Gespeeld: Darksiders III – Darksiders is bijna toe aan het derde deel in de serie. Lang leek de toekomst van deze franchise onzeker, maar gelukkig wordt deze hack ’n slash actieserie met behulp van THQ Nordic nieuw leven ingeblazen en daarmee komen we eindelijk een stapje dichter bij de ontknoping van de Darksider-saga. Op de gamescom hebben we de kans gekregen om alvast een halfuurtje in deze nieuwe game te duiken. Dezelfde franchise, maar een ander personage en een andere ontwikkelaar… hoe pakt dat uit? Onze eerste indruk lees je hieronder.

Fury’s moment om te shinen

Een nieuwe Darksiders betekent een nieuw hoofdpersonage. Nadat War en Death allebei hun eigen moment in de spotlights hebben gehad, is het nu de beurt aan de derde ruiter van de Apocalyps om te schitteren: Fury. In dit deel bestuur je geen stoere kerel, maar een vrouw die je moet vrezen. Fury is namelijk een beetje arrogant en wil maar al te graag laten zien dat zij de beste ruiter is. Gewapend met simpelweg een handvat genaamd Scorn dat onder andere de vorm van een zweep – The Barbs of Scorn – kan aannemen, is het aan jou om voor eens en altijd een einde aan deze discussie te maken.

Darksiders III speelt zich ongeveer gelijktijdig als deel één en twee af, wat wellicht een gemiste kans is, omdat het verhaal na drie delen niet veel lijkt te vorderen. Desalniettemin belooft het ook in dit deel spannend te worden, want de Charred Council geeft jou, Fury, de opdracht om achter de zeven dodelijke zonden aan te gaan. Deze zeven zonden zijn tijdens de Apocalyps, gestart door War in Darksiders, ontsnapt en maken nu de aarde onveilig. Zo gezegd, zo gedaan… toch? Samen met jou reist in dit deel ook een Watcher mee. Deze Watcher is niet alleen een gids voor Fury, maar ook voor de spelers. De Watcher dient namelijk niet alleen als aanspreekpunt voor Fury, maar deelt ook meer informatie over het verhaal en vijanden met jou als speler tijdens de diverse cut-scènes.

De minst dodelijke zonde

Onze missie begon in een verlaten stad dat onderdeel is van een grote verbonden open-wereld dat qua opzet veel goeds belooft voor de game. Het was de bedoeling om op zoek te gaan naar de eerste en ogenschijnlijk zwakste van alle zonden: Envy. Vanzelfsprekend konden we Envy niet zomaar bereiken, want onderweg naar deze zonde kwamen we de nodige vijanden tegen die ons in de weg stonden. Deze verslaan was natuurlijk de bedoeling en dat leverde weer zielen op, die je net zoals voorheen kunt gebruiken om upgrades en vaardigheden te kopen voor Fury én voor haar wapen.

Navigerend door kapotte gebouwen en straten overwoekerd door de natuur, werd al snel duidelijk dat we naar een hoger gelegen gebied moesten afreizen. Gelukkig kan Fury de Scorn ook gebruiken om te slingeren van platform naar platform en toen we eenmaal door de stad genavigeerd waren, vonden we eindelijk Envy, een raar vleugelloos vogelachtig monster met een verdacht amulet om haar nek. Na een korte introductie was het tijd om ook deze vijand uit te schakelen. Het gevecht was pittig, maar uiteindelijk niet extreem lastig, doordat Envy gebruik maakte van vaste patronen in haar aanvallen.

Na het gevecht hadden we Envy’s amulet onze gemaakt en het bleek dat dit amulet, ook wel de ‘Talisman of Sin’ genoemd, de krachten van alle dodelijke zonden kon aftappen en vasthouden. Het amulet kan daardoor ook dienen als gevangenis voor de overige zonden en zelfs als kompas om deze zonden te kunnen vinden. Onze Watcher maakte ons al gauw duidelijk dat het echter nog steeds lastig zou zijn om de overige zonden te vinden. Tevens werd duidelijk dat Fury na dit gevecht haar weg kon vervolgen en de wereld vrij kon gaan verkennen, maar helaas eindigde daar onze hands-on demo.

Een beetje een vreemde vogel

Op basis van het level dat we hebben kunnen spelen lijkt Darksiders III een beetje een vreemde eend in de bijt te zijn. Aan de ene kant komen bepaalde keuzes, zoals een knopje ingedrukt blijven houden om te locken in plaats van klikken met de L3 of R3-knop, een beetje achterhaald over. Net zoals de camera die af en toe een beetje een rare hoek aanneemt en ook de presentatie-stijl lijkt wat verouderd te zijn. Grafisch gezien lijkt het spel erg op zijn voorgangers, waarvan het laatste deel alweer dateert uit 2012. Dat heeft als resultaat dat het niet moeders mooiste is, maar tegelijkertijd lijkt het een bewuste keuze te zijn geweest, zodat alle games in de serie als één geheel gezien kunnen worden.

Aan de andere kant is het controleren van en het vechten met Fury zelf wel heel vloeiend te noemen. Hierdoor speelt de game eigenlijk best wel lekker en makkelijk weg. Fury beweegt snel in de combat en kan met een druk op de knop aanvallen van vijanden ontwijken met een zijwaartse radslag om, als de timing perfect is waardoor de tijd om je heen zal vertragen, door middel van een tegenaanval veel schade met haar zweep aan te richten. Hierdoor blijf je toch doorspelen, ook al heb je eventueel last van de camera of de keuzes in de besturing, die niet optimaal meewerkt.

Voorlopige conclusie

Fury bezit als nieuw hoofdpersonage haar eigen unieke persoonlijkheid en de wereld die geschapen is voor Darksiders III oogt interessant en lijkt veel potentie te hebben. Het verhaal is ook dit keer weer een belangrijk element en wordt zo gepresenteerd dat je nieuwsgierig wordt naar Fury’s avontuur. Darksiders III bevat vloeiende gameplay, waardoor de combat leuk is, maar komt op grafisch gebied en door bepaalde keuzes in de besturing op sommige punten jammer genoeg een beetje achterhaald over. Gelukkig hebben THQ Nordic en ontwikkelaar Gunfire Games nog voldoende tijd om deze punten aan te passen en te verfijnen.