Review: Octodad: Dadliest Catch – Wat ooit begon als een schoolproject, werd een uiteindelijke PC game en Sony zag hier vervolgens potentie in en liet Young Horses een PlayStation 4 versie ontwikkelen. Nu is de game klaar en verschenen, de hoogste tijd om eens naar het unieke en maffe Octodad: Dadliest Catch te gaan kijken. De game die de meest unieke besturing in jaren kent en dat gaat gegarandeerd voor hilarische situaties zorgen.

Idioot verhaal

Octodad: Dadliest Catch draait om een octopus die gaat trouwen met een menselijke vrouw die al twee kinderen heeft. Na de trouwerij vormen ze gezamenlijk het standaard gezin en dat bevalt iedereen prima. Toch is er een boze kok die het op Octodad gemunt heeft en die zal er alles aan doen om de echte identiteit van Octodad te onthullen. Dat de mensen in de nabije omgeving niet doorhebben dat het een inktvis is, is hoogst merkwaardig en eigenlijk domweg onmogelijk, maar met deze creatieve uitspatting die ook wel games genoemd wordt, is alles natuurlijk mogelijk.

Gedurende het avontuur dat zich eigenlijk gewoon op één dag afspeelt met daarbij een flashback, kom je meer te weten over het leven van Octodad en daaruit blijkt wel dat het geen gewone inktvis is. Het is een bijzonder intelligente octopus die dus iedereen voor de gek weet te houden, waardoor de mensen hem als een echt mens zien. Dat is in een notendop een beetje het verhaal en hoewel dat volstrekt onzinnig en idioot is, sluit dit prima aan op de gameplay die al net zo absurd is. Hiermee is Octodad dus uniek in zijn soort en dat maakt het an sich al een bijzondere ervaring.

Het einde is nabij

De gebeurtenissen die je met Octodad beleeft, beginnen op de bruiloft, waarna de game een sprong in de tijd maakt om een dag uit het leven van Octodad aan je voor te schotelen. Hierbij komt ook de eerder genoemde flashback aan de orde en na afloop van deze dag is het verhaal van Octodad: Dadliest Catch klaar. Dat betekent ook dat de game niet al te lang is. Sterker nog, hij is eigenlijk best kort. Na iets meer dan twee uur spelen bereikten we het einde en dat was het dan. Hoewel, toch niet helemaal. In bijna ieder level zijn stropdassen verstopt en die kun je in een tweede playthrough allemaal gaan verzamelen.

Daarnaast zijn alle trophies gebonden aan acties waarbij de ene trophy makkelijker is dan de ander en als je dan voor de 100% gaat inclusief het verzamelen van alle stropdassen, dan zul je al snel een uur of zes bezig zijn. Die speelduur is wel te rechtvaardigen met het relatief forse prijskaartje. Als je echter enkel voor een eenmalige ervaring gaat is de game wellicht wat aan de dure kant (€13.99). Wel krijg je met Octodad een ervaring te beleven die je nog niet eerder hebt mogen ervaren en dat zit hem voornamelijk in de gameplay.

Zwabber de zwabber

De gameplay is wat Octodad echt uniek maakt, want je bestuurt de verschillende tentakels van de octopus. Hierdoor zwabber je met Octodad alle kanten op en dat heeft als gevolg dat je al snel een ravage achterlaat in de omgeving. Alles valt om, en als je niet goed oplet, blijven objecten nog aan je tentakels plakken ook. De besturing is in dat opzicht ook vrij intuïtief opgezet, want met de analoge sticks bestuur je in feite de rechterhand van de octopus door deze met de ene stick te laten stijgen en zakken, met de ander beweeg je hem naar voren en naar achter.

Als je stappen wilt nemen, dan dien je de twee triggers gezamenlijk te gebruiken met de analoge sticks, waardoor je korte en enorme stappen kunt nemen. Dan is er nog de optie om met R1 objecten op te pakken en los te laten, en daarmee bestuur je eigenlijk Octodad de gehele game. Een uitzonderlijke manier van spelen die des te meer voor hilarische situaties in de coöperatieve modus zorgt, waarbij elke speler een aantal tentakels bestuurt. Wel is het belangrijk om te weten dat als jouw motoriek niet altijd even goed is, dat je mogelijk enorm veel moeite hebt met het besturen van Octodad.

