Review: Detective Gallo

Review: Detective Gallo – Point & click adventures, een genre dat vooral in de jaren 90 erg populair was op de pc, lijkt bezig te zijn met een aardige terugkeer. Dit jaar hebben we verschillende releases in het genre gezien en de meest recente is de charmante indie-game Detective Gallo. Deze game is naar de PlayStation 4 geport en we zijn er de afgelopen weken ingedoken om aan je te kunnen vertellen of de game de moeite waard is. Om daar achter te komen nodigen we je uit om snel verder te lezen.

Wat kun je verwachten?

Detective Gallo is een met de hand geanimeerde indie-game gemaakt in Unity. Het kleine team heeft duidelijk veel werk in de game gestopt, want je ziet het er direct aan af als je het spel begint. Alles tot aan de cut-scènes toe is handgemaakt met als resultaat dat je je in een stripboek-wereld waant. Een goed iets, als je het ons vraagt. Wie is opgegroeid met de Donald Duck-tijdschriften zal zich vast direct thuisvoelen in deze game. Dan wel in een flink wat meer volwassen wereld, waar je gebruikte messen gewoon op straat vindt en waar je pistool ook zeker niet ongebruikt zal blijven. Voeg daar een hele catchy jazzy soundtrack aan toe en de toon is gezet. De inspiratie uit Noir films is tevens goed terug te zien en daarmee weet Detective Gallo je met z’n stijl en charme meteen te trekken.

De zaak van detective Gallo is het uitzoeken van de moord op de meest dierbare planten van een plantenverzamelaar. Iemand heeft ’s nachts de planten ‘gedood’ en jij moet zo snel mogelijk de dader te pakken zien te krijgen. Je hebt onder andere een informant en een verliefde kip die je altijd te hulp zullen schieten, maar de meeste clues zul je vinden door gewoonweg overal op te klikken en door voorwerpen slim te gebruiken in combinatie met de omgeving, personages of andere voorwerpen. Al gauw heb je een aantal vreemde vogels in het vizier, maar het is nog niet duidelijk wie de dader is. Dat zal het natuurlijk ook niet meteen worden, want iedere keer als je denkt dichterbij de oplossing te komen, staat er weer een nieuwe verrassing op je te wachten.

De omgeving waarin je speelt is op zich niet heel groot, maar de makers hebben iedere centimeter benut om er zoveel mogelijk uit te halen tijdens je speurtocht. Zo kom je onder andere langs het centrum van de stad, waar ook jouw kantoor gevestigd is. Natuurlijk bezoek je ook het grote landhuis van de plantenverzamelaar, doe je tevens de mijnen aan en breng je als laatste ook nog met enige regelmaat een bezoekje aan een grote winkel voor wat bijzondere items. De game schotelt je ondanks z’n compacte vorm genoeg variatie voor om het boeiend te houden.

Deze kip smaakt naar meer

Als eerste gepubliceerde werk moet gezegd worden dat de ontwikkelaars echt wat leuks hebben neergezet. Het is een verhaal wat zichzelf niet al te serieus neemt en maar al te graag bizarre plottwists naar je toe blijft gooien. De speeltijd is ongeveer 5 tot 6 uurtjes en door de juist genoemde plottwists blijft het verhaal op een snel tempo doorgaan. Goed, dat voelt misschien niet altijd zo, want je zult ongetwijfeld een keer vastlopen op één van de wat moeilijkere puzzels. Maar juist dan is het lekker wanneer je eindelijk de oplossing te pakken hebt en meteen naar je gevoel een flinke stap vooruit zet richting het vinden van de dader.

Hoewel je ziet dat de ontwikkelaar veel werk in de game heeft gestoken, blijft het toch wat bescheiden. Er zit absoluut veel liefde in, maar met een paar mensen kun je maar zoveel doen. Alles met de hand animeren kost natuurlijk behoorlijk veel tijd en het ziet er absoluut charmant en leuk uit, zelfs al zie je hier en daar animaties die bestaan uit slechts 2 frames. De game zelf is zoals al aangegeven hooguit 6 uur lang en dat maakt het een wat minimale game. Begrijp ons niet verkeerd, want door de stijl en de personages hadden we juist graag meer van de wereld willen zien, wat in feite een compliment is. Ook het verhaal wat meer uitdiepen had net een paar uurtjes aan extra gameplay opgeleverd wat de gehele ervaring net wat meer memorabel gemaakt zou hebben.

Dat de game wat beperkt en compact aanvoelt zit hem wellicht vooral in het feit dat het een kleine ontwikkelaar betreft, maar uiteindelijk heeft Footprint Games wel een goede balans weten te vinden waarin ongeveer alles even goed uit de verf komt. Niet alleen dat valt te waarderen, ook het feit dat de ontwikkelaar tijdens het ontwikkelen gekozen heeft om de game zo uniek mogelijk te maken. In alles, niet op zijn minst ook in de animaties, zie je de inspiratie uit verscheidene oudere media terug die juist in deze combinatie verfrissend aanvoelen.

De ontwikkeling van een plant

Het fijnste personage is waarschijnlijk Thorn, Gallo’s vertrouwde rechterplant… uhm, hand. Een cactus in een pot, die Gallo altijd en overal met zich meedraagt. Een kameraad die hem in stilte voorziet van goede raad. De andere personages in het spel kennen maar weinig ontwikkeling door het verhaal heen en blijven zo in combinatie met de karige hoeveelheid tekst die zij hebben een beetje achter op de rest van de game. Er is zelfs weinig persoonsontwikkeling voor Gallo, wat op zich een beetje een gemis is. Want leert Gallo dan niets tijdens deze knotsgekke detective case? Of was dit gewoon een dag als ieder ander voor hem?

Het spel bevat een kleine groep met excentrieke personages en in de conversaties met hen zie je de droge humor van de schrijver(s) terug. Ze zullen je niet snel irriteren als je met een lekker tempo door het spel heen blaast, maar zodra je vastloopt, begint al snel op te vallen dat de lines per persoon best gelimiteerd zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de bar, waarin twee hanen zitten die drie ‘grapjes’ continu opnieuw vertellen (en vervolgens vrij irritant lachen). Ze dragen verder ook maar weinig bij aan het verhaal zelf. Als je hier dan eventjes rondhangt om een puzzel op te lossen, worden ze toch wel erg vervelend. Zo werd toch weer zichtbaar dat ook hierin weinig verdieping zit, net als in het verhaal zelf.

Achteraf gezien, na het uitspelen van de game, kwam ik erachter dat er toch meer te doen was in Detective Gallo dan op het eerste gezicht leek. Dat bleek namelijk uit het aantal Trophies die nog te verdienen waren. Toch maar weer even in de game gedoken en door bepaalde optionele interacties (items aan een personage proberen te geven bijvoorbeeld) te activeren, ontstonden er wat nieuwe situaties. Een op zich goede toevoeging, want het nodigt spelers uit om de wereld – hoe beperkt die ook mag zijn – net wat verder te ontdekken en om out-of-the-box om te gaan met de voorwerpen die je hebt verzameld. Best bijzonder eigenlijk, want in vergelijking met alle andere dingen is dit juist weer vrij uitgebreid.