Review: GreedFall – Wat moet Christoffel Columbus, je kent de gozer vast wel, een spannend leven hebben geleid. De man staat immers permanent in ons geschiedkundig geheugen gegrift als de man die, weliswaar per ongeluk, in 1492 Amerika ontdekte. Het gevoel een totaal nieuwe wereld te ontdekken, gevuld met allerlei nieuwe culturen, moet toch wel iets magisch zijn geweest. GreedFall, het nieuwste project van ontwikkelaar Spiders, geeft je een soortgelijk gevoel, maar dan met een klein verschil: de nieuwe wereld is enkele jaren geleden al ontdekt en het is nu nog jouw taak om de nieuwe gemeenschappen die op deze wereld ontstonden te onderhouden. Het resultaat is een prima RPG, die bij momenten sterk doet denken aan eerdere BioWare-titels als Dragon Age: Origins en de originele Mass Effect. Licht het anker en hijs de zeilen, want we zetten koers naar de nieuwe wereld van GreedFall!

A whole new world!

GreedFall speelt zich af in een alternatieve fantasy-versie van de 17e eeuw, waarin het koloniseren van nieuwe gebieden centraal staat. Je neemt hier de rol op van De Sardet, van wie je bovendien zelf het geslacht, looks en specialiteiten kan vastleggen aan het begin van een nieuwe playthrough. De Sardet wordt samen met zijn/haar neef van het vasteland weggestuurd naar het recent ontdekte eiland Teer Fradee. De tocht is echter niet bedoeld als een plezierig uitje, aangezien je een specifiek doel voor ogen hebt: een geneesmiddel zoeken voor de Malichor, een mysterieuze ziekte die het vasteland teistert, maar om één of andere reden niet actief is op Teer Fradee. Bovendien is het de bedoeling dat je meehelpt aan de vredevolle opbouw van een nieuwe gemeenschap op het eiland, wat ook geen gemakkelijke opgave is, maar daarover later meer. Wanneer je dus uiteindelijk op het eiland aankomt, loop je vaak letterlijk tussen de bouwstellingen door en zie je rondom je de nieuwe wereld gebouwd worden. Sfeervol is het alleszins zeker!

Die sfeer wordt overigens ook prachtig neergezet in de gebieden buiten je vertrouwde thuisstad. Teer Fradee wordt immers ook bewoond door andere kolonisten en uiteraard de plaatselijke inboorlingen. Het eiland is dan ook opgedeeld in verschillende gebieden waartussen je vrij kan reizen, veelal door middel van fast-travel punten die je moet vrijspelen. Het is echter zeker aan te raden om ook eens te opteren voor de scenische route en de benenwagen te nemen naar je volgende bestemming. Of het nu een bruisende stad is die wordt beheerd door religieuze fanatiekelingen, of een primitief dorpje dat bewoond wordt door de plaatselijke bevolking: de omgevingen zijn werkelijk prachtig en zijn een waar plezier om in rond te kuieren. Het interieur van sommige gebouwen begint na een tijd wel erg hard op elkaar te lijken, maar dit is slechts een klein minpuntje in het geheel van de mooie wereld die we hier voorgeschoteld krijgen.

Everybody wants to rule the world

Zoals al eerder vermeld ben je niet alleen op het eiland: andere kolonisten en de oorspronkelijke inwoners van Teer Fradee – sommigen inclusief modebewuste gezichtstatoeages – willen ook van de rijkdommen van het eiland genieten en dat kan voor wat spanningen zorgen. Als ambassadeur van jouw factie moet je vaak de politieke toer opgaan om conflicten te vermijden. Door de verschillende missies heen krijg je immers vaak politieke en morele keuzes voorgeschoteld die je relaties met een bepaalde groep kunnen beïnvloeden. Veel van deze missies zijn overigens optioneel, dus de keuze om je banden te verbeteren, of verslechteren zo u wil, is volledig aan jou! Toch raden we je sterk aan om je niet enkel te focussen op de hoofdmissies, want als we het label ‘zijmissie’ niet hadden gezien, hadden we vast niet doorgehad dat bepaalde missies van minder belang waren. Elke missie, zij het hoofd- of zijmissie, heeft namelijk een eigen uniek en interessant plot. Van hopen gekopieerde dertien-in-een-dozijn missies is hier geen sprake, dus als Ubisoft meeleest: gelieve hier een voorbeeld aan te nemen aub.

Tijdens je tochten word je bijgestaan door enkele trouwe compagnons, die op hun beurt voor een interessante dynamiek kunnen zorgen. Je compagnons behoren immers tot verschillende facties en je kiest zelf wie op welk moment deel uitmaakt van je actieve party. Tijdens bepaalde missies kan de aanwezigheid van één bepaalde persoon invloed hebben op specifieke omstandigheden: zo kan bijvoorbeeld de aanwezigheid van Siora, een inboorlinge, tijdens een gesprek met een racistische politicus desastreus aflopen als je de situatie niet onder controle houdt. Je mag driemaal raden wie afgestraft wordt als je compagnons zich niet gedragen. Ja, jij dus! Je kan bovendien ook je individuele relaties met je compagnons versterken door op specifieke missies met hen te gaan. Flirten en een amoureuze relatie met hen beginnen behoort ook tot de opties, als virtuele relaties je ding zijn tenminste.

