Review: Raiders of the Broken Planet

Review: Raiders of the Broken Planet – Ontwikkelaar MercurySteam heeft een sterk wisselend CV. De Spaanse ontwikkelaar kan uitstekende games afleveren zoals het uitermate goed ontvangen Castlevania: Lords of Shadow en recentelijk nog Metroid: Samus Returns voor de Nintendo 3DS. Tegenover iedere geweldige release staat een middelmatige release. Lords of Shadow 2 was een stuk minder goed dan het eerste deel. En wat te denken van het gedrocht dat Clive Barker’s Jericho heet? Nu is daar Raiders of the Broken Planet, een nieuwe IP die volledig digitaal door MercurySteam zelf gedistribueerd wordt. Is Raiders of the Broken Planet een pareltje of niet?

Episodische content

Als je Raiders of the Broken Planet in de PlayStation Store ziet staan, heb je een paar opties. De proloog is gratis te spelen en kun je hier downloaden. De proloog dient als een veredelde tutorial, maar geeft je wel al een vrij goed beeld van de game. Als de proloog je bevalt, dan kun je de eerste van de beoogde vier campagnes kopen voor €9,99. Kies je meteen voor de volledige game, dan betaal je €39,99 voor de Founders Pack Bundle. Tenzij de volgende campagnes duurder zijn dan €9,99, levert het je dus niet veel voordeel op om de Founders Pack Bundle te kopen. Als de game een succes wordt, staat niets MercurySteam in de weg om dit model te blijven volgen door steeds nieuwe campagnes en modi toe te blijven voegen. Wij beoordelen in deze review enkel wat we spelen. Het cijfer onderaan de pagina heeft daarom enkel betrekking op de eerste campagne van Raiders of the Broken Planet; Alien Myths. Als de andere campagnes ons oordeel veranderen, dan laten we jullie dat uiteraard te zijner tijd weten.

Het verhaal van Raiders of the Broken Planet is in ieder geval geen oscar-materiaal. Op één van Saturn’s manen wordt een substantie ontdekt die Aleph genoemd wordt. Deze bron van energie biedt ‘ultieme kracht’ aan de gebruiker ervan. De groep mensen die gestrand zijn op de planeet raken verzeild in onenigheid met elkaar waardoor verschillende facties het levenslicht zien. De vreedzame bewoners van de planeet hebben inmiddels genoeg van de indringers en besluiten op hun beurt ook om de vijand – de mensheid – te verdrijven. Het is een simplistisch verhaal dat een verklaring probeert te geven aan het concept van 4 versus 1.

4 versus 1?

Het concept achter Raiders of the Broken Planet is origineel. Het is een third-person cover-based online shooter. Je kiest allereerst of je als Raider wilt spelen of als antagonist. Kies je voor de Raiders, dan heb je de keuze uit vier verschillende karakters. Ieder heeft zijn eigen sterktes en zwaktes waarbij het idee is dat ze elkaar aanvullen op het slagveld. In de praktijk hebben we daar weinig van gemerkt, want veel strategie komt er niet bij kijken. Het biedt wel enige vorm van afwisseling, maar het strategische aspect van de team samenstelling is ons volledig ontgaan.

Je hebt als team een beperkt aantal levens voordat je bevoorradingsschip zijn lading Aleph moet aanvullen (de bron van jouw extra levens). Als dat het geval is, moet je dus een timer overleven totdat het schip terugkeert, anders mag je het level opnieuw beginnen. Kies je ervoor om als antagonist te spelen, dan neem je het op tegen het team van de vier Raiders. Je hebt een onbeperkt aantal levens en je doel is om de Raiders te stoppen om hun missie te volbrengen. Die missies zijn erg lineair en eentonig. Ga van A naar B, verdedig een specifiek punt of schiet iets kapot. Nu we het toch over de minpunten hebben…

Bagger!

De eerste indruk van Raiders of the Broken Planet is goed. De artistieke stijl van de game doet denken aan een mengelmoes van verschillende titels – Metal Gear Solid, Destiny, Vanquish, Overwatch en misschien nog een vleugje Borderlands. Niet de slechtste referenties! Nadat je op start hebt gedrukt, beginnen je frustraties echter. Het begint bij matchmaking. Een groep Raiders bij elkaar krijgen kan waanzinnig lang duren, om nog maar te zwijgen als je als antagonist wil spelen – dat is ons slechts één keer gelukt na een ontelbaar aantal pogingen. Vervolgens krijg je cut-scènes te zien die enkel worden overgeslagen als iedereen tegelijkertijd ervoor kiest om deze over te slaan, maar in de meeste gevallen word je dus verplicht om die cut-scènes alweer te kijken. De besturing van je Raider is oké, maar niet bijzonder.

De grootste bron van frustratie vond ik zelf het Rock, Paper, Scissors mechanisme wanneer je een vijand probeert uit te schakelen met je vuisten, iets wat nodig is om munitie te verzamelen. Een slag kan teniet gedaan worden door een ontwijkmanoeuvre, die weer ontkracht wordt door het grijpen van de tegenstander. Het is volledig willekeurig, met als gevolg dat je gewoon wat gaat button bashen en dat is jammer, want de game was zoveel beter geweest als er iets van skills bij kwamen kijken. Wanneer het tijd wordt om beloond te worden, dan zijn de resultaten ook volledig willekeurig. Misschien krijg je een blueprint om een nieuw wapen te maken, misschien leveren je 100 kills je helemaal niks op. Het levert je wel wat geld op waarmee je bijvoorbeeld Lore kunt unlocken. Ja, dat lees je goed; wil je meer achtergrond over de wereld en al zijn aspecten? Dan moet je daarvoor met de in-game munteenheid voor betalen. Bereid je dus voor om de eerste campagne heel vaak te gaan spelen als je alles wilt zien wat Raiders of the Broken Planet heeft te bieden.