Review: MXGP 3: The Official Motocross Videogame – Motorcrossen, het blijft een interessante sport. Met forse en krachtige motoren door de blubber heen baggeren en tijdens de race vette jumps maken. Ja, het is een vrij spectaculaire sport die op één of andere manier toch wat onderdoet aan de andere motorsporten. Dat doet Milestone er echter niet van weerhouden om met officiële games te komen en inmiddels zijn we aangekomen bij MXGP 3: The Official Motocross Videogame. Wij doken de blubber in en gaan je nu vertellen of de game de moeite waard is.

De veilige weg

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, MXGP 3: The Official Motocross Videogame heeft een gebrek aan innovatie. De game schotelt je namelijk de officiële motorcross voor alsook een klasse lager en het is aan jou om jezelf naar de top toe te werken in een carrière modus die vrij beperkt is. Bij aanvang kies je een team waar je voor uit wilt komen en een sponsor en het is dan de bedoeling om zo succesvol mogelijk te zijn. De eerste stappen in je carrière betreffen eigenlijk een soort try-out over vier races in twee landen om nadien je keuze te bepalen voor een team en sponsor waar je wat langer blijft hangen.

Dat eenmaal gedaan, dan begint het echte seizoen waarbij je 18 races af dient te werken in verschillende landen. In de tussentijd zal de interesse van teams naargelang je prestaties toenemen waardoor je op een gegeven moment de kans krijgt om een nieuw contract te tekenen met als doel te eindigen bij een topteam in de hoogste klasse van de sport. Het is de bekende manier waarop carrières tegenwoordig zijn vormgegeven in racegames. Milestone doet hierbinnen echter helemaal niets nieuws, dus het begint een beetje cliché te worden, want het is allemaal heel erg simpel.

Is dat slecht nieuws? Als we het over innovatie gaan hebben wel ja. Het wordt eens tijd dat ontwikkelaars wat creatiever met een carrière modus omgaan, want dat is tegenwoordig zo uitgekauwd dat het helemaal niet bijzonder meer is. Maar als we het over de races en gameplay zelf gaan hebben, dan is het in deze game best vermakelijk. Ja, je werkt nog steeds de ene race na de andere af, maar de funfactor zit hem vooral in het racen zelf want dat gaat best aardig en kan voor leuke momenten zorgen.

Diepgang voor de die-hard fans

De carrière modus mag dan een clichématige modus zijn zonder enige innovatie, liefhebbers van de sport kunnen zich hier wel degelijk in verliezen. Het is namelijk mogelijk om de motoren bij aanvang van een race geheel naar eigen inzicht af te stellen. Als je technisch onderlegd bent, dan kan je best veel dingen aanpassen en lekker gaan sleutelen alvorens je de baan op gaat. Elke race bestaat daarbij uit twee races op hetzelfde circuit en als je het niveau van de tegenstanders wat hoger zet, dan kunnen zij best een uitdaging vormen waardoor de juiste afstelling je weleens verder kan helpen.

De mogelijkheden zijn best uitgebreid, dus daarin zit enige diepgang verwerkt. Aan de andere kant is het voor de casual gamer nietszeggend en komt het vooral op het racen zelf aan. Dat gaat op zich prima, zolang je de motor goed onder controle houdt. Interessant daarbij is dat je gewoon kunt racen op de klassieke manier, maar als je een beetje ervaring hebt kun je ook gaan klooien met de physics. Met de linker analoge stick bestuur je namelijk de motor en met de rechter analoge stick de coureur, waardoor je bochten scherper kunt nemen, betere stunts kunt doen enzovoort.

Het bewegen van je coureur is best wel gevoelig, want als je bij een bocht naar rechts beide sticks helemaal naar rechts duwt, kan het zo zijn dat je achterstevoren komt te staan of onderuit gaat. Dit omdat er teveel gewicht één kant op gaat en dat werkt natuurlijk niet. Dat is een klein, maar interessant accent in de gameplay die het motorcrossen ook weer net even wat meer diepgang geeft. Maar laten we wel wezen, dit is voornamelijk interessant voor de meer geoefende speler die de sport wat beter kent en juist hierin wat uitdaging zoekt. Als je het eenmaal onder de knie hebt, dan kan het best wel eens een voordeel brengen in spannende races waarbij het aansnijden van een bocht op de perfecte manier cruciaal kan zijn om de overwinning te behalen.

