Review: Apex Construct (PS VR)

Review: Apex Construct (PS VR) – Daar sta je dan, in een futuristische wereld als enige mens. De wereld zoals je die kende is niet meer en je bent eenzaam. Helemaal alleen ben je echter niet, want in de verre toekomst is het de AI die veel controle heeft over het leven op deze mooie planeet. In Apex Construct kom je in deze situatie terecht waarin je onder begeleiding van de AI Fathr allerlei klusjes krijgt om zo z’n tegenpool – Mothr – uit te schakelen. Een interessant concept dat je geheel in virtual reality zal beleven, maar is alles wel zoals dat het lijkt?

Een goed avontuur

Apex Construct kent een best boeiend verhaal, want voor Fathr ga je dus allerlei klusjes opknappen die uiteindelijk leiden tot een groter gevolg. Doordat Fathr je gelijk vanaf de eerste minuut aanspreekt en begeleidt, volg je trouw zijn instructies. Toch zul je gaandeweg het avontuur steeds meer hints krijgen dat niet alles in de haak is. Een goed voorbeeld daarvan is dat je linkerarm nu mechanisch is wat komt door een wat onfortuinlijk incident, aldus Fathr. Een paar uur in de game kom je echter een audiolog van een voorganger tegen die ook een mechanische arm had en die perfect afgesteld bleek te zijn op de boog die ook jij tot je beschikking hebt.

Dat wekt de indruk dat er niet een vervelend incident heeft plaatsgevonden, maar dat Fathr moedwillig je arm heeft vervangen. Zo zul je geregeld informatie krijgen waarbij je merkt dat er iets niet in de haak is. Of Mothr daadwerkelijk zo slecht is, zoals Fathr zegt, dat laten we in het midden. Haar manier van reageren en doen bevordert jouw beeld van haar echter niet. Hoewel, haar vijandigheid is ook weer goed te begrijpen. Kortom, het verhaal is goed te volgen en wordt op een interessante manier aan je gepresenteerd. Enerzijds door goede voice-acting van Fathr, wat ietwat gemanipuleerd is waardoor het als robot uitstekend klinkt.

Anderzijds doordat je overal in de wereld notities tegenkomt met wat informatie en we moeten de terminals niet vergeten, waar je op een klassieke manier mee om moet gaan. Te beginnen met ‘dir’ wat je letterlijk zelf in moet toetsen op een toetsenbord. De bestanden die de terminal bevat worden vervolgens getoond en met ‘open ~bestandsnaam’ open je het betreffende bestand. Dit levert je nieuwe informatie op over wat voorgangers hebben gedaan, maar ook kan je hierin informatie achterhalen zoals wachtwoorden en meer. Dit is dan weer noodzakelijk om verder te geraken in het avontuur. Dit alleen al geeft goed aan dat de ontwikkelaar van Apex Construct meer heeft gemaakt dan de zoveelste dertien in een dozijn VR-game.

Geen rondjes draaien

De voice-acting, zowel van Fathr als Mothr klinken erg tof. De informatie die je treft in de wereld is op verschillende manieren opgesteld en geven je beetje bij beetje meer informatie over wat er allemaal is gebeurd. Het spelen met de terminals is leuk gevonden en ook ziet het geheel er visueel erg goed uit. Sterker nog, je kan zonder problemen teksten op notitie blaadjes en computer schermen lezen en dat is lang niet altijd even goed mogelijk in VR-games. In dat opzicht is Apex Construct een prima game, maar dat is lang niet alles wat de gameplay te bieden heeft. Omdat je namelijk voor Fathr bezig bent, zal Mothr je proberen tegen te houden en dat doet ze met machines.

Zeer regelmatig word je geconfronteerd met een soort mechanische spinnen, alsook turrets, honden en meer. Deze wezens willen je te grazen nemen en vuren orbs op je af. Oppassen is hierbij het devies, want je legt zo het loodje als je te vaak geraakt wordt en dat gaat vrij gemakkelijk. De enige manier om jezelf te verdedigen is door jezelf goed te positioneren en je boog te gebruiken. Zo kan je met de boog pijlen schieten, maar ook kan je er een schild mee activeren om zo inkomende orbs af te ketsen. Tijdens de gevechten met de machines zul je geregeld hiertussen afwisselen, aangezien je niet en je schild en pijlen kan gebruiken op hetzelfde moment. Opletten, verdedigen, snel vuren en weer verdedigen is hierin de beste oplossing en dat kan best uitdagend zijn.

