Review: Call of Duty: Modern Warfare – Modern Warfare, één van de meest geliefde sub-series binnen Call of Duty hebben we lang moeten missen, Infinity Ward ging immers een ander pad bewandelen met Ghosts en Infinite Warfare. De laatste jaren lijkt de franchise echter vooral te doen wat de fans willen, zo kregen we twee jaar terug Call of Duty: WWII en nu is ook dé sub-serie weer terug. De game is een reboot en heet weer gewoon Call of Duty: Modern Warfare, bevat bekende personages en Infinity Ward wil het wiel opnieuw uitvinden. En dat lukt.

Sterke singleplayer

Het gemis van een singleplayer in Black Ops 4 werd opgevangen door de Battle Royale modus en dat was een goed alternatief. Het toont immers dat de Call of Duty franchise op zichzelf niet vies is van een beetje experimenteren op zijn tijd, maar toch was het ergens ook wel jammer. Gelukkig is de singleplayer terug met Call of Duty: Modern Warfare en als er één ding is waarin Infinity Ward goed is, dan is het singleplayer avonturen maken. De singleplayer is ook in deze Call of Duty als vanouds kort, maar het kent diverse hoogtepunten en de situaties zullen weer net een beetje verder gaan dan voorheen.

Overal ter wereld zijn conflicten en ogenschijnlijk lijkt het altijd een kwestie van goed versus kwaad, maar is dat in werkelijkheid ook zo? Laat je niet misleiden, propaganda is ook tegenwoordig nog een veelgebruikt middel. Zeker met de opkomst van sociale media, waardoor mensen gemakkelijker te beïnvloeden zijn. Precies dat punt wil de ontwikkelaar aansnijden met de singleplayer campagne, het voeren van ‘proxy wars’, oftewel: anderen het vuile werk voor je laten opknappen of het zo simuleren dat het lijkt alsof je er niets mee te maken hebt. Met andere woorden: geen vingerafdrukken achterlaten.

Dat thema speelt een rol in de singleplayer waarin je te maken krijgt met de CIA, het Amerikaanse leger, de Britse politie, terroristen, een militie en nog meer. Gaandeweg het avontuur doe je diverse locaties aan met als primaire doel het opsporen van gestolen gas. Dat verhaal is op zich vrij rechttoe rechtaan, maar Infinity Ward voegt er op een goede manier een secundaire laag aan toe, want niets is wat het lijkt en mensen kunnen plots elkaars vijanden worden om even later elkaar weer te helpen. Het verhaal gaat dus ietsje dieper dan de traditionele singleplayer van Call of Duty en dat mag gewaardeerd worden.

blank

Dat gaat gepaard met een brede variatie van missies waarbij de game op een piek begint, nadien naar een erg matig punt zakt om vervolgens weer naar een hoogtepunt toe te werken. Eerlijk is eerlijk, lang niet elke singleplayer missie is even sterk, omdat het bij vlagen een hoog ‘been there, done that’ gevoel oproept. Toch weten het verhaal, de diversiteit en natuurlijk de selectie van personages het geheel te overstijgen met als gevolg een paar memorabele momenten die je op het puntje van je stoel laten zitten. Een goede singleplayer is het zeker, die ook best wat langer had mogen duren, omdat het naar Call of Duty maatstaven één van de kortere is.  Desalniettemin is het er eentje die wel even blijft hangen. Ook smaakt het naar meer.

Terug van weggeweest

De singleplayer is terug van weggeweest, maar dat is op nog een ander aspect van toepassing. Spec Ops werd in Call of Duty: Modern Warfare 2 geïntroduceerd en was werkelijk weergaloos om te ervaren, zeker als je het beste van het beste resultaat wilde bereiken. Infinity Ward blijft trouw aan de identiteit van Modern Warfare en schotelt ons ook met dit nieuwe deel weer een soortgelijke modus voor. Daar waar de Spec Ops missies in Modern Warfare 2 memorabel waren en in Modern Warfare 3 simpelweg gewoon goed, mag gesteld worden dat het in deze game een rommel is. Het is overduidelijk het ondergeschoven kindje geweest tijdens de ontwikkeling, want het steekt inspiratieloos in elkaar en is technisch bij momenten nogal slordig.

De Spec Ops modus biedt in totaal vier missies die je in coöp met maximaal vier man kan spelen. Het is een soort follow-up van de singleplayer, maar veel verhaal kennen de missies niet. Wel kennen de missies vijanden, ontzettend veel vijanden, die een chronisch gebrek aan intelligentie hebben. In plaats van dat het spannende situaties creëert in moeilijk te controleren omgevingen, waarbij je van bijvoorbeeld timers afhankelijk bent of je het wel of niet gaat redden, is het nu grootschalig. De maps zijn van forse omvang en de game stuurt deze keer een shitload vijanden op je af die zonder na te denken als een kip zonder kop aan de lopende band het gebouw in rennen waar jij met je vrienden zit te wachten. Zo hier en daar is het zaak om een opdracht te voltooien, zoals iemand oppikken en wegbrengen, computers hacken, informatie stelen van officieren en meer, maar veel stelt het niet voor.

blank

Niet dat de opdrachten in het verleden zo bijzonder waren, maar het fundamentele verschil is nu dat je in grote maps gedropt wordt en dat je zelf maar moet zien hoe je de missie tot een goed einde brengt. Dat zou goed kunnen werken als er iets van een structuur in het geheel zou zitten, maar dat is niet aanwezig. Zoals al aangegeven heb je te maken met een shitload hersenloze vijanden die zich voor jouw loop werpen en door simpelweg dat aantal fors op te voeren neemt de uitdaging toe. Spec Ops kent hierdoor geen enkele vorm van spanning en hetgeen deze modus in het verleden zo ontzettend goed maakte, schittert nu in afwezigheid. Jammer, want als dit de modus was waar je naar uitkeek, dan kom je van een koude kermis thuis.

Audio subliem, grafisch stap vooruit

Eén van de dingen die Call of Duty: Modern Warfare mee heeft, is dat de audio van de wapens werkelijk buitenaards goed is. Het klinkt zo ontzettend helder en impactvol, dat alle andere delen erbij verbleken. Infinity Ward zet hiermee een nieuwe standaard voor de franchise, wat ongetwijfeld ook te danken is aan het gebruiken van een nieuwe engine. Die weet tevens prachtige plaatjes op beeld te toveren in met name de singleplayer, want de levels zien er uitstekend uit en de cut-scènes zijn helemaal van topniveau. Kortom, op audiovisueel vlak scoort Call of Duty: Modern Warfare behoorlijk goed, maar dat is wel voornamelijk aan de audio te danken.

Grafