Review: Dragon Age: Inquisition – Zelden heb ik een review moeten schrijven waar ik zo moeilijk genoeg woorden heb kunnen vinden om te omschrijven wat voor game het is, dat ten eerste. Ten tweede is Dragon Age: Inquisition een ambitieus project geweest voor BioWare en we kunnen in zin twee van deze review al stellen dat ze voldoen aan de torenhoge verwachtingen. Een klein beetje de kunst afkijken bij Bethesda en hun The Elder Scrolls franchise geeft een game die trouw blijft aan de principes van Dragon Age en tegelijkertijd vernieuwend en fris aanvoelt.

Enorme wereld

Uiteraard ligt de game al een tijdje in de winkels en komt deze review voor je gevoel misschien wat laat. Vergeef het mij, want alle vrije tijd die ik heb gehad zijn vrijwel opgegaan aan het spelen van deze game. Dragon Age: Inquisition is zo grootschalig dat zelfs na tientallen uren spelen ik nog altijd gebieden op de kaart heb staan waar ik nog nooit geweest ben. De game is namelijk niet één grote open wereld, maar opgedeeld in streken. Vergis je niet, deze streken variëren van redelijk groot tot gigantisch . Het geeft je alleen net even wat meer overzicht op deze manier.

Dragon Age komt met de deur in huis vallen

Om te beginnen trapt Dragon Age: Inquisition af met een knal, waardoor je meteen in al het spektakel zit. De Chantry hebben namelijk de Magi en Tempeliers bij elkaar geroepen in de Tempel of Sacred Ashes om te proberen de voortdurende strijd tussen de twee facties tot een vreedzaam einde te laten komen. Een gigantische groene explosie zorgt er echter voor dat dit plan letterlijk in rook opgaat en jij bent toevallig genoeg de enige overlevende.

Toevallig genoeg, omdat je daar eigenlijk helemaal niets te zoeken had. Uiteraard word je direct als schuldige aangewezen, maar een samenloop van omstandigheden geeft je één kleine kans om het tegendeel te bewijzen. Je bent namelijk in het bezit gekomen van een mysterieuze kracht die het gigantische groene portaal, wat is achtergebleven na de explosie, kan sluiten. Na een uiterst epische opening, lukt het je de portaal te sluiten. Het blijkt echter dat dit niet de enige is en de wereld niet alleen verscheurd wordt door oorlog, maar nu ook door kwaadaardige wezens die overal via de portalen in de wereld naar buiten komen.

De hoofdverhaallijn zelf duurt maar liefst tussen de 50 en 60 uur om te voltooien. Het is niet zo dat de kern van het verhaal bijzonder origineel is. Ja, er zit een slechterik in die de wereld wilt vernietigen en enkele plottwisten liggen iets te veel voor de hand. De wijze waarop het verhaal echter wordt verteld, maakt het dat je dit allemaal direct vergeeft. Zeker doordat je de personages die erbij betrokken zijn uitermate goed leert kennen, geeft het verhaal je een emotievolle reis. Je geeft om iedereen om je heen en probeert constant de juiste keuze te maken om iedereen er doorheen te slepen.

Dragon Age: Inquisition geeft je namelijk meer vrijheid in keuzes dan voorheen, je beslissingen maken meer dan ooit echt uit. Zeker na een uurtje of 15 in de game kom je in een positie waar je zo nu en dan beslist over leven en dood, welke middelen je inzet voor welke missie en wie je meeneemt. Dit heeft betrekking tot het uitzetten van spionnen, het vermoorden of gevangen nemen van vijanden en wie je aan je zijde wilt hebben en daarmee dus ook aanzienlijk sterker worden. Het geeft ook het verhaal hiermee een extra dimensie, omdat je het gevoel hebt meer betrokken te zijn. Of dit nou een zijmissie is of de hoofdverhaallijn.

Oude bekende keert terug

Qua combat is gelukkig de pause-and-play feature teruggekeerd. Het is wederom mogelijk om de game op pauze te zetten en te werken aan je tactiek. Je hebt telkens een gezelschap van vier leden met allen hun eigen kwaliteiten. Het is ook mogelijk om de andere leden te besturen, up te graden en bijvoorbeeld nieuwe outfits voor te kopen. Gaandeweg kom je meerdere figuren tegen die je willen bijstaan in de strijd, maar het is volledig aan jou wie je mee wilt nemen en wie niet. Maar, al snel zul je merken dat je vaak toch teruggrijpt op je favoriete Inquisition kwartet.

