DLC Special: Dark Souls III – The Ringed City – “Do not fear the dark, my friend. And let the feast begin.” Ik kijk om me heen en zie niemand iets zeggen. Een paar tellen later zie ik plots een grijze bidsprinkhaan om een muurtje gluren die mij allerlei verhalen begint te vertellen. Direct ervaar je de bekende Dark Souls sfeer door het verhaal dat je hoort en tegelijk weet je dat je weer ontelbaar vaak zal sterven. Laat het feest beginnen? Laat het sterven beginnen! We duiken nu in The Ringed City uitbreiding voor Dark Souls III. Dat is de tweede en tevens laatste uitbreiding voor de game. Lukt het From Software om een punt achter de franchise te zetten met dit laatste hoofdstuk? Wij zochten het voor je uit.

Welkom bij het einde van de wereld

De eerste DLC – Ashes of Ariandel – bracht ons in aanraking met de sneeuwrijke, doch kille wereld van de Painted World of Ariandel. (Let op, spoilers) Via het mysterieuze personage ‘Slave Knight Gael’ werd je plots in die wereld gezogen. Na talrijke pogingen om Sister Friede en Father Ariandel te trotseren, lagen deze eindbazen van Ashes of Ariandel dan eindelijk languit dood op de grond. Op adem komen was niet echt een mogelijkheid, want direct daarachter verscheen een Bonfire die je naar Dreg’s Heap teleporteerde. En dit is het eerste gebied van The Ringed City, wat ook gelijk het einde van de wereld is. Althans, zo ziet het eruit.

De verhaallijn van de Dark Souls franchise heeft altijd te maken met het linken van de First Flame. Wanneer deze First Flame namelijk niet opnieuw aangestoken wordt, vergaat de wereld. Zonder vuur – en licht – is er namelijk geen leven mogelijk. From Software schetst in deze DLC een scenario waarin deze gang van zaken bedreigd wordt. Slave Knight Gael zoekt namelijk de Dark Soul of Humanity om de Painted World of Ariandel te redden. Het gebied waarin je start, oogt niet nieuw. Begrijpelijk, want je hebt het gebied in de verte al gezien toen je ging vechten met Soul of Cinder.

Het oude gebied – Kiln of the First Flame – is nu niet meer een prettig vergezicht, maar is daadwerkelijk toegankelijk. Bergen  van as bedekken verwaarloosde kastelen en dit zicht reikt zover het oog kan zien. Daarnaast staan veel gebouwen op zijn kop en is alles vervormd. Na het zien van zo’n schitterend vergezicht, krijg je bijna een soort rust over je heen. Totdat je oog in oog staat met de eerste nieuwe vijanden, die er in eerste instantie niet echt indrukwekkend uitzien. Maar vergis je hier niet in, want dat is fataal in deze franchise. Ik stierf dan ook met een verbaasd gezicht toen zo’n Murkman mij vastgreep en de diepte in sleurde. Het beroemde scherm ‘YOU DIED’ staat weer direct op je netvlies gebrand en houd je bij de les.

Alle Souls games in een blender

Ashes of Ariandel was in feite een prima eerste uitbreiding, zoals we al schreven in onze DLC special destijds, maar voelde toch wat kort aan en bij vlagen wat aan de lege kant. Met dat gevoel maakt From Software echter direct korte metten in deze uitbreiding. De gebieden in The Ringed City zien er gedetailleerder en tevens indrukwekkender uit. Omgevallen torens die bedekt zijn met as, een moerasgebied vol insecten en een stad die omringd is door een enorm grote rots. Enkele aspecten in bepaalde gebieden voelen zelfs enigszins bekend aan en dat is geen illusie, want From Software heeft voor deze uitbreiding alles uit de kast gehaald om de drie games aan elkaar te linken.

Oplettende Dark Souls II spelers herkennen vrij vroeg in de uitbreiding al een gebied dat bekend oogt. ‘Earthen Peak’ – het moerasgebied met zijn grote molens – keert op nieuwe wijze terug. Combineer dat met het Dark Souls I gebied ‘Lost Izalith’ en voila, een nieuw gebied genaamd Earthen Peak Ruins ontstaat. Deze hervormde gebieden kloppen niet alleen qua design, maar ook passen ze op briljante wijze in het geheel als je naar de lore en het verhaal van de serie kijkt.

Niet alleen gebieden uit Dark Souls I en II keren terug, maar ook namen en zelfs bepaalde personages komen terug. Het meest memorabele karakter is Lapp, die terugkeert uit Dark Souls I. Deze NPC geeft je ook een zijmissie die een verrassende wending krijgt. Meer ga ik er niet over zeggen, want dat moet je echt zelf uitzoeken en ervaren. Wel kan ik er nog aan toevoegen dat het zeker de moeite waard is. Ook kom je in het verhaal veel feiten en weetjes tegen over met name Dark Souls I, onder meer over Lord Gwyn en hoe zijn verhaal invloed heeft gehad op het derde deel.

Dark Souls houd je hand op geen enkel moment vast. Je staat er alleen voor, zowel op vlak van gameplay als wat het verhaal betreft. Cut-scènes komen regelmatig voor, maar Dark Souls haalt de kracht van zijn verhaal vooral uit de omgevingen. Deze gebieden vertellen het verhaal en worden versterkt door de vele descripties die bij wapens en andere items staan. The Ringed City wijkt daar niet van af en vertelt weer op typische Soulsborne wijze het verhaal dat uitstekend uit de verf komt en dat is genieten.

