http://playsense.nl/images/file/img_55eebd973d564.jpg

Review: Mad Max – De film Mad Max: Fury Road wist heel wat filmliefhebbers te bekoren. De film is een heuse blockbuster en geliefd door menigeen. Games gebaseerd op films zijn helaas vaak een heel ander verhaal. Een goede film maakt vaak een slechte game, maar met Mad Max ligt dat net even iets anders. Hoewel de bioscooprelease van de film en de release van de game redelijk dicht bij elkaar liggen, hebben ze eigenlijk weinig met elkaar te maken. Dat heeft als resultaat dat de Mad Max game een heel ander verhaal kent dan de film. De game staat op zichzelf en het enige wat ze met elkaar delen, is het universum en het personage. Een echte filmgame kunnen we het dus niet noemen, dus dat belooft alvast iets meer. Maar maakt dit van Mad Max een game die je dit najaar moet halen? Dat lees je in deze review.

De launch trailer

Hieronder kun je allereerst de launch trailer van Mad Max aanschouwen zodat meteen duidelijk wordt wat voor game het ongeveer is. Zoals je ziet, bevat de game veel actie, explosies en snelle auto’s gemaakt uit sloopmateriaal. De wereld zoals we die kennen is vergaan en de game speelt zich af in ‘Wasteland’, een post-apocalyptische woestijn waar alleen de sterksten uit de natuurlijke selectie over zijn gebleven. Veilig voelen is er niet meer bij; je moet constant op je hoede zijn voor een breed scala aan vijanden.

De vergane wereld en Max

In deze vergane wereld speel jij als Max, een man met een verhaal die over is gebleven in deze niet al te vriendelijke wereld. Max is een personage waarmee je jezelf gemakkelijk kunt identificeren. Hij is zijn familie kwijtgeraakt en heeft enkel nog een paar foto’s ter herinnering aan zijn oude, veilige en comfortabele leven. Max is alleen niet meer dezelfde man die hij toen was. Hij reist rond in Wasteland om toch te kunnen overleven en te accepteren wat hem overkomen is.

Hij reist rond in zijn welbekende en beruchte Interceptor V8 (voor minder dan een V8 doet Max ’t niet overigens, zoals het hoort), maar die loopt natuurlijk niet op zonnebloemolie. Toen hij op een dag besloot brandstof te stelen van de bad-guy Scabrous Scrotus kwam hem dit duur te staan. Scrotus is de zoon van Immortan Joe, de alleenheerser en absolute bad-guy in de game, waar je niet graag mee wil sollen. Zijn zoon, Scrotus, is een enorme spierbundel die een groot leger aan War Boys heeft; deze gehoorzamen hem te allen tijde en dat maakt hem een erg machtige bad-guy.

http://playsense.nl/images/file/img_55eed726b74ec.jpg

Door het stelen van de brandstof wordt Max achtervolgd en op niet al te vriendelijke wijze ontdaan van al zijn bezittingen. Hiermee begint de game. Je blijft zo goed als ‘naakt’ over zonder bezittingen midden in de Wasteland. Het jammere is alleen dat, als je de films niet gezien hebt, de intro mogelijk niet echt veel duidelijkheid schept. Hoe de game begint, is aan één kant wel episch, maar niet heel subtiel en duidelijk. We hadden dan ook liever een andere manier van verhaalvertelling gezien aan het begin, zodat nieuwkomers beter kennis kunnen maken met de setting en het verhaal.

