Special: Red Faction: Guerrilla Re-Mars-tered – Je zult vast denken dat er een typo in de titel van deze game staat. Maar nee, het marketing team van THQ Nordic vond het blijkbaar grappig om aan de planeet Mars te refereren in de titel van de remaster van Red Faction: Guerrilla uit 2009. Red Faction is zo’n franchise die op een gegeven moment een stille dood is gestorven, omdat blijkbaar niemand de games meer kocht. Misschien probeert THQ Nordic met deze remaster de wateren te testen om de franchise wellicht nieuw leven in te blazen? Wie weet. Wij zijn in ieder geval met de Re-Mars-ter aan de slag gegaan en hieronder lees je wat wij ervan vonden. God, die titel…

Grote explosies = veel plezier!

De eerste twee Red Faction games op de PlayStation 2 werden beide goed ontvangen. Spelers konden met name het feit dat je alles aan gort kon schieten wat je zag – dankzij de zogenaamde “Geo Mod” engine – goed waarderen. Die engine maakte het mogelijk om volledige tunnelstelsels in een level te maken terwijl dat niet de hoofdfocus van de game was. Dat had als gevolg dat veel gamers de franchise leuk vonden, maar niet voor de redenen die de ontwikkelaar had bedacht. De campagne was aardig, maar haalde het niet bij het plezier dat werd gehaald uit de mogelijkheid om op creatieve wijze alles stuk te maken. Na de release van het tweede deel, werd het een aantal jaar stil rond de franchise en net toen iedereen Red Faction zo goed als dood en begraven had verklaard, werd Red Faction: Guerrilla aangekondigd.

Een persoonlijke anekdote is hier wel op zijn plaats. Ondergetekende had met veel plezier Red Faction gespeeld in 2001, hoofdzakelijk omdat de Geo Mod engine zoveel extra curriculair vermaak bood. Toen de demo van Red Faction: Guerrilla beschikbaar werd gesteld op het PlayStation Network, hoefde ik dus niet lang na te denken om die te downloaden. Bij het opstarten viel me eigenlijk al direct op dat de graphics er saai en flets uitzagen – mijn PlayStation 3 kon vele malen beter dan dit! De gameplay voelde ook sloom aan en ik trok al snel de conclusie dat deze titel niet voor mij bedoeld was. Ik prevelde tegen mezelf “wat een troep” en nam me voor om de demo meteen weer van m’n PS3 af te knikkeren.

Dat is toen niet gebeurd waardoor de game op m’n harde schijf bleef staan. Een paar dagen later gaf ik de demo uit verveling een tweede kans en ik besloot het verhaal geheel te negeren om alles kort en klein te slaan met de hamer, die je bij aanvang direct ter beschikking kreeg. Alles, maar dan ook werkelijk alles bezweek onder het gebeuk van mijn machtige hamer. De totale destructie, de explosies, het geweld – het voelde fantastisch. Ik was een god, een superheld die de oppervlakte van Mars kon renoveren. Hoe had ik me zo afschuwelijk kunnen vergissen in een game? Ik fietste naar de winkel en besloot om THQ mijn geld te schenken. Deels als spijtbetoon, maar vooral omdat ik nog niet genoeg destructie had kunnen veroorzaken in de demo.

Red Faction: Guerrilla was één van die games die je onverwachts een klap op je kanis gaf en die je onverdeelde aandacht verdiende op het moment dat je er een klein beetje tijd in had gestoken. Soms heeft een game of een franchise gewoon een tweede kans nodig. De game werd een relatief bescheiden succes, maar net zoals een generatie eerder begreep THQ weer niet waarom gamers Red Faction: Guerrilla zo leuk vonden. Red Faction: Armageddon zag er op alle vlakken beter uit, maar schaalde de mogelijkheid tot vernietiging terug, omdat de game veelal gebruik maakte van lineaire levels. Het was gewoon niet zo leuk als het eerste deel en gamers voelden dat haarfijn aan en lieten de game links liggen. Het gevolg was dat de game gruwelijk flopte en THQ opgezadeld werd met een kostenpost van meer dan $30 miljoen dollar. Hierdoor werd de franchise een enigszins besmeurd IP en uiteindelijk droeg het bij aan de sluiting van THQ in januari 2013. R.I.P. Red Faction – bedankt voor de herinneringen.

Bijna 10 jaar oud…

Nordic Games kocht THQ en werd THQ Nordic. THQ Nordic heeft alle gekochte IP’s eens kritisch bekeken en heeft blijkbaar ingezien dat Armageddon een misstap was en dat Red Faction: Guerrilla de enige echte game uit de franchise was die een remaster verdiende. De technologie is in de tussentijd natuurlijk niet stil blijven staan en daarom kent de remaster van Red Faction: Guerrilla een aantal – hoofdzakelijk grafische – verbeteringen. Zo zijn bijvoorbeeld de textures aangepakt om er ook in 4K goed uit te zien. Heb je een PS4 Pro? Dan kun je in 4K dood en verderf zaaien. De belichting is verbeterd evenals het renderen van schaduwen en de game loopt natuurlijk hartstikke soepel.

Maar laten we onszelf niet teveel wijs maken; het is nog steeds die game uit 2009. Inhoudelijk is er niets veranderd en dat betekent jammer genoeg ook dat sommige aspecten inmiddels wel erg ouderwets aanvoelen, de missie-structuur van de game is daar een goed voorbeeld van. De menu’s zijn functioneel en je went eraan, maar dit had wellicht wat efficiënter gekund met de DualShock 4 controller in gedachten. De animaties en de omgevingen zijn niet verbeterd of aangepast, waardoor Mars soms best leeg aanvoelt anno 2018. Het is weliswaar geen remake, maar het toevoegen van een aantal extra op te blazen gebouwen zou bijvoorbeeld een leuke optie zijn geweest. De PlayStation 4 is immers tot veel meer in staat dan deze game laat zien.

…maar nog steeds geweldig!

Zijn deze punten van kritiek erg? Nee, helemaal niet, zolang je je maar realiseert dat het een remaster betreft en geen remake. THQ Nordic geeft met de release van deze remaster toe dat men eindelijk begrijpt waarom de franchise een tweede kans verdient. De aantrekkingskracht van Red Faction: Guerrilla zit hem voornamelijk in de mogelijkheid om vrijwel alles wat je ziet te slopen. En het allermooiste is dat Red Faction: Guerrilla zelfs na 9 jaar op dat front nog steeds fantastisch is. De manier waarop gebouwen realistisch ogend instorten op het moment dat je de laatste steunpilaar eronder uit slaat en wanneer het puin dan ook nog eens de vijandelijke troepen vermorzelt, geeft je echt een kick.

Je wordt ook steeds creatiever en gaat actief op zoek naar manieren waarop je zoveel mogelijk schade kan aanrichten met één enkele druk op de knop. De symfonie van destructie die daarop volgt werkt therapeutisch in alle opzichten en is vandaag de dag nog net zo tof als toen. De actuele vraagprijs van €29,99 is naar onze mening wel iets te hoog voor een game die in wezen niet veranderd is sinds 2009 (met uitzondering van de grafische verbeteringen). Mocht je Red Faction: Guerrilla in 2009 gemist hebben, pik deze remaster dan zeker een keer op!