Die “romantische” gevoelens worden echter ook op een ietwat vreemde manier weerspiegeld in de AI. Je compagnons volgen slaafs jouw route en plakken als het ware voortdurend aan je achterste. In open ruimtes geen probleem, maar in kleinere zorgt dit vaak voor vervelende botsingen. Ook ordinaire NPC’s snappen het concept “personal space” niet, want waar NPC’s meestal achteruit deinzen wanneer je per ongeluk tegen hen aanloopt, zal men hier gewoonweg hun gangetje blijven gaan en jou blokkeren. Oh en hadden we al verteld over die keer dat ons personage ging slapen en wakker werd om te zien dat onze compagnons vlak naast ons bed stonden te wachten tot ons personage wakker werd? Privacy, djeez…

Wild world

Vaak word je tijdens je reizen geconfronteerd met conflicten, die al dan niet gewelddadig aflopen. GreedFall beschikt dan ook over een combat systeem, waar je opnieuw individuele keuzes in kan maken. Aan het begin van je reis krijg je immers de keuze om de rol van krijger, magiër of technische vechter op te nemen. Die laatste maakt overigens vooral gebruik van technische snufjes, zoals vallen om vijanden mee uit te schakelen. Op zich is die initiële keuze niet zo heel belangrijk, aangezien je de overige stijlen ook kan vrijspelen door gaandeweg in level te stijgen. Dit geldt overigens ook voor de niet-combat gerelateerde skills: je kan meester worden in allerlei gebieden zoals lockpicken, potions maken, harnassen smeden, enzovoort. Opties zijn er zeker genoeg, maar toch wringt hier het schoentje wat. Het duurt namelijk wel vrij lang vooraleer je echt aan de slag kan met alle leuke mogelijkheden die GreedFall je te bieden heeft. Al vanaf het begin word je immers geconfronteerd met situaties waarbij je een bepaalde skill nodig hebt om dan te zien dat je net aangemaakte personage die skill niet heeft. Voor de combat geldt hetzelfde: wanneer je aan een nieuwe reis begint, zijn je vaardigheden erg beperkt en kunnen gevechten wat saai aanvoelen. Gelukkig verdwijnt die saaiheid zodra je een ietwat hoger level weet te bereiken.

Op vlak van vijanden hebben we bij GreedFall zeker niet te klagen. Je krijgt het zo onder meer aan de stok met bandieten en fanatiekelingen, maar ook met allerlei wilde beesten en fantasierijke monsters. Het design van de vijanden is prima en eens je wat variatie in je skills hebt vrijgespeeld, zijn deze encounters heel leuk. Jammer genoeg duikt ook hier die vreemde AI weer op: het viel namelijk vaak voor dat vijanden tijdens een gevecht plots hun interesse in ons verloren, om zich simpelweg om te draaien en uit het gevecht te wandelen. Erg ongemanierd als je het ons vraagt… Zodra we dan opnieuw een slag uitdeelden, was het plots weer bittere ernst en werd het gevecht gereset, inclusief volle levensbalk voor de vijanden. Naast al deze goed gemaakte monsters, kregen we jammer genoeg ook geregeld te kampen met een wel erg vervelende vijand: bugs, en dan doelen we niet op de biologische soort. Personages die iets te laat inladen, schaduw dat hapert, dynamische kleren die alle kanten opwaaien en meer. Geen van deze bugs maakt het spel per se onspeelbaar, maar de aanwezigheid ervan was net iets te talrijk voor ons om zomaar te negeren. Laat die patches maar komen!

Conclusie

Zoals het er nu voorstaat is GreedFall een ruwe parel. Je krijgt bovenal een prachtige wereld, gevuld met interessante personages en boeiende verhalen, waar je je uren mee kan vermaken en in kan onderdompelen. Je persoonlijke keuzes tijdens verschillende politieke spelletjes geven bovendien een erg interessante wending aan het geheel. Jammer genoeg verliest deze titel wat van zijn charme door een AI met vreemde neigingen en kleinere bugs die toch wel frequent opduiken. Dat terzijde, moet ook gezegd worden dat GreedFall, voor de prijs van €50, een prima titel is voor liefhebbers van het RPG-genre.

Pluspunten

  • Worldbuilding
  • Politieke spelletjes
  • Interessante hoofd- én zijmissies
  • Design van vijanden

Minpunten

  • Interieur van gebouwen heeft wat kopieer- en plakwerk gekend
  • AI doet soms vreemde dingen
  • Vaardigheden zijn in het begin wat beperkt
  • Kleinere bugs duiken frequent op

7.5