Dat komt door twee dingen. Allereerst is de besturing sowieso apart en onwennig, maar als je het eenmaal een beetje onder de knie hebt kun je de game relatief vlot uitspelen. Toch zul je nooit echt helemaal gewend raken aan de besturing waardoor je als je al een wat minder vlotte motoriek hebt je enorm veel moeite zult hebben om Octodad in de juiste banen te leiden. Bijgevolg zul je je dan ook gaan storen aan de manier van spelen en dan is de lol er snel vanaf. In dat opzicht had een speelbare demo niet misstaan, want als je niet met de besturing overweg kan is het een zinloze aanschaf.

Nu hadden wij niet direct moeite met de besturing, maar omdat het zo apart is hebben ook wij regelmatig last gehad van de besturing die niet altijd even goed werkt. Los van het feit dat het op zich prima speelt zul je zo nu en dan stukken moeten overbruggen waarbij precisie werk belangrijk is, iets te precies voor een dergelijke besturing. Daarnaast zijn ook geregeld objecten waar je per ongeluk achter komt te hangen en dat kan voor wat hinderlijke situaties zorgen. Uiteindelijk laat de game zich wel oké besturen, maar hou wel rekening met zo nu en dan frustrerende situaties. Gelukkig beperkt dat zich tot een minimum, waardoor de lol die je hebt met de game de overhand heeft.

Flauwe grappen en droge situaties

De besturing zelf kan natuurlijk voor lollige situaties zorgen omdat het er zo ontzettend onnatuurlijk uitziet. Maar dat is niet het enige wat je geregeld zal doen lachen. Zo is het bekijken van de credits best geinig en daarnaast is ook het taaltje van Octodad uitermate lachwekkend. Dan te bedenken dat er ook nog situaties die eigenlijk te belachelijk voor woorden zijn. Young Horses steekt daarbij hun creatieve humor niet onder stoelen of banken door grappige verwijzingen naar andere games te maken. Dat alles bij elkaar levert een mooi totaalplaatje op waarbij de invulling van de game qua gameplay lachwekkend is wat sterk aangevuld wordt door de aanwezige humor.

Een andere invulling is natuurlijk het visuele plaatje en daar schort het de game toch een beetje aan. Waar PlayStation 4 games vooral kunnen uitblinken in hun visuele pracht, is niets van dat alles aanwezig in Octodad: Dadliest Catch. Nu gebruikt de game een cartoony stijl, dus dat camoufleert de visuele beperking al enigszins, maar als je even goed kijkt is enkel het gebied waar de gameplay plaatsvindt voorzien van details en alles er omheen is een visueel erg matige en kale bende. Toch wat jammer, want de PlayStation 4 kan en verdiend in grafisch op zicht meer dan dit.

Conclusie:

Octodad: Dadliest Catch is origineel en uniek. De gameplay is erg vermakelijk en zal in coöp des te meer hilarisch zijn. Ook de juiste humor, het taaltje van Octodad en de achterlijke NPC’s zorgen voor de juiste lollige sfeer. Toch is de game voor het prijskaartje aan de korte kant, tenzij je alles wilt verzamelen, maar niet iedereen heeft die interesse. Omwille van de creativiteit en de humor is de game zeker de moeite waard, maar je moet voor jezelf even afwegen of het prijskaartje een twee uur durende playthrough rechtvaardigt. Ga je alles verzamelen, dan ben je snel zes uur bezig en dat maakt Octodad: Dadliest Catch dan wel tot een aanrader. Sowieso als je op zoek bent naar iets anders dan gebruikelijk, dan is dit je game. Ook al moet je hier wat minpunten bij voor lief nemen.

Pluspunten

  • Octodad is een held
  • Taaltje van Octodad
  • De humor en leuke verwijzingen
  • Origineel en innovatief
  • Besturing is (eventueel in coöp) uitermate lachwekkend…

Minpunten

  • …maar kan ook erg frustrerend werken
  • Wat aan de korte kant
  • Visueel niet heel sterk