Review: Monster Hunter: World – Iceborne

Review: Monster Hunter: World – Iceborne – Twee jaar geleden mochten we eindelijk na een lange tijd weer monsters verslaan op een thuisconsole. Monster Hunter: World maakte zijn opwachting op de PS4 en is inmiddels zelfs de best verkochte Capcom game van deze generatie. Een behoorlijke prestatie en het is dan ook niet meer dan logisch dat de fans nog meer van deze koek krijgen. Geen deel twee, maar een uitbreiding genaamd Iceborne moet de fans meer geven van waar ze al van houden. Meer monsters, meer verhaal en nog meer armor en wapens om voor te grinden. Het klinkt in eerste instantie als een simpele overpriced uitbreiding voor wat extra speeluurtjes, maar niets is minder waar. Iceborne kan je eigenlijk als een tweede Monster Hunter: World deel zien. Hoewel we proberen niet te veel weg te geven van de ‘game’, moeten we toch een heads-up geven betreffende kleine spoilers over de endgame.

Het is écht een grote uitbreiding

Het verhaal sluit direct aan waar Monster Hunter: World is opgehouden. Hoewel de Monster Hunter franchise het nooit echt van het verhaal moest hebben, wordt het ditmaal op één of ander manier erg boeiend gebracht. Verwacht vooralsnog geen Shakespeare, maar binnen de standaarden van de franchise zijn we meer dan ooit geïnteresseerd geweest in de afloop van het verhaal. Daarom zullen we vrijwel niets spoilen, behalve dat het ‘flagship’ monster Velkhana ditmaal de spotlights heeft overgenomen van Nergigante. De mysterieuze ijsdraak zorgt voor onverklaarbare natuurverschijnselen en jij moet dit mysterie zien te ontrafelen. Uiteindelijk komen er nog andere zaken bij kijken, maar dit mogen jullie echt zelf gaan ontdekken in de uitbreiding.

Velkhana is ons in ieder geval behoorlijk in de smaak gevallen. Majestueus als het beest is, is er tegen vechten net zo indrukwekkend als het zien ervan. Maar naast deze nieuwe Elder Dragon zijn er genoeg anderen waar je ook tegen moet vechten. De subspecies die een vast onderdeel waren in de handheld delen, ontbraken in Monster Hunter: World, maar zijn nu weer van de partij. Zie subspecies als een andere variant van bepaalde monsters, die andere kleuren en nieuwe moves hebben. In Iceborne mag je een paar van deze subspecies verwachten en het nieuwe roster wat je dan uiteindelijk overhoudt is bijna gigantisch te noemen. Zo heb je echt genoeg verschillende oude en nieuwe monsters om tegen te vechten, waardoor je je eigenlijk nooit zal gaan vervelen. Ook is het knap dat ik nog nooit zo vaak verrast of overweldigd werd door de presentaties van de monsters in een Monster Hunter game. Puik werk van Capcom en vooral Namielle verdiend even genoemd te worden als de meest indrukwekkende nieuwkomer.

De clutch claw en nieuwe moves

Voorheen kon je met de slingshot aan je arm enkel wat verschillende soorten munitie afvuren. Denk aan munitie voor flashen, markeren of aandacht trekken door stenen te gebruiken. Dat is nu van een upgrade voorzien naar de ‘clutch claw’ en hierdoor zijn de gevechten dynamischer dan ooit tevoren. Eén van de mogelijkheden die je hebt is je vastklampen aan een beest wanneer je maar wilt. Je kunt, eenmaal hangende aan zo’n massa van kracht, verschillende dingen doen. Op het beest slaan om het te flinchen of met R2 al je slingshot ammo in het beest schieten om het een richting uit te laten lopen. Stoot het beest vervolgens zijn hoofd tegen de muur en valt hij om? Dan is je prooi echt volledig kwetsbaar om de genadeklap toe te dienen.

OPMERKING: Door de toevoeging van de clutch claw zijn de verschillende soorten slingshot ammo die je in de gebieden kunt vinden relevanter dan ooit. Je hebt nu eindelijk een gegronde reden om actief te zoeken naar de slingshot ammo, veel meer dan in Monster Hunter: World het geval was. Niet alleen spelen deze resources meer een rol in de actie, want álle grondstoffen die je kunt vinden lijken nu een grotere rol te hebben. Je dient bijvoorbeeld vaker te eten om je stamina op peil te houden, ook moet je relatief vaak potions innemen om bestendig tegen de kou te zijn en zo zijn er meer van dat soort elementen. Daarbij hebben de wapens ook uitgebreidere movesets gekregen. Soms kan je er met het wapen zelf een extra move uit gooien of het gaat gepaard met de clutch claw. Zoals eerder aangegeven: Monster Hunter: World heeft nog nooit zo lekker gespeeld als in Iceborne. Elk wapen krijgt door deze toevoegingen een nieuw leven en dat maakt alles de moeite waard om nog eens te proberen.

Het leven als een hunter is geweldig

In Monster Hunter: World stond het verzamelen van setjes van monsters centraal. De bedoeling was om verschillende setjes op te sparen, zodat je voor elke situatie een goed antwoord had. In de basis game, met name richting het einde van de titel, is het zo dat de ‘raw’ schade het sterkste was, zeker na alle updates. Dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling, omdat elementen juist een belangrijke rol spelen. Iceborne brengt daar gelukkig verandering in en maakt builds met verschillende elementen weer relevant, waarmee de uitbreiding teruggaat naar de essentie van Monster Hunter.

