Review: Journey – Laten we op reis gaan. Waarheen dan wel? Wel, naar die berg in de verte. Ja, maar… dan moet je deze hete woestijn door en wat schieten we er mee op? Euhm, geen idee eigenlijk. Maar laten we het maar doen, het zal vast leuk zijn. Wat is er leuk aan door de woestijn trekken op weg naar een enorme berg in de verte waar een fel licht schijnt? Een bijzonder goede vraag en op die vraag kunnen we je geen antwoord geven. Wat is het nut van de reis dan? Geen flauw idee, maar in Journey kan het en het is nog aan te raden ook!

Ja, Journey draait om een reis wat de titel al doet vermoeden en deze reis brengt je vanuit het midden van de woestijn naar een enorme berg waar een licht uit schijnt. Deze reis is wat jij van A tot Z gaat beleven en zonder enig doel zul je aan deze reis beginnen. Dat is in feite de essentie van Journey en dat klinkt ontzettend saai, maar het tegendeel blijkt het geval te zijn. Dat mag geen verrassing zijn, want de dienstdoende ontwikkelaar is thatgamecompany die eerder al fantastische games afleverde met flOw en Flower.

Thatgamecompany is een kleine club mensen die van Sony de volledige vrijheid heeft gekregen om iets te maken, zolang het maar werkt op de PlayStation 3. Een wat ongebruikelijk idee, aangezien iedereen vooral zijn of haar geld zet op grote franchises en platgewandelde paden. Toch zijn ervaringen als Journey bijzonder, apart en bovenal magisch. Journey is namelijk een game dat eigenlijk helemaal niets voorstelt. Het bevat geen modi, geen ingewikkelde gameplay, is tot op zekere hoogte lineair. Toch wel punten van kritiek die we aanstippen bij andere games, maar thatgamecompany weet hier domweg iets briljants van te maken.

Je speelt in deze game met één of ander wandelend tafelkleed en je zult de top van de berg moeten bereiken. Dit zul je gaan doen door een x aantal levels te doorkruisen die allemaal logisch achter elkaar geplaatst zijn en het enige wat je kunt doen is lopen, geluiden maken en springen. In Journey gaat het om de beleving van de reis en dat is wat deze game anders maakt dan alle andere games. Je speelt op je dooie gemak met je personage die je een richting kunt uitsturen en dat is het in feite. Toch zijn er nog een aantal aspecten die de game qua gameplay interessant maken.

Zo heeft je personage een sjaal en hoe langer deze sjaal, hoe langer je kunt stijgen en een soort van vliegen. Gaandeweg vind je iconen en als je hier naast gaat staan zal je sjaal langer worden. Dit is belangrijk om bepaalde punten te bereiken waar vanuit je verder in de levels kunt komen. Het gebruik van de mogelijkheid tot springen wat korte stukjes vliegen tot gevolg heeft is de enige afwisseling op het wandelen zelf na. Wel kun je bij bepaalde punten nog klanken uitslaan om nieuwe sjaaldelen vrij te laten die je sjaal – welke tevens als spring/vlieg meter functioneert – weer aan te vullen.

Ook kun je hier grotere lappen stof mee activeren, zodat er tussen hoge pilaren een soort van brug ontstaat, waarmee je verder in het level kunt komen. Het wisselen tussen wandelen, springen/vliegen en het geluid maken is voornamelijk wat je aan het doen bent en dit alles is op één of andere manier bijzonder aangenaam om te doorlopen. Het is namelijk een magisch sfeertje dat deze game kent, maar daar zodirect meer over. Een ander interessant aspect van de game is dat je de reis niet alleen hoeft te doen.

De game bevat geen enkele mogelijkheid om vrienden uit te nodigen of wat dan ook, maar het kan zomaar voorkomen dat er een ander speler naast je loopt en gezamenlijk kun je de reis vervolgen. Grappig genoeg zul je nooit weten wie de andere speler is, want op wat non-verbale communicatie na zal er geen enkele mogelijkheid tot contact leggen zijn. Klinkt achterhaald, maar dit is juist de intentie van de ontwikkelaar om de game zo mysterieus mogelijk te houden en dat valt te waarderen. Bovendien past het goed in het idee achter de game, waarin de reis centraal staat en niet de rest.

Wel levert het samen spelen een voordeel op ten opzichte van de momenten waarop je alleen speelt. Om de vliegen zul je een (lange) sjaal moeten hebben, maar deze geeft licht en naarmate je langer vliegt zal het licht steeds verder wegtrekken. Als je met z’n tweeën speelt, dan zullen de spelers elkaar continu blijven aanvullen. Dat geeft de game een fantastisch uiterlijk, want de bewegingen zijn allereerst erg vloeiend en daarnaast ook erg sierlijk wat de identiteit van de game extra goed naar voren brengt. Keerzijde is wel dat je op deze manier nog sneller door de game heen bent. Vliegen gaat immers een stuk sneller dan wandelen.

Dat is overigens ook het enige punt van kritiek dat we hebben, want in exact twee uur tijd hadden we de top van de berg bereikt toen we alleen speelden en dan ben je klaar met de game. Journey is echter dusdanig mysterieus en bijzonder dat je de game vervolgens rustig nog een keer of drie speelt. Sowieso vanwege de ervaring en wellicht ook vanwege de Trophies die je kunt behalen. Toch maakt dat het gegeven dat de game aan de korte kant is er niet anders op. Maar je krijgt er desondanks wel een hoop voor terug.

Zo is de gameplay heerlijk simplistisch en misschien wel te beperkt. Juist dat past prima bij een game als deze en dan is er nog de fantastische muziek die ontzettend goed klinkt en bovenal bij de game past. Waar de game echter fenomenaal in is, dat is de art-style. De wereld van Journey is door het afwisselend kleurgebruik en de details zo ontzettend mooi dat je van het begin tot het einde zult genieten. We durven ook te stellen dat dit by far de mooiste PlayStation Network game is die we ooit gezien hebben. Regelmatig zaten we met onze mond open te genieten van de stijl en het gebruik van kleuren en dan moeten we details als continu bewegende bergen zand niet vergeten.

De audio is van de allerhoogste plank, grafisch is het werkelijk briljant en wel dankzij de art-style en de hoge kwaliteit graphics en de gameplay is simpelheid zelve. Dit maakt de gehele reis in Journey bijzonder aangenaam en bijzonder. Het mysterieuze sfeertje is bijzonder en sterker nog, de game creëert een bijzondere emotionele reactie. Vraag ons niet waarom, maar de game bind je aan zich en dat hebben we nog niet echt in andere games gezien van dit kaliber. Er is immers geen woord aan tekst in de game te vinden, maar de cut-scenes spreken boekdelen en het is de sfeer die je enorm aantrekt. Journey is niet voor iedereen, maar als je een beetje van aparte ervaringen houdt, dan zal Journey één van de mooiste ervaringen van 2012 zijn. Journey is werkelijk een parel!

Pluspunten

  • Art-style
  • Grafische pracht
  • Audio
  • Simpelheid
  • Emotionele connectie

Minpunten

  • Wat aan de korte kant