Veel manieren om dood te gaan… Euhm, ik bedoel: veel nieuwe vijanden

Niet alleen fraai vormgegeven gebieden zoals de Mausoleum Lookout zorgen voor een hoge kwaliteit, maar ook de vele vijanden die je in verschillende soorten en maten aantreft. Zo zijn er namelijk tal van nieuwe vijanden die je bij je eerste poging zeker zullen verrassen. Van kleine Hollow-achtige vijanden tot reuzen zonder hoofd met enorme kromzwaarden. Ze maken je het leven opnieuw zuur in The Ringed City. Qua design springt er echter wel een veelvoorkomende vijand bovenuit en dat zijn de Ringed Knights. Deze ridders hebben een pantser aan met een enorm zwart gat midden op de borstplaat. Deze angstaanjagende ridders zijn ontzettend agressief en kunnen veel schade aanrichten. Denk aan een Lothric Knight, maar dan eentje die volledig geconsumeerd is door duisternis.

Ook nu zul je je weer regelmatig verwonderen om de vijanden en vaak ben je al dood voordat je weet wat er precies gebeurd is. Een Giant die in een stoel zit en een beetje zit te brommen, die kan toch niet gevaarlijk zijn? Think again! Voor je het weet staat er een leger van spirituele ridders met handbogen achter je die je met een pijlenregen bestoken. Juist dit soort momenten maken deze uitbreiding memorabel. Zulke encounters zijn namelijk vrij uniek vormgegeven en je eerste ervaring laat de diepste indruk achter. En die mag er wezen in The Ringed City. Daarnaast zijn ook de welbekende invaders geen lachtertje. Met name een Silver Knight genaamd Ledo maakt jouw taak als Ashen One er niet bepaald gemakkelijker op.

Baasgevechten waar je U tegen zegt

The Ringed City uitbreiding kan natuurlijk geen volwaardige uitbreiding zijn als de eindbazen niet lastig zouden zijn. Maak je borst maar nat, want het allereerste baasgevecht geeft je al direct zwetende handen en resulteert meerdere malen in jouw dood. Het eerste gevecht is namelijk een dubbel baasgevecht, wat wil zeggen dat je het tegen meerdere vijanden tegelijk opneemt. Dat is best even wennen als je ineens tegenover twee demonische vleermuizen staat die je allebei van kant willen maken. Als je dan één demon weet te doden, ben je natuurlijk nog niet klaar, want dan wacht de ander nog. Bovendien hebben de eindbazen ook nu weer meerdere fasen. Kortom, uitdagend zoals altijd en het eerste gevecht voelt dan ook gelijk als een wake-up call. Helemaal als je – zoals in mijn geval – de game enkele maanden niet hebt aangeraakt en op het hoogste niveau speelt.

Deze uitbreiding telt in totaal vier bazen, waarvan er eentje optioneel is. Deze verschillen natuurlijk enorm van elkaar. Zo heb je de twee demonen die we zojuist beschreven, maar ook een gigantische draak. Het laatste baasgevecht is echter het meest memorabel, want alles in deze uitbreiding bouwt de spanning naar het einde op. In Ashes of Ariandel werd dit personage al geïntroduceerd en de ontknoping volgt aan het einde van deze uitbreiding in een zenuwslopend gevecht. Er is echter nog een ander baasgevecht en dat wijkt af van de gebruikelijke formule.

Bij het naderen van een kathedraal krijg je een waarschuwing dat je terug moet keren. ‘Turn back, unknowing visitor. By the King’s decree’, hoor je een enorm lage stem zeggen. Wanneer je tegen beter weten in toch de deur opent – want je moet wel – sta je direct oog in oog met een gigant gekleed in donkerbruine gewaden. Judicator Argo, zoals deze heet, ziet er angstaanjagend uit, maar je zult helemaal niet tegen hem gaan vechten. Na enkele zinnen van dialoog verdwijnt hij namelijk, terwijl hij andere mensen in jouw wereld oproept. Je speelt dus letterlijk tegen andere spelers, die weliswaar weinig leven krijgen in dit gevecht, maar het je wel flink moeilijk kunnen maken. Dit gevecht is namelijk onderdeel van een nieuwe Covenant waar spelers zich bij kunnen voegen. Wanneer je dit gevecht in een offline-modus speelt, krijg je NPC’s voorgeschoteld als baas.

Conclusie

Sluit From Software de Dark Souls franchise af op een fraaie manier? Zonder enige twijfel. Sterker nog, het zorgt voor een frisse wind in Dark Souls III na de relatief korte Ashes of Ariandel uitbreiding. Dankzij prachtig vormgegeven werelden die dateren uit de vorige Souls games en een verhaallijn die erg krachtig is, zit je toch weer op het puntje van je stoel tijdens het spelen. Daarnaast is er een goede verbinding qua verhaal en lore met de andere Souls games, waardoor het zeer bevredigend is voor de fanatieke speler. Eindelijk komen de verbanden van een aantal jaren Souls games tot een climax en dat is prachtig om mee te maken. Ook de nieuwe vijanden evenals de baasgevechten zijn weer een genot. Dit alles gaat gepaard met ontzettend goede muziek – zoals je dat gewend bent van de reeks – en eigenlijk verdient de componiste niets meer dan lof. Dark Souls III – en helaas ook de reeks voorlopig– eindigt met een klapper in de vorm van The Ringed City. Wij hopen in ieder geval op nog meer Souls content, want dit smaakte naar meer. Veel meer.