Nadat je genoeg setjes verzameld hebt en je even afstand wil doen van de geur van bloed, kun je in je nieuwe thuisbasis uitrusten. Seliana is de nieuwe uitvalsbasis waar je kunt eten, nieuwe wapens en armor kunt maken en via de (ook nieuwe) Gathering Hub kun je je klaarmaken om missies online met anderen te spelen. Ook hierin boekt de ontwikkelaar forse vooruitgang, want Astera was toch wel erg omslachtig omdat je telkens heen en weer moest rennen om het één en ander te regelen. Seliana is veel kleiner en efficiënter ontworpen, wat het gebruikersgemak ten goede komt. Alles is binnen handbereik en dit maakt de game spelen net weer wat soepeler en vlotter.

Geen G-rank, maar Master Rank

Op de handhelds had Monster Hunter altijd een tussendeel. Om een voorbeeld te geven: Monster Hunter 4 kreeg een tijdje later een Monster Hunter 4 Ultimate versie. Aan dergelijke versies werd extra content toegevoegd, zoals monsters en de daarbij behorende armor en wapens. Maar de belangrijkste toevoeging was toch altijd wel de G-rank. In G-rank is het namelijk zo dat de monsters groter, agressiever en simpelweg gezegd uitdagender waren. Dit werd als de echte endgame content gezien, dat tot op heden ontbrak in Monster Hunter: World. Iceborne brengt een nieuwe reeks content die je in die categorie kunt plaatsen. Tot nu toe begon je met Low Rank missies en op de helft van Monster Hunter: World kreeg je de High Rank missies. Nadien werd via patches Tempered en Arch-Tempered geïntroduceerd als endgame content, wat extra moeilijke monsters zijn.

In Iceborne is Master Rank hetgeen wat de High Rank missies zal opvolgen in moeilijkheidsgraad. Het concept zal in het begin hetzelfde zijn, want de eerste paar missies voelen wat gemakkelijk aan. Het zal zich gaandeweg echter opbouwen naar steeds moeilijker en meer. Hetgeen wat het grootste verschil is, is dat de monsters – zowel oude als nieuwe – allemaal een stuk wilder zijn en je hardere klappen kunnen geven. Hier en daar hebben de oude monsters bijvoorbeeld ook nieuwe moves gekregen, waardoor het opnieuw tegen ze vechten niet per se een routineklusje hoeft te zijn. De Master Rank is een goede toevoeging en de monsters zijn weer een stapje moeilijker dan je al gewend bent. Ze vechten heftiger tegen jou, maar ook tegen andere monsters. Kortom, groter, sterker en drukker.

Nieuw gebied

Dat Hoarfrost Reach het nieuwe strijdtoneel van Iceborne vormt is al langer bekend. De prachtige witte en ijsblauwe omgevingen zijn werkelijk een genot om te zien. Ik durf zelfs te beweren dat het misschien wel het mooiste gebied is dat we tot nu toe hebben gehad. Als arena is het ook een erg fijn gebied om tegen de grote gedrochten te vechten. Al met al een fantastische toevoeging binnen de wereld van Monster Hunter: World. Toch is er nog een ander stuk gebied dat je richting het einde kan betreden: de Guiding Lands. Dat is een gebied dat een mix is van de Ancient Forest, Wildspire Wastes, Coral Highlands en de Rotten Vale. Zie dit als een groot eiland, opgedeeld in deze gebieden, waar je continu monters kan vinden wat fungeert als endgame content.

Voorheen kon je zonder een doelstelling via een Expedition in elk van de gebieden vrij rondlopen en jagen op monsters of resources verzamelen. De Guiding Lands kun je deels zien als een Expedition waar je dit ook kan doen, maar er komt meer dan alleen dat bij kijken. Door middel van het verzamelen van specifieke grondstoffen die uniek zijn in de Guiding Lands en het slachten van monsters, kun je elk van de vier soorten gebieden levelen. Zo begin je met level 1 waar je lage tier monsters tegenkomt en naarmate het level van het gebied stijgt, krijg je hogere tier monsters. Kortom, hoe hoger het level van het gebied is, hoe sterker en beter de monsters zijn. In de Guiding Lands is het namelijk ook zo dat bepaalde onderdelen en grondstoffen die je van de monsters krijgt enkel hier te vinden zijn. Die zijn uiteraard allemaal bedoeld om je wapens en armor tot het maximale te upgraden.

De Guiding Lands is een erg originele manier om in te grinden voor endgame content en vooral in coöp lijkt dit een groot feest te zijn. Wat ons met name aanspreekt – zeker in coöp – is dat je deze plek eigenlijk nooit hoeft te verlaten, want je kunt aan de lopende band door blijven gaan met het verpulveren van monsters. Hoewel we nog steeds een klein beetje heimwee hebben naar het oude G-rank systeem, zien we zeker potentie in dit nieuwe concept. Gezien Capcom al bewezen heeft post-launch ontzettend veel content te bieden, kunnen we ons met plezier indenken wat dit voor invloed zal hebben op de Guiding Lands. Tegelijk vragen we ons wel af of dit oneindig lang leuk zal blijven, maar dat is voor nu afwachten. Hopelijk blijft Capcom dit op termijn ondersteunen om het interessant en leuk genoeg te houden.