Eén van de weinige minpunten die de game kent, komt echter wel naar voren bij dit onderdeel. De intelligentie van je computergestuurde medespelers is namelijk niet heel indrukwekkend. Zo had ik een personage in mijn gezelschap die het kennelijk totaal niet erg vond telkens verbrand te worden door een draak en zo al mijn potions opmaakte. Een stapje opzij doen zo nu en dan had me iets makkelijker door het gevecht gebracht. Gelukkig kun je andere personages, zoals eerder gezegd, zelf besturen en is het meestal nog enigszins snel op te lossen. Daarnaast is het ook mogelijk om via de pause-and-play optie of het quick menu simpele commando’s te geven.

Zo ontzettend veel te doen

Dragon Age: Inquistion is niet alleen groots in hoofdverhaal en omvang van de wereld, ook de content die daarnaast te vinden is in de wereld is overweldigend. Elke streek heeft zo ontzettend veel quests en kleine gebeurtenissen. Soms betekent dit inderdaad breng dit van A naar B of zoek X om Y te openen, het neemt niet weg dat BioWare er werkelijk alles aan gedaan heeft een levendige wereld neer te zetten. Moet je nagaan dat na al die tientallen uren spelen mijn kaart nog stampvol zit van de lopende sidequests.

En dan nog te bedenken dat ik pas na vijftien uur überhaupt een draak tegenkwam. Ineens vulde mijn scherm zich met een werkelijk gigantische gele draak en zorgde één brandend hete vuurbal er voor dat mijn halve gezelschap weggevaagd werd en kwamen haar kleintjes al aangewandeld om de rest om te leggen. Het is maar één van de vele voorbeelden die je mond even doen openvallen als je aan het spelen bent. Je hoeft dus niet altijd zelf iets te triggeren om iets episch mee te maken.

Sidequests zijn ook zo nu en dan verplicht, omdat je als Inquisition niet alleen een groepering bent om de dreiging weg te nemen. Je bent er ook om stabiliteit in de door oorlog verscheurde gebieden te creëren. Dit doe je door verschillende sidequests uit te voeren, waardoor je vervolgens meer invloed krijgt in de gebieden en die een stukje veiliger maakt. Sommige hoofdmissies vereisen een bepaalde invloedsgraad om gespeeld te kunnen worden. Gelukkig is dit dus absoluut geen straf om te doen en geeft je een leuke mogelijkheid het landschap te verkennen.

Multiplayer klinkt leuk maar…

Dragon Age: Inquisition introduceert voor het eerst ook een multiplayer waar je samen met andere personages een soort horde modus kunt spelen. Het is leuk voor eventjes, maar het singleplayer avontuur is zoveel leuker en indrukwekkender dat je hier waarschijnlijk na een paar potjes genoeg van hebt. Het is een leuk concept, maar het is meer een extraatje dan een echte grote toevoeging voor de franchise.

Audiovisueel een plaatje

Deze gigantische hoeveelheid aan content en fijn vechtsysteem worden begeleid door een werkelijk schitterende wereld en even goede soundtrack. Een dorre woestijn, een sprookjesachtig elvenbos, een regenachtige kust waar de bliksem vlak naast je inslaat, uitgestrekte bossen en nog veel en veel meer. De game is zó sfeervol en vooral de belichtingseffecten geven net even dat beetje extra dat de game prachtig maakt. Zo nu en dan is er weleens wat pop-in of bewegen karakters wat houterig, het doet echter geen afbreuk aan de ervaring en is makkelijk te vergeven door de schaal van de game.

Hetzelfde geldt voor het geluid. De muziek is echt prachtig gecomponeerd en zeer passend bij de verschillende situaties. De voice-acting is overtuigend en de geluidseffecten zijn verzorgd en goed samengesteld. Ook hier wat kleine schoonheidsfoutjes, zoals dialogen die niet helemaal lekker overvloeien of hamer die een gat in de grond slaat en een seconde later hoor je pas de knal. Het zijn echter minuscule smetjes op een geweldig geheel.

Conclusie:

Aangezien de game zo propvol content zit zou ik nog twee keer zoveel kunnen vertellen over Dragon Age: Inquisition, maar ik denk dat de bovenstaande tekst al duidelijk maakt dat we te maken hebben met een potentiële game van het jaar. Op social media, fora en in de pers wordt de game al veel vergeleken met Skyrim en dat klopt ook. De game heeft iets van een mix van Game of Thrones en Skyrim weg. Desondanks blijft de game dicht bij de identiteit van de franchise en is dit een avontuur waar je je volledig in kunt verliezen. Dus wacht niet langer en haal deze in huis voor de koude winteravondjes.

Pluspunten

  • Gigantische wereld
  • Bomvol met content
  • Audiovisueel indrukwekkend
  • Meeslepend verhaal

Minpunten

  • Kleine schoonheidsfoutjes
  • A.I. van de medespelers is niet geweldig