Review: Yonder: The Cloud Catcher Chronicles – Als jongetje bevind jij je aan boord van een schip dat je naar het land van Gemea moet brengen, een soort vergeten en onvindbaar eiland ergens ver van de bewoonde wereld. Maar je beschikt over een speciaal kompas dat je de weg wijst en langzaam maar zeker kom je in de buurt, tot de verbazing van de schipper. Maar nog voordat je het eiland daadwerkelijk goed kan zien, gaat het mis; het schip vergaat in de storm en alles lijkt verloren. Niet voor jou, want plots word je wakker op het eiland waar je naar onderweg was. Hoe kom je daar? Waarom ben jij de aangewezen persoon om de ogenschijnlijke vloek op te heffen en wat moet je doen?

Wat moet je doen

Yonder: The Cloud Catcher Chronicles begint met dit moment en nog geen vijf minuten later kan je aan je tocht beginnen. Er is een speciale reden dat uitgerekend jij op het eiland terechtkomt en dat heeft met je kompas te maken. Het eiland is namelijk onder de invloed van een paarsachtige wolk die verschillende gebieden geblokkeerd heeft. Hierdoor zijn de inwoners op bepaalde punten van elkaar geïsoleerd geraakt en de ooit zo vredige beschaving is uit elkaar gerukt. Gelukkig zijn alle inwoners nog altijd erg vriendelijk en ze zijn maar wat blij dat jij bent gearriveerd. Help jij het eiland weer in volle glorie herstellen of ga je ook ten onder?

Het eerste natuurlijk, want daar draait de gehele game om. Dat brengt een avontuur met zich mee dat best interessant en leuk is om te volgen. De game begint vrij mysterieus en dat motiveert je om door te blijven spelen om zo meer te ontdekken. Tegelijkertijd zul je ook op ontdekkingsreis in jezelf gaan om meer over jouw rol in de wereld te weten te komen en dat gezamenlijk is de rode draad van Yonder: The Cloud Catcher Chronicles. Daarmee is er een duidelijk doel en dat ontvouwd zich gaandeweg het spelen, aangezien de diverse inwoners je het nodige aan informatie geven en je voorzien van diverse items.

Maar, er staat niet voor niets boven deze tekst ‘wat moet je doen’ en dat slaat op de shitload quests die op je afgevuurd worden. In eerste instantie neemt de game je bij het handje en stuurt het je de richting op die je gaan moet. Je ontmoet wat mensen en van hun accepteer je nieuwe quests. Zoals in vele andere games gaat dat op een rustig tempo en zijn de opdrachten vrij voor de hand liggend. Maar gaandeweg zul je steeds meer gebieden aandoen en steeds meer diverse quests krijgen en daar zul je merken dat je een beetje in het diepe wordt gegooid.

De hoofdverhaallijn volgen gaat aan de hand van quests die bepaalde doorgangen voor je openen. Denk aan een schip repareren dat je weg kan brengen. Een brug repareren zodat je aan de overkant kan komen en meer. Daar waar de game aanvankelijk erg duidelijk is, val je op een gegeven moment een beetje in een zwart gat. Dit komt omdat de game veel te veel content bevat voor wat het wil doen. Dat klinkt misschien wat gek, maar daar kom ik zo op terug. Het probleem dat je zult ervaren als je er blind in gaat, is dat vrijwel alle quests bestaan uit of items zoeken of items craften. Maar bij verschillende items heb je geen flauw idee hoe je daar aan komt.

Eindeloze zoektocht

Doordat je niet weet hoe je aan bepaalde items komt of hoe je bepaalde items craft, zal je de eerste paar uren al snel maar een beetje doelloos rondlopen op het eiland in de hoop dat je de dingen tegenkomt die je nodig hebt. Een goed voorbeeld is dat ik me na twee uur spelen wilde aansluiten bij het timmermansgilde, zodat ik het verhaal van de game kon vervolgen. Om in aanmerking te komen voor lidmaatschap diende ik een aantal planken te leveren en een aantal spijkers. Planken waren geen probleem, gezien bij elkaar gesprokkeld hout in een houtzagerij waar ik even daarvoor langs was gelopen omgezet kon worden in planken. Die spijkers echter…

Gezien spijkers geen natuurlijke grondstof zijn is de eerste logische gedachte dat je op zoek gaat naar grondstoffen om dit te kunnen craften. Het hele eiland ben ik over geweest om er vervolgens doodleuk achter te komen dat een handelaar deze spijkers ter beschikking had, praktisch naast het timmermansgilde. Tja, game… geef dat dan even aan of geef een hint. Misschien is het wat te moeilijk doen voor wat het is, maar je zult meer van dat soort ervaringen hebben tijdens het spelen en dat kan de speelduur onnodig lang oprekken. Met name omdat de quests over het algemeen behoorlijk simpel van aard zijn.

