Gespeeld: 11-11: Memories Retold – Als je dit leest is de kans dat je een oorlog zelf hebt meegemaakt erg klein. En degene die dat wel hebben, mogen van geluk spreken dat ze het hebben overleefd. Oorlogen door de jaren heen en over de hele wereld hebben veel verwoesting en hartverscheurende verhalen achtergelaten en ontwikkelaars Aardman en DigixArt proberen dat te recreëren in 11-11: Memories Retold. Het legt je de levens voor van Kurt en Harry, en hun inwendige strijd tijdens de conflicten op het slagveld, dat sinds kort hun dagelijkse leven moet voorstellen. Dat is echter een heel ander soort kijk op de oorlogsverhalen die we al kennen van Brothers in Arms, Call of Duty en Battlefield, namelijk met meer focus op de leefwijze van de twee in de loopgraven van Noord-Frankrijk, en minder op de omringende actie die zo vanzelfsprekend lijkt voor een oorlogsgame.
Leer de heren beter kennen
Tijdens de oorlog waren er een groot aantal verschillende redenen om je aan te melden als soldaat, waarmee je dagelijks je leven op het spel zette voor vrijheid en vaderland. Voor zowel Kurt als Harry zijn de beweegredenen verschillend, maar ze hebben beiden te maken met een vorm van extreme liefde voor een ander. Waar Harry zijn affectie voor zijn vriendin wil bewijzen, is de aanleiding voor Kurt het terugvinden van zijn zoon, die verloren is geraakt in alle ravage die de oorlog met zich mee heeft gebracht. Al gauw blijkt dat de mannen niet bepaald geschikt zijn om in een oorlog te vechten, want alles wat je meemaakt is heftig en de emoties lopen al snel op.
De manier waarop de verhalen verteld zullen worden is op z’n zachtst gezegd ontroerend, want je voelt al snel een zwakke band ontstaan die – zoals het eruit ziet – snel enorm hecht zal worden. Na een korte introductie van het leven vóór de oorlog, worden ze het slagveld op gestuurd. Harry als fotograaf en Kurt als ingenieur. Een bijzondere samenloop van omstandigheden zorgt ervoor dat het pad van de twee elkaar kruist en zo komen ze voor een moeilijke keuze te staan. Hier komen ze ook hun dierlijke vriendjes tegen, die blijkbaar eveneens een grote rol zullen spelen in de game. Maar hoe dit zich gaat manifesteren tijdens het avontuur moeten we nog even afwachten, aangezien we vooralsnog alleen de duif van Harry hebben mogen achtervolgen met de kat van Kurt.
Kliederen met verf
Eén van de meest opvallende eigenschappen van de game is wellicht de artistieke stijl. Tot op dit moment hebben we de game behandeld als een ‘normale’ game die een zielig verhaal tracht over te brengen op het publiek, maar het heeft ook iets wat daadwerkelijk uniek is. Als je een trailer van de game bekijkt, weet je direct waar we het over hebben als we zeggen dat de game eruit ziet alsof de ontwikkelaars aan het vingerverven zijn geweest. Nu moet het absoluut geen straf zijn om een game te spelen die gebruikmaakt van een afwijkende stijl, waardoor het er grafisch heel anders uitziet. Maar eerlijk gezegd vonden we het heel moeilijk om 11:11 te zien als het kunstwerk dat we verwacht hadden. In sommige gevallen was de gekozen grafische stijl zelfs enorm hinderlijk voor de gameplay.
Zo waren sommige punten waar we naartoe moesten niet bepaald duidelijk zichtbaar en bleven we steken achter obstakels in de loopgraven. Dit haalt het tempo uit de game en zelfs voor een verhalende game als deze is dat iets wat een game kan maken of breken. We hopen daarom dat de demo niet te veel van de werkelijke gameplay gecombineerd met het verhaal heeft weggegeven, want het leek vaak niet helemaal bij elkaar te passen. De flashbacks correspondeerden niet goed met het huidige tijdstip en daardoor leken volledige stukken verhaal niet op elkaar aan te sluiten. Dat maakte het redelijk verwarrend en het brak wat er was opgebouwd aan verbintenissen met de hoofdpersonages ietwat af.
Voorlopige conclusie
Het kan alle kanten op gaan met 11:11. Het is in eerste instantie een game die inspeelt op de menselijke emoties, want het wil een bewogen verhaal neerzetten met personages waar we ons persoonlijk mee kunnen identificeren. Tevens wil het dieren een deel laten uitmaken van de gebeurtenissen. De game zal verhalen van beide fronten in de oorlog vertellen en het is uiteindelijk de bedoeling dat je tussen twee vuren komt te staan, waarbij je niet kan vertellen wie nu de goede en wie de slechte is. De manier van vertellen gaat echter niet altijd even goed, aangezien de stukken verhaal niet goed op elkaar lijken aan te sluiten, maar dat kan ook iets zijn wat nog niet goed vast te stellen was, omdat het hier slechts een demo betrof. Er is wel één ding wat ons echt stoorde na verloop van tijd en dat is de gekozen artstijl; wat de game juist zo uniek moet maken, is voor ons bijna een letterlijke doorn in het oog, aangezien alles hierdoor heel onduidelijk wordt. Vooralsnog wachten we het even af, maar het lijkt ons niet per se een schot in de roos.