Door het kwijtraken van al je bezittingen, alsook je auto, heb je dus niets meer over en kun je wel wat hulp gebruiken. Al snel ontmoet Max Chumbucket een hilarisch figuur die je eigenlijk meteen al mag. Geloof het of niet, maar Chumbucket zal je redder in nood zijn in de rest van de game. Met hem ontwerp je de nieuwe auto van Max, namelijk de Magnum Opus en hij zal je gedurende het verhaal ondersteunen.

http://playsense.nl/images/file/img_55eed61e613f2.jpg

Er gaat geen bus, dus een auto is erg belangrijk

Een auto hebben in Mad Max is als een smartphone hebben in 2015; je kunt eigenlijk niet meer zonder. Aangezien de wereld vooral bestaat uit zand en rotsen is het niet verstandig om te gaan lopen en zoals je kunt verwachten in een post-apocalyptische wereld, gaat er geen bus. Veel gevechten spelen zich dan ook af met auto’s, want je hebt onderweg veel vijanden die je graag even te grazen willen nemen. Vandaar dat je met Chumbucket aan de slag gaat om de ‘Magnum Opus’ te bouwen, deze benaming komt uit het Latijns en betekent simpelweg ‘groot werk’. Door in de game op zoek te gaan naar ‘scrap’ en het verhaal te volgen, unlock je steeds meer upgrades voor je auto. De iconische harpoen zul je al erg snel unlocken en van daaruit bouw je verder naar nitro, een sniper, armor en meer om uiteindelijk de naam ‘groot werk’ ofwel Magnum Opus eer aan te doen.

http://playsense.nl/images/file/img_55ef523f82195.jpg

Het verhaal is niet op hetzelfde niveau als de gameplay

Nu je een beetje de basis kent van Mad Max, snap je een beetje hoe de game in elkaar steekt. Zoals je merkt, klinkt de hele setting rondom Mad Max behoorlijk tof en kun je hier ontzettend veel mee doen. De studio die de game heeft ontwikkeld is Avalanche Studios, een oude bekende en onder andere verantwoordelijk voor Just Cause, wat het nodige vertrouwen met zich mee brengt zeker als het om de gameplay gaat. Toch is er een flink punt van kritiek dat we eerder al lieten doorschemeren, namelijk het verhaal. De manier waarop dit verteld wordt in de game is niet echt heel denderend. Het valt met de deur in huis en in het eerste uur ben je direct geprikkeld, waarna dit verrassend snel wegvalt.

Het geheel zit namelijk heel onsamenhangend in elkaar. Naarmate de game vordert, doe je missies die meer aanvoelen alsof je de loopjongen bent. Het is een kwestie van het ouderwetse ‘doe dit, doe dat’ en uiteindelijk denk je: ‘doe zelf ook eens wat’. In het begin zul je ook merken dat de gevechten episch en bruut zijn, maar het jammere hieraan is dat het nooit verandert. Nu hoeft dit niet per se erg te zijn; kijk bijvoorbeeld naar Call of Duty, want dat is in grote lijnen ook keer op keer hetzelfde en mensen blijven het leuk vinden. In dat perspectief is het ook maar net wat voor type speler je bent en wat je zoekt in een game dat je kan waarderen. Het ontbreekt in Mad Max echter wat aan diepgang en dus raak je snel verveeld door de battles en repetitieve gameplay.

http://playsense.nl/images/file/img_55f0299f91fba.jpg

Grinden is een ander aspect dat een beetje irritant kan worden en dat is ook in Mad Max aanwezig. Je moet regelmatig scrap bij elkaar zoeken om verder te kunnen in de game. Scrap vind je in de wereld van Mad Max en kun je oprapen wanneer je het tegenkomt. Nu kan grinden veel voldoening geven door het uiteindelijke resultaat, maar in deze game krijg je er eigenlijk weinig voor terug. Daarnaast is grinden verplicht, wil je verder komen in de game. Bij vlagen voelt het ook heel onnodig aan en wil je gewoon verder met het spelen van missies, maar dan moet er eerst gegrind worden. Leuk in het begin, maar later meer een last dan een lust. De beloningen voor het grinden zijn minimaal en dus maakt dit het vaak oninteressant om te doen en het voelt meer als een moetje dan een een gewilde daad aan. In die zin lijkt het er een beetje op dat het grinden meer iets is om de speler bezig te houden, terwijl dat stukje eigenlijk in de verhaalvertelling had moeten zitten. Een gemiste kans dus.