Propvol content

Jouw tocht op zoek naar je innerlijke zelf en om de kwaadaardige kracht van het eiland te verdrijven is de belangrijkste doelstelling in Yonder: The Cloud Catcher Chronicles. Dat je ondertussen allerlei quests voor anderen kunt uitvoeren is een extra en zorgt voor wat meer mogelijkheden in de gameplay. Dat gaat echter zo ver dat je helemaal doodgegooid wordt met items en mogelijkheden dat het voor de schaal van de game haast als teveel aanvoelt. Dat zit hem ook in de quests zelf, want daar zijn er tientallen van en die komen allemaal op hetzelfde neer. Zoek dit of dat en breng het naar die of die persoon.

Of verzamel verschillende voorwerpen/grondstoffen, zodat je iets kan maken voor de questgever. Dit gaat als maar door en op een gegeven moment slaat de verveling toe. Enerzijds omdat je continu van hot naar her rent, omdat al die eilandbewoners klaarblijkelijk zo lui als wat zijn. Anderzijds omdat je in het diepe gegooid wordt en je vaak voor de meest simpele zaken je een ongeluk zoekt. Veel content is nooit verkeerd, maar je kan met té veel content ook aan je doel voorbij gaan en dat is een beetje de vibe die blijft hangen na het spelen.

En dan te bedenken dat je ook nog verschillende boerderijen kan vestigen die je ook weer allemaal moet zien op te bouwen. Alsof de tientallen quests nog niet voldoende waren. Verder zijn er nog behoorlijk veel te verzamelen items – omdat het kan – en je zult her en der struiken/bomen kunnen planten. Prima tijdverdrijf, maar het voelt allemaal wat overbodig aan. Toch moet je ook weer niet té veel van de negatieve tendens in deze review aantrekken, want we moeten wel bekennen dat we plezier met de game hebben gehad.

Ontspannen genieten van een prachtige wereld

Eén van de redenen dat we plezier hebben gehad is dat de wereld werkelijk prachtig is vormgegeven. De verschillende locaties hebben allemaal een eigen thema en dat loopt uiteen van tropische stranden tot besneeuwde bergen en van bossen tot een arctisch gebied. Alles zit in de game en keer op keer weet de game je weer te verrassen met schilderachtige omgevingen die je echt laten genieten. Daarbij geldt dat de gameplay – hoewel het veel op hetzelfde neerkomt – afgezien van het vele zoeken en de onduidelijkheid verder prima in elkaar steekt en lekker op tempo is, wat het spelen absoluut niet tot een straf maakt.

Ook de muziek sluit goed aan bij de dromerige sfeer en bij momenten doet het zelfs een beetje denken aan de Zelda games. Ook de eerste tocht rond het eiland is een groot plezier, want je weet nooit wat je kan verwachten en dat maakt het tot een heerlijk ontspannen ervaring. Dat heeft mede te maken met het feit dat er geen enkele vorm van combat aanwezig is in de game. Het kent een vriendelijke en vredige insteek en dat maakt het op zich wel de moeite waard, hoewel het gebrek aan combat wat jammer is. Het enige minpunt buiten de kritiekpunten die al zijn aangehaald, is dat de audio zo nu en dan wil haperen. Ironisch genoeg gebeurde dat in ons geval vooral als we ons in grotten bevonden.

Conclusie

Yonder: The Cloud Catcher Chronicles is een game die audiovisueel werkelijk waar prachtig te noemen is. De gameplay is daarbij erg simpel en dat maakt de game tot een ontspannen ervaring. Hetgeen wat wel kan frustreren is dat je je soms een ongeluk zoekt naar bepaalde items om zo een quest af te maken en dat is een beetje te danken aan de enorme hoeveelheid gelijkwaardige quests. De variatie in gameplay is verder ook vrij beperkt, want het komt buiten de hoofdverhaallijn om vooral op hetzelfde neer. Ook lijkt de game een overkill aan content te hebben. Nogmaals, niet dat veel content slecht is, maar bij overbodig veel kan je ook je vraagtekens zetten. Verder is het gebrek aan combat misschien wat jammer, want dat had wellicht voor nog wat meer variatie kunnen zorgen. Desalniettemin heeft de game ons wel kunnen vermaken en dat is het belangrijkste.

Pluspunten

  • Schitterende wereld
  • Dromerige muziek
  • Best interessant verhaal
  • Enorm veel te doen...

Minpunten

  • ...waarvan veel als overbodig aanvoelt
  • Side-quests lijken allemaal op elkaar
  • Regelmatig onnodig veel heen en weer lopen
  • Audio kan wat haperen

7.0