In de eerste plaats omdat je niet veel kan hebben en in de tweede plaats omdat de besturing wat te beperkt aanvoelt. De gehele game werkt op basis van teleporteren. Met een druk op de knop en je Move controller bewegen ga je de richting op die je wenst te gaan. Eenmaal daar, dan kan je met een druk op de knop 180 graden draaien, maar het is niet mogelijk om zelf bij te draaien met bijvoorbeeld een hoek van 90 graden. Je bent dus vaak – zeker bij gevechten – bezig om je koortsachtig goed te positioneren zonder dat je het loodje legt. De manier waarop de game speelt is erg fijn, maar het gemis van 90 graden draaien wordt snel merkbaar, want soms moet je jezelf in hele rare hoeken manoeuvreren wil je een vijand kunnen raken.

Wat het niet gemakkelijker maakt, is dat de vijanden alle kanten op kunnen bewegen en ook om jou heen kunnen lopen. Dit met gevolg dat je plots van achteren wordt aangevallen, omdat je er bijvoorbeeld eentje over het hoofd ziet doordat het wisselen van perspectief op 180 graden werkt. Dit kan later in de game heel erg frustrerend worden, want het teleporteren is niet de allersnelste manier om je voort te bewegen en al helemaal niet in situaties waarbij meerdere machines op je aan het vuren zijn. De enige oplossing die je daarvoor hebt is om de game staand te spelen, wat het net even wat beter speelbaar maakt. Maar alsnog is het niet ideaal en het is jammer dat er niet ietsje meer draai opties in de game zitten.

Vijanden schieten met scherp

De diverse machines die je tijdens je avontuur treft kan je uitschakelen met de genoemde boog, maar hier krijg je ook alternatieve opties voor. In eerste instantie heb je enkel gewone pijlen tot je beschikking, maar al snel komt daar een elektrische pijl bij, die je nodig hebt om schilden van vijanden uit te schakelen. Nog wat later in de game krijg je explosieve pijlen tot je beschikking, maar het verschil met de gewone pijl is dat deze niet oneindig beschikbaar zijn. Deze moeten opladen en dat kost wat tijd. In aanvulling daarop tref je her en der granaten aan die je richting de vijanden kan gooien om ze zo sneller uit te schakelen, tevens kan je de omgeving gebruiken. Qua middelen heb je dus best wat tot je beschikking, maar onderschat de vijanden niet.

Ze bewegen snel en verdedigend en bij momenten zijn ze lastig aan te pakken doordat ze zich verschansen achter objecten. Dat geeft de game zeker enige vorm van uitdaging mee en dat is erg tof. Een nadeel is echter wel dat lang niet elke pijl die je afvuurt daadwerkelijk meegeteld wordt als een rake aanval. Dat kan wat frustrerend zijn, zeker bij heftige gevechten waarbij vijanden maar niet stil blijven staan. Ook moet je volledig op eigen inschatting richten, want de game kent geen cross-hair, maar dat past wel bij dit soort games in VR. Dat maakt de ervaring net wat realistischer en intenser.

Aaaargh, weer m’n credits weg

Naarmate je verder in het avontuur komt, zullen de vijanden ook steeds sterker worden. Om daar tegenop gewassen te zijn, is het zaak om je eigen attributen te upgraden. In de game kan je verschillende automaten vinden waar je credits inwisselt voor een upgrade en zo ben je beter bestand tegen wat komen gaat. Deze credits verzamel je door vijanden uit te schakelen en de orb op te pakken die blijft liggen. Een prima manier wat ons betreft, zij het niet dat je al je verzamelde credits kwijtraakt op het moment dat je dood gaat. Heel gemakkelijk is de game niet, dus het zal meer dan eens voorkomen dat je je credits verliest.

Teruggaan naar de plek van je dood heeft geen zin, want deze credits zijn voor altijd verloren. Je kunt het verlies echter tegengaan door de credits in je thuisbasis op te slaan. Maar om nu telkens terug naar je basis te gaan, het kost teveel tijd. Erger nog, als je dat doet en weer aan de missie verder gaat, dan zijn alle vijanden weer aanwezig en begint het riedeltje opnieuw. Dit komt de uitdaging ten goede, maar kan tegelijkertijd ook flink op je zenuwen werken en dat is jammer. Een portable optie om credits op te slaan had niet misstaan om maar wat te noemen, want het huidige systeem werkt frustratie iets teveel in de hand.