadat verschillende delen die in 3D gepresenteerd werden toch niet helemaal waren zoals men voor ogen had. Mercury Steam heeft destijds fantastisch werk afgeleverd en binnenkort verschijnt het tweede deel. Wij bezochten Konami in Frankfurt om met een vijf uur durende preview versie aan de slag te gaan en het was fantastisch!

Duizend jaar later

Het einde van Castlevania: Lords of Shadow was redelijk memorabel met een scene die je niet snel zag aankomen (deze alinea bevat spoilers). Gabriel Belmont is ongewild onsterfelijk geworden en hij heeft zich teruggetrokken in een kathedraal waar hij maar zit te zitten. Door de gebeurtenissen in het eerste deel is hij van mens verandert in een onsterfelijke vampier met de welbekende naam Dracula. Dracula zit zich al 1000 jaar te vervelen in de kathedraal, althans zo lijkt het. Kort na de start van de game werd het verhaal dat de tijd overbrugt tussen de twee delen toegelicht en er is een hoop gaande. Ook zijn er veel voorvallen geweest die haarfijn worden uitgelegd en met de naderende terugkeer van Satan dient Gabriel zijn oude rol weer op te pakken.

Het hoe en wat verder rond het verhaal laten we verder in het midden, want dat moet je zelf ervaren. Wel is het in ieder geval erg interessant en boeiend om te volgen en het is bovendien een logische lijn die als aanknopingspunt dient voor het tweede deel. Dit tweede deel speelt zich een lange tijd na het origineel af en hoewel Gabriel zelf eigenlijk onveranderd is gebleven is de omgeving om hem heen dat niet. De game is gesitueerd in het heden en dat levert een redelijk andere insteek op. Zeker voor een Castlevania game, maar iedereen die sceptisch is. We hebben goed nieuws.

Wisselen tussen heden en ‘verleden’

De versie die we speelden liet goed zien wat het concept van het heden in contrast met de klassieke Castlevania insteek is. De game is namelijk zo opgebouwd dat het heden op exact dezelfde locatie staat als waar het origineel zich afspeelde. De stad in het heden is gebouwd op de plek waar het kasteel van Dracula stond en tijdens het spelen zul je geregeld gaan wisselen tussen tegenwoordige en vroegere locaties, aangezien je in beide ‘werelden’ de nodige dingen te doen hebt. De game biedt in dat opzicht meer van hetzelfde en weet tegelijkertijd ook enigszins vernieuwend te zijn.

De gedeeltes die je zult spelen in het kasteel zijn exact zoals je dat gewend bent van het origineel. Prachtige omgevingen met hierbij een hoop klim en klauterwerk dat afgewisseld wordt door het vechten met de vele vijanden die de game rijk is en aansluitend een eindbaas afwerken is een beetje de normale gang van zaken in Castlevania: Lords of Shadow 2. Het voelde vertrouwd aan en ondanks dat Gabriel nu over nieuwe wapens en mogelijkheden beschikt weet de game de perfecte balans tussen de verschillende gameplay aspecten voort te brengen, waardoor je zult gaan genieten. Het verhaal trekt je gelijk weer in het Castlevania universum dat overigens mede komt door de briljante voice-actors die Mercury Steam heeft ingezet.

Het heden is tja…

Om terug te komen op de sceptische kijk. Ik kan me goed voorstellen dat een Castlevania in het heden gevoelsmatig totaal niet bij de franchise zou passen, maar de manier waarop Mercury Steam dat weet te mixen met het verleden wat eigenlijk een soort verkapte flashbacks zijn is erg interessant. Je zult geregeld momenten tegenkomen dat je wisselt tussen de omgevingen en dat kan gedurende de game een bijzondere ontwikkeling kennen. Toch moeten we hierbij wel opmerken dat het kasteel in het verleden er fantastisch uitziet, precies zo als je verwacht en wat je waardeert van Castlevania, maar het heden is ondanks de toffe gameplay wel een beetje achtergesteld.

We hebben slechts 30% van de gameplay tijd in het heden gespeeld, dus het is wat moeilijk om daar nu al een goed beeld van te kunnen schetsen, maar wat we gespeeld hebben was een beetje inspiratieloos. Dat is niet zozeer op de gameplay van toepassing, maar meer rondom het visuele aspect. Het eerste wat we aandeden in het heden was een laboratorium en die zag er precies zo uit als een laboratorium die je altijd in games ziet. Het prachtige leveldesign met daarbij de gotische en kenmerkende Castlevania details is hier niet aan de orde en dat voelt toch een beetje vreemd. Natuurlijk is dat logisch te verklaren doordat het een andere tijd is, maar dan nog voelt het wat minder aan.

