In actie gezien: No Man’s Sky – Hello Games is een kleine Britse studio dat met hun eerste game zichzelf in één keer op de kaart zette. Dit was het immer vermakelijke Joe Danger dat later opgevolgd werd door Joe Danger 2. Twee uitstekende games die uitdagend, humoristisch en bovenal erg vermakelijk waren. Toch is dat nooit helemaal geweest wat de studio echt wilde maken, dat is wat ze nu aan het doen zijn. Hun nieuwe game is No Man’s Sky en dit is een game die eigenlijk absurd te noemen valt.

Waar indies groot in kunnen zijn

Hello Games bestaat uit een handjevol enthousiaste, ambitieuze en vooral erg intelligente ontwikkelaars die hun droom aan het verwezenlijken zijn met No Man’s Sky. No Man’s Sky is een game waar je jaren in kan doorbrengen zonder dat je ook maar iets bekends tegenkomt. Sterker nog, het duurt miljarden jaren om de game helemaal uit te spelen. Dat klinkt natuurlijk idioot, maar is dat wel zo? Zolang jij geen endgame aan je titel toevoegt maakt het geen moer uit of je de game wel of niet kan uitspelen. Het unieke en vooral ambitieuze van No Man’s Sky zit hem voornamelijk in het gegeven dat alles wat je ziet nooit hetzelfde zal zijn.

Hello Games heeft als kleine ontwikkelaar een formule ontwikkeld waarmee er in de wereld van No Man’s Sky een ontelbare variatie aan mogelijkheden ontstaat wat betreft het genereren van de omgeving. Je kunt in No Man’s Sky van planeet naar planeet toevliegen om daar de wereld te gaan ontdekken en omdat alles automatisch gegenereerd wordt zul je tijdens je tocht altijd iets anders zien. De formule die hiervoor gebruikt wordt is van dusdanige wiskunde dat het onmogelijk is om alles te zien in de game in jouwe gehele levensduur. Kortom, je zult in No Man’s Sky een alternatief heelal gaan verkennen wat opgezet is door een paar ambitieuze ontwikkelaars. Zo zie je maar dat je indies niet moet onderschatten.

Verkennen, verzamelen, kopen en upgraden

Hoe groots het universum in No Man’s Sky ook is, je moet ergens beginnen. Aanvankelijk start je op een willekeurige planeet aan het begin van het heelal waar je direct de beschikking over een ruimteschip hebt. Je kunt hiermee naar andere planeten vliegen, maar daar is dan ook gelijk alles mee gezegd. De game mag dan oneindig speelbaar zijn zonder echt een einddoel, toch zit er naast het verkennen van het heelal ook nog het nodige aan gameplay in de titel verwerkt en dat richt zich op je ruimteschip. Je zult met je ruimteschip in de eerste instantie niets kunnen uitrichten dus het is belangrijk om je schip te upgraden.

Bij het aspect van het heelal verkennen komt opeens een secundaire invalshoek kijken en dat is dat je tegelijkertijd ook opzoek moet naar allerlei items die je kunt verpatsen. Het verzamelen van allerhande objecten die je aantreft op de planeten kun je namelijk droppen bij speciaal daarvoor aangewezen stations in het heelal. Hier kun je ook upgrades voor je schip kopen en dat doet de gameplay een stuk verbreden, want naarmate je je schip van meer upgrades voorziet zul je meer kunnen doen. Hieronder valt zoal het aanvallen van andere ruimteschepen voor nog meer items. Uiteraard kun je ook geheel nieuwe ruimteschepen kopen die in staat zijn nog verder het heelal in te reizen.

Het gaat overigens breder dan dat, want je kunt natuurlijk ook uit je ruimteschip stappen. Te voet een planeet verkennen, het is allemaal mogelijk. Maar het kan zo zijn dat je her en der op de planeten zaken aantreft waarbij je niet onbeschermd te werk kan gaan. Hiervoor heb je een speciale uitrusting nodig en die kan je vervolgens weer kopen bij het ruimtestation waar je ook nieuwe ruimteschepen en upgrades kan kopen. Er zit dus qua gameplay wel wat meer in No Man’s Sky dan willekeurig een beetje rondvliegen in het universum om maar wat aan te gaan klooien. Desalniettemin krijg je wel alle vrijheid om te doen en laten wat je wilt en dat in een gebied dat keer op keer totaal anders zal zijn. Dat klinkt fantastisch toch, niet?

Meer, meer, meer

De gameplay, zoals nu gepresenteerd, zit hem in het verzamelen van materiaal dat je kan verkopen waardoor je in staat gesteld wordt nieuw materiaal aan te schaffen zodat je meer kan gaan ontdekken. Het is meer, meer, meer verzamelen, verpatsen en verder geraken in het universum. Het is misschien wat simplistisch en de kracht van de game zal daar waarschijnlijk ook niet in zitten. Het is het universum dat het hem doet en het ambitieuze van Hello Games is juist om je een universum te bieden dat onuitputbaar is qua ontdekkingsmogelijkheden. Je kunt dus eeuwig door blijven gaan en die onbelemmerde vrijheid is vrij uniek.

Natuurlijk zijn er games waar je volop de vrijheid krijgt, maar altijd is er wel ergens een beperking in deze vrijheid qua omvang. No Man’s Sky heeft deze beperking niet en dat maakt het sowieso tot een bijzondere game. Tel daar de fantastisch ogende wereld bij op en je hebt een game om naar uit te kijken. Juist die visuele stijl maakt de game zo intrigerend, het ziet er kleurrijk en boeiend uit, maar tegelijkertijd is het zo mysterieus. Stel, je loopt over een planeet en je ziet een andere planeet in de verte met een aparte kleur. Het is een kwestie van in je ruimteschip springen, er naartoe vliegen en je kunt er vervolgens rondlopen en gaan ontdekken. Het is het enthousiasme dat nu overheerst, maar dat hele idee alleen al is toch fantastisch, nietwaar?

Voorlopige conclusie:

Waar indies groot in kunnen zijn, dat was het kopje boven de eerste alinea’s en eigenlijk geeft deze hele preview daar antwoord op. Een klein clubje slimme koppen heeft iets unieks weten te creëren wat nog nooit eerder is gedaan. Als je bedenkt dat Hello Games bestaat uit vier ontwikkelaars die ambitieus zijn en een formule ontwikkelen waarbij een universum gecreëerd kan worden dat miljarden jaren kost om te doorgronden zegt dat genoeg over hun capaciteiten, geen enkele Triple-A ontwikkelaar heeft zoiets eerder gedaan. De ambitie is er, het concept is er en het is vooral de wereld die geïntrigeerd toekijkt tot de game uitkomt. Ik ben enthousiast, maar laten we hopen dat de ambitie ook echt waargemaakt gaat worden, ergens klinkt het idee van No Man’s Sky toch wat surrealistisch.