Review: Need for Speed: Payback – De Need for Speed franchise wist een aantal jaren geleden met Most Wanted hoge ogen te gooien en sindsdien bestaat er elk jaar weer de hoop dat het men nog een keer lukt. Zo ook dit jaar waren de verwachtingen weer hoog, vooral gezien het feit dat men langer de tijd nam dan gebruikelijk voor de game. Daarnaast is het gemaakt door een team bestaande uit Ghost en ex-Criterion ontwikkelaars, waarvan die laatste natuurlijk vooral bekend staat om de populaire Burnout-franchise. Wij voelden de nieuwe Need for Speed stevig aan de tand en hieronder lees je of de franchise opnieuw indruk weet te maken.

Het is en blijft Need for Speed

Need for Speed is een franchise die niet voor iedereen bedoeld is. Het is en blijft een arcade racer die vooral draait om het hebben van plezier en het rijden van races die je adrenaline doen stijgen. Alle wetten van de natuur worden verbroken, want ook dat is Need for Speed. Het voelt een beetje herhalend om te zeggen elke keer wanneer er een nieuw deel uitkomt, maar toch zijn er mensen die met andere verwachtingen de game gaan spelen. Dit is geen race simulator, dit is allesbehalve realistisch, het is Need for Speed. Snelle auto’s, een arcade feeling, erg over-the-top en wanneer Micheal Bay een game zou maken, zou Need for Speed er dichtbij in de buurt komen. Ook voor Need for Speed: Payback geldt deze regel dus weer.

Meerdere disciplines worden bijgestaan door een slap verhaal

De game begint met een introductie tot het onsamenhangende verhaal over straatracers, gokkers en iemand die zichzelf The Collector noemt die de leider is van de organisatie ‘The House’. Dat laatste is natuurlijk heel toepasselijk om te gebruiken, want de game speelt zich af in een fictieve versie van Las Vegas en omgeving… en jawel ‘The House always wins’ is zowat de slogan van deze game. Heel cliché, voor de hand liggend en cheesy, maar op die fundering is deze game qua verhaal gebouwd. De hoeveelheid clichés is echt enorm, maar dat mag natuurlijk de pret van het racen zelf niet drukken.

Het verhaal van de game is niet zo interessant, maar de game kent wel een brede opzet en je kruipt in de huid van in principe meerdere bestuurders met elk zo hun eigen kwaliteiten. Dit splitst de game ook op in verschillende disciplines, wat voor genoeg variatie in de gameplay zorgt. Zo kun je driften, straatracen (sprint en circuit), dragracen, off-road racen en aan de slag als getaway driver. Die laatste twee zijn nieuw ten opzichte van het vorige deel, off-road doet precies wat je verwacht en getaway driver is vaak puur gericht op het ontsnappen aan de politie.

Het jammere van het hebben van meerdere bestuurders is dat je niet een gezamenlijke garage en portemonnee deelt. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen wagens in zijn of haar categorie en je bent dus eigenlijk een soort schizofreen in de game. Dit gaat echter behoorlijk ten koste van het overzicht en het is flink anders ten opzichte van het vorige deel. Het concept klinkt op papier nog niet eens zo heel gek, maar in de praktijk is het toch wel erg rommelig en overbodig om in de huid van zoveel bestuurders te kruipen. Hoewel de opzet in deze context niet echt in de smaak valt, zorgt het er wel voor dat de gameplay erg variërend is. Er is ook weinig mis met de beschikbaarheid van verschillende disciplines, maar de uitwerking schiet helaas wat tekort.

De meest verwarrende economie in een game ooit

Het hebben van verschillende personages werkt in eerste instantie wat verwarrend. Deze verwarring beperkt zich niet alleen tot het hebben van meerdere personages, want ook heb je meerdere portemonnees, loot boxes, auto’s en bijbehorende upgrades die zijn opgedeeld. Zo verdien je geld in de game, XP, Speed Cards en tokens. Dit alles, behalve tokens, win je aan het einde van een race. Met Speed Cards kun je vervolgens weer onderdelen van je auto upgraden, maar het gekke is dat upgrades als nitro, een turbo of versnellingsbak achter deze kaarten verstopt zitten.

Het wordt nog gekker, want hoewel je met geld Speed Cards kan kopen en Speed Cards in kan wisselen voor geld, kan je met het geld geen tokens kopen. Die kan je namelijk alleen kopen met Speed Cards. Tokens zijn er dan weer voor om een soort van eenarmige bandiet te gebruiken, waarmee je vervolgens weer kans maakt op nieuwe en betere Speed Cards. Wat je echter ook nog kunt verdienen en zelfs kunt kopen met echt geld, zijn loot boxes waarin je cosmetische aanpassingen kunt vinden, Speed Cards, tokens en geld.

Hoe zit het dan met het tunen van het blikwerk per auto horen we je al vragen? Nou, dat moet je dan weer vrijspelen door allerlei kleine opdrachten uit te voeren. Denk aan bijvoorbeeld 10 seconden achter elkaar door blijven driften, het zo ver mogelijk springen over een schans, zo hard mogelijk rijden over een bepaalde weg voor een bepaalde tijd en meer. Zodra je zo’n opdracht voltooid hebt, krijg je aan de hand van je prestaties een ster en hoe hoger de beoordeling, hoe meer plekken je vrijspeelt op je auto’s die je dan kan tunen.