Maar, zoals al gezegd hebben we daar slechts een klein gedeelte van meegekregen en Mercury Steam is wel een partij die weet hoe ze de speler kunnen entertainen door middel van gameplay. In dat opzicht heb ik er ook wel vertrouwen in dat dat interessanter gaat worden naarmate de game zich verder ontwikkeld. Dat is overigens het enige punt waar we nog zo onze bedenkingen bij hebben, want los van dat het wat inspiratieloos aanvoelt is de gameplay ook in het heden fantastisch. In tegenstelling tot het verleden waar het veelal hack ’n slash is concentreert de gameplay zich in het heden meer op puzzelen en effectief schakelen tussen jouw primaire en secundaire mogelijkheden.

Vijanden die je aantreft zijn dermate krachtig dat als je ze aanvalt je vrij kansloos bent. Je zult hierbij handig om moeten gaan met de mogelijkheid om de vijanden af te leiden door vleermuizen op ze af te sturen en gebruik te maken van de omgeving. Zo is het mogelijk om bij bepaalde portalen te veranderen in een rat. Hiermee kun je op plekken komen die anders onbereikbaar zijn en dat werkt tot op zekere hoogte als oplossing voor bepaalde puzzels. Een gameplay voorbeeld is dat we een gesloten deur aantroffen, waarbij we als rat op zoek moesten naar een kabel om door te knagen. Vervolgens kwam er een monteur op af om dit te repareren en dat gaf de gelegenheid om hem als Dracula zijnde over te nemen met als gevolg dat we nadien wel toegang kregen tot de deur.

Harde actie tegen eindbazen

De uiteindelijke gameplay zit hem toch meer in de gevechten die je geregeld zult moeten uitvechten. Het gedeelte dat we speelden speelde zich voornamelijk in het kasteel af en dat was een waar genot. Dracula heeft zijn standaard ‘whip’ bij zich waarmee hij vijanden van op enige afstand aan kan vallen. Dit wordt gaandeweg aangevuld met de ‘Void Sword’ en ‘Chaos Claws’. Hierbij is het Void Sword effectief om jezelf te healen, want iedere slag die je doet levert jou nieuwe health op. Daarnaast vallen hieronder ook secundaire elementen zoals het gooien van ‘shards’ die een vijand doet bevriezen evenals water kan bevriezen zodat je dit in je voordeel kunt gebruiken.

De tegenhanger van de Void Sword zijn de Chaos Claws en waar het Void Swordt nog enige Aardse elementen in de vorm van ijs kent zijn de Chaos Claws het tegenovergestelde met brute kracht en vuur. Hiermee kun je vijanden forse schade toebrengen evenals door armor heen rammen. Terwijl je aan het vechten bent zul je ook effectief gebruik kunnen en moeten maken met de snelle ontwijk ofwel blockmoves en met deze ingrediënten komt er een totaalrecept uit van heerlijke actie waarbij je handig moet wisselen tussen de verschillende mogelijkheden die je tot je beschikking hebt.

Dit is in gewone gevechten van belang, maar bij de eindbazen des te meer. De game zit propvol bazen en in de vijf uur spelen zijn we er een stuk of 6 tegen gekomen. Deze variërend van aardig groot tot absurd groot. Deze eindbazen, zeker de allergrootsten, zijn zo opgebouwd dat je van alle mogelijkheden die je hebt gebruik moet maken wil je ze kunnen verslaan. Ook zul je per eindbaas de efficiënte tactiek moeten bepalen voordat je ook daadwerkelijk effectief ben. Dan te bedenken dat Dave Cox, producer, ons vertelde dat wat we gespeeld hebben slechts een voorproefje is van wat we kunnen verwachten. Dat belooft wat!

Uitgebreider

Een andere belangrijke vernieuwing in Castlevania: Lords of Shadow 2 is dat de levelstructuur veel meer open is opgezet. Tijdens het spelen zul je tig dingen tegenkomen die onbereikbaar zijn omdat je bepaalde mogelijkheden mist. Deze mogelijkheden zul je gaandeweg vrijspelen en nadien zul je deze zaken wel kunnen bereiken. Doordat de levels zo zijn opgezet ben je continu vrij om terug te keren naar eerder bezochte locaties en dat rekt de speelduur natuurlijk behoorlijk op. Bovendien is de game motiverend genoeg om Dracula tot de max te voorzien van mogelijkheden zodat je daar in het vervolg van de game weer voordeel uithaalt.

Voorlopige conclusie:

De lange speelsessie met Castlevania: Lords of Shadow 2 was meer dan overtuigend. Mercury Steam heeft verder gebouwd op de basis die ze in het eerste deel gelegd hebben. Dat heeft als resultaat dat ik niet meer kan wachten totdat de game uitkomt. De game weet zowel vernieuwend en interessant uit de hoek te komen evenals vertrouwd en herkenbaar aan te voelen. Hoe de gedeeltes in het heden in de uiteindelijke game zullen zijn is nog afwachten, maar het is te hopen dat dit wat interessanter gaat worden. Buiten dat is Castlevania: Lords of Shadow 2 een absolute topper in wording. Ik heb ontzettend zitten genieten tijdens het spelen en kan niet wachten tot de release!