Column: Take it or leave it – Sinds de komst van PlayStation Plus ruim zes jaar geleden, heb ik er een nieuwe hobby bij gekregen. De één is een treinspotter, de ander is een vogelspotter, maar ik ben een gamespotter geworden. De laatste paar dagen van de maand maak ik namelijk vaker gebruik van de verversknop in mijn browser dan gedurende de rest van de maand. Dit alles heeft te maken met dat ene nieuwsbericht omtrent de aankondiging van de nieuwe gratis games voor de komende maand. Dit gedrag kan worden gedefinieerd als die van een oer-Hollander, want wij Nederlanders zijn stapelgek op dit soort berichten.

Goed, ik ben mij er zeker van bewust dat er jaarlijks een bedrag van om en nabij de 50 euro wordt gevraagd, maar zolang we onszelf blijven vertellen dat we weer enkele gratis games in de wacht mogen slepen is iedereen weer gelukkig. Ik zeg expliciet ‘om en nabij’, want het zit nou eenmaal in onze aard om zelfs hier nog even een aanbieding voor te zoeken. Ik verbaas mij echter iedere keer weer op de dag dat de nieuwe games van de aankomende maand bekend worden gemaakt, en dan heb ik het niet over de games zelf.

Op de PS3 destijds was vrijwel iedereen gelukkig met het aanbod iedere maand, maar sinds de lancering van de PS4 is het moord en brand. Waar de PS3 nog regelmatig (oudere) grote games ontvangt, heeft Sony het met de PS4 meer over een andere boeg gegooid in de vorm van indie-games. Het ‘probleem’ is voor iedereen bekend en bij iedere aankondiging vliegen de bedreigingen en verwensingen rond in de diverse reageersecties op sociale media en websites. Voor mij zit het zogenaamde probleem dan ook niet in het aanbod van de games, maar in deze zogenaamde reageersecties.

Indie-games worden tegenwoordig niet meer gezien als iets van deze tijd en voordat de game überhaupt is gespeeld, wordt deze al veelvuldig afgekraakt. De schreeuw om Triple-A games wordt steeds groter, maar Sony probeert al een poosje een nieuwe identiteit neer te zetten en een diverser publiek te bereiken. En terecht. Dankzij al deze kleinere games zit mijn PS4-bibliotheek stampvol met games, waarvan ik bij lange na nog niet alles heb kunnen spelen. Dankzij de aanpak die Sony nu al enkele jaren voert, heb ik zeker wat verborgen pareltjes kunnen spelen die ik zelf waarschijnlijk niet direct zou hebben gekocht.

Voor de mensen die dit na tweeënhalf jaar nog steeds niet begrijpen probeer ik het even op een andere manier uit te leggen. Stel je loopt in de supermarkt en je koopt een pak stroopwafels. Pontificaal op de verpakking staat dat er ditmaal 8+2 gratis stroopwafels in zitten en dat voor dezelfde prijs nog wel. Probeer dit nou ook eens toe te passen op de PlayStation Plus service; neem gewoon eens genoegen met hetgeen dat je krijgt en af en toe heb je een leuke meevaller in de vorm van die verborgen parel.