Om het kort te houden, de economie en de logica in deze game zijn echt verschrikkelijk, er is geen enkel overzicht aanwezig, waardoor je in een soort zwart gat beland en zelf maar wat gaat klooien om het uit te vogelen. Het is verwarrend, onduidelijk en absoluut niet motiverend om je er mee bezig te houden. Uiteindelijk word je vooral gepusht naar het feit dat je ook gewoon een loot box kunt kopen om kans te maken op die echt hele coole upgrades die je zo graag wil hebben. Dit is gewoon bagger en had het daglicht nooit mogen zien, want het bederft het potentiële plezier.

Pop-ups in een al inspiratieloze open-wereld

Het volgende punt dat ons enorm op de zenuwen werkte is het feit dat de game kampt met een flinke hoeveelheid pop-ups. Constant laden textures te traag in en deze beginnen op een te laag niveau van detail om enkele seconden later te flikkeren naar een hoger detail. Dit is constant bezig in de game. De weg, je auto, de omgeving, alles laad te traag in. Zelfs als je op een slakkentempo door de stad rijdt, het valt op en niet zo’n klein beetje ook. Grafisch is de game, mits alles ingeladen wel redelijk, maar verder niet erg indrukwekkend.

Over de stad gesproken, dit is eigenlijk maar een heel klein stukje van de gehele map van Need for Speed: Payback. Het merendeel bestaat uit een woestijn met lange saaie snelwegen. Waar andere Need for Speed games wel variatie wisten te brengen met bijvoorbeeld bossen, bergen, water en andere prachtige natuur elementen, is deze wereld groot, maar wat inspiratieloos. Het is verder ook helemaal niet leuk om op eigen houtje door de wereld heen te rijden, zo is er namelijk bijna niemand op de weg, zijn de wegen veelal hetzelfde en er is geen politie aanwezig. Dat laatste is opvallend, want dat maakte de open-wereld van Need for Speed voorheen juist zo leuk, het opjagen van de politie. Helaas niet in deze game, geen politie, tenzij je jezelf in een missie bevindt.

Is de gameplay dan wel goed?

Dan zijn we als laatste bij de gameplay aangekomen. Een game kan wat, in dit geval een hele hoop, negatieve kanten hebben, maar het valt of staat natuurlijk vaak bij de gameplay. Als dit dik in orde is, scoort zelfs een game met zoveel kanttekening alsnog een goede voldoende. Helaas zijn we hier ook niet echt tevreden over. De game voelt op veel vlakken vooral als een grind aan, met als psychisch doel de speler te interesseren in het besteden van echt geld om leuke upgrades te bemachtigen. De races in de game moet je regelmatig een paar keer winnen om wat geld bij elkaar te sprokkelen om zo verder te kunnen, maar deze races zijn eigenlijk in eerste instantie al niet zo leuk.

Zo ontbreekt bijvoorbeeld het snelheidsgevoel in deze game die men bij Need for Speed juist altijd zo goed wist vast te leggen. Die momenten waarop de adrenaline door je aders giert hebben we jammer genoeg niet meegemaakt en het lijkt wel alsof het merendeel van de races gescripter zijn dan ooit tevoren. Zo kun je 95% van een race achterliggen om enkele honderden meters voor de finish je tegenstanders in te halen. Dat is saai, er is geen kat- en muisspel gedurende de missies en ook de spanning om een bepaalde bocht perfect te nemen, omdat je anders wordt ingehaald, ontbreekt. Haal dan ook het gevoel van snelheid nog weg en je komt er al snel achter dat deze Need for Speed faalt.

De opzet van de game bestaat uit het rijden van enkele races binnen een bepaalde questline en wanneer je dit gedaan hebt, speel je een ‘Hollywood’-missie vrij. Deze missies toveren de game om tot een soort Fast & Furious en zijn bij vlagen memorabel, maar de frequentie van dit soort missies is ver te zoeken. Het werkt als een doel waar je naartoe werkt door in de tussentijd saaie races te rijden, waarbij de game niet vies is van grinden. Als men wat meer op de Hollywood kant had ingezet, was de game ongetwijfeld een stuk leuker geweest. Je merkt overigens dat hier echt aandacht en tijd ingestoken is, maar dat gaat ontzettend ten koste van de races er omheen.

Conclusie

Al jaren speel ik alle Need for Speed games en eigenlijk kan ik er altijd wel een positief punt in vinden wat mij motiveert om te blijven spelen. Deze Need for Speed noem ik echter de slechtste, saaiste en het meest afgeraffelde deel in jaren. Het ontbreken van de adrenaline opwekkende momenten en een snelheidsgevoel in races is erg jammer. De enorm veel texture pop-ups, de saaie open-wereld, het onsamenhangende verhaal en een verrot economiesysteem is gewoon teveel in negatieve zin. Need for Speed: Payback is eigenlijk niet zo'n goede game en dat is erg jammer. Om toch een beetje met een positieve noot te eindigen, het aanbieden van off-road races is leuk en wat betreft de meerdere disciplines, hopelijk houdt men dit aan bij de volgende delen, want dit brengt variatie. De uitwerking moet dan alleen wel veel beter en overzichtelijker, ook wat betreft de personages en het verhaal. Need for Speed hoeft niet per se geloofwaardig te zijn, maar het kan beter dan dit.

Pluspunten

  • Variatie qua gameplay door meerdere disciplines
  • Hollywood missies zijn vermakelijk en soms zelfs memorabel
  • Off-road is een goede toevoeging

Minpunten

  • Texture pop-up
  • Economisch systeem trekt op niets
  • Stiekem vooral gericht op micro-transacties
  • Geen snelheidsgevoel
  • Onsamenhangend verhaal dat tenenkrommend en cliché is

5.0