Traditionele modi

Naast dat je aan de slag kan in een carrière modus, kan je ook nog deelnemen aan losse races (zowel offline als online) alsook een los kampioenschap. Als extra zit er nog een speciaal Monster evenement in de game verwerkt, maar veel heeft dat niet om handen. Verder biedt de game je nog de ‘Compound’ modus waarin je vrij rond kunt rijden en afstellingen kunt testen. Leuke extra’s om de speelduur wat op te rekken, maar dat is het dan wel. Eigenlijk is de game daarmee behoorlijk traditioneel, want ook daarin is geen innovatie te bespeuren en in zekere zin is het ook enigszins beperkt.

De carrière modus is goed voor pakweg tien tot twaalf uur aan gameplay als je kampioen wilt worden in beide motorklassen. Dat is op zich niet gek, maar na één seizoen heb je het eigenlijk wel gezien, omdat het qua gameplay vrij beperkt is. De carrière modus is allesbehalve interessant en functioneert meer als een omhulsel waarin het logisch is om alle races af te werken. Veel meer hoef je daar niet van te verwachten en het wisselen van team en sponsor is een geinige toevoeging, maar maakt op zich ook niet zoveel uit. Je kan je dus afvragen of de game de volle pond wel waard is. Als je naar speelduur kijkt misschien wel, maar qua gameplay is het misschien wat te beperkt.

Niet zonder problemen

We moeten uiteraard niet vergeten om ook de kritiekpunten aan te halen. Jazeker, dat deden we al door de carrière modus te bekritiseren, maar er zijn meer acute issues die het speelplezier een beetje in de weg staan. Zo krijg je voorafgaand aan een race te maken met laadtijden die voor het kaliber game bijzonder lang zijn. Ook is het bijzonder dat als je de tweede race in een bepaald land gaat rijden – wat direct volgt op de eerste race – je opnieuw die baan moet laden tegen dezelfde wachttijd. Dat is toch wat opmerkelijk, aangezien er genoeg games zijn waarbij dit niet voorkomt. Dit toont dus in zekere zin aan dat het programmeerwerk niet optimaal is, bovendien is wachten niet leuk, zeker als het lang duurt.

Daarnaast is het niet helemaal op orde wat betreft de physics. Qua coureur besturing gaat het in dat opzicht prima, maar de motor wil door de ondergrond en bij bepaalde stuuracties soms de meest rare poses aannemen dat allesbehalve realistisch is. Verder is het reset systeem buitengewoon tergend, want het ene moment kan je zonder problemen een stukje naast de baan rijden, wat al snel voorkomt bij deze sport, en het andere moment word je als je half buiten de baan bent direct gereset en mag je qua snelheid opbouwen opnieuw beginnen. Het is volstrekt onvoorspelbaar en dat is knap irritant. Klinkt niet echt als een groot probleem, maar wacht maar tot je het ervaart, het werkt op je zenuwen.

Conclusie

MXGP 3: The Official Motocross Videogame is een op zich leuke racegame. Het is hier en daar wat beter dan de vorige delen, maar enorm veel vooruitgang zal je niet merken. De besturing doet soms wat gek door de physics, de laadtijden zijn veel te lang en het automatische resetten van je motor en coureur werkt onvoorspelbaar wat irritant is. De carrière modus en het ploegen door de blubber met daarbij grote schansen nemen, kan erg vermakelijk zijn, maar het ontbreekt de game compleet aan enige vorm van innovatie. Dit had in 2010 nog gekund, maar Milestone moet echt met wat meer creativiteit op de proppen komen want dit is allemaal zo simpel, dat je het na een aantal uren spelen wel gezien hebt.

Pluspunten

  • De races zijn leuk
  • Gevarieerde banen
  • Lekkere soundtrack

Minpunten

  • Lange laadtijden
  • Physics niet altijd op orde
  • Totaal gebrek aan innovatie
  • Reset systeem onvoorspelbaar en irritant

6.0