Maar Mad Max heeft voor de rest eigenlijk wel alles wat je in een open wereld actiegame zoekt. De combat is ondanks de bij vlagen repetitieve insteek behoorlijk vet; er zijn explosies, intense achtervolgingen met bizarre uitgebouwde en afgereden auto’s; en dit alles in een grimmige post-apocalyptische wereld vol bad guys met meer dan 30 uur aan gameplay. Omschrijf Mad Max op deze manier en het klinkt alsof we hier een parel in handen hebben. De game is dan ook op momenten een parel, maar wel één vol krassen dankzij de eerdergenoemde punten. Zo heb ik me echt enorm vermaakt met Mad Max en nog steeds, alleen had er veel anders en vooral beter gekund. Als men daadwerkelijk het verhaal en de manier van vertellen met iets meer zorg had samengesteld evenals de missies, was het resultaat nog een stuk beter geweest.

http://playsense.nl/images/file/img_55f0296227f12.jpg

Grafisch erg netjes

Op grafisch vlak scoort Mad Max gelukkig wel goed. De anti-aliasing is in orde en de game kent een uitstekende draw-distance, waardoor je enorm ver over de Wasteland kunt kijken.  Het is niet zo dat Mad Max een grafisch hoogstandje is, maar het ziet er allemaal als totaalpakket netjes uit. Met name de explosies krijgen erg veel lof, deze zien er fantastisch en groots uit en het zal je nooit vervelend. Wat wel jammer is, is het herhaaldelijke gebruik van dezelfde animaties. Dit zie je niet alleen terug in de mêlee-combat, maar ook in bepaalde acties. Zo ontvlam je regelmatig een jerrycan met benzine om een oliepomp, deur, hek of iets anders op te blazen en deze wordt telkens op dezelfde manier neergezet. Het is een klein hekelpuntje, maar je wilt op den duur ook wel eens een andere manier zien waarop dit gebeurt.

Aan de andere kant kent Wasteland wel erg mooie effecten die de gameplay enigszins beïnvloeden. Zo steekt er soms een enorme storm op waarvoor je het beste kan gaan schuilen. Als je echter net in een vet gevecht zit en het begint enorm te waaien en het zand vliegt rijkelijk om je heen, dan krijg je een totaal andere ervaring en vibe van de wereld. Overal explosies, zoals je gewend bent, met daarbij rondvliegende wrakstukken die meeliften op de harde wind. Dat levert niets anders dan mooie beelden op waar je alleen maar van kunt genieten.

http://playsense.nl/images/file/img_55f0297679062.jpg

Conclusie

Er bestaat een goede kans dat Mad Max een beetje ondergesneeuwd wordt door de vele andere titels dit najaar. Mad Max is bijzonder vermakelijk en mensen die de film fantastisch vonden, zullen ook dit zeker kunnen appreciëren. De setting van Mad Max blijft een bijzondere en leent zich uitstekend voor een videogame. De actie zit in ieder geval goed in elkaar, maar wel zal de gameplay bij vlagen repetitief aan gaan voelen. Ook de verhaalvertelling had wel met wat meer zorg samengesteld mogen worden, waardoor het nu ietwat te wensen overlaat. Ondanks deze punten van kritiek is dit geen slechte game. Integendeel, het biedt voldoende vermaak en plezier, zeker voor de fans.

Pluspunten

  • Het uitbouwen van je auto is erg tof
  • Setting is top
  • Open-wereld ‘Wasteland’ ziet er goed uit
  • Interessante protagonist en side-kick

Minpunten

  • Gameplay bij vlagen erg repetitief, wat zorgt voor een lagere replaywaarde
  • Verhaalvertelling laat te wensen over
  • Grinden voelt vaak overbodig aan en dient soms puur ter opvulling

Schermafbeelding 2015-09-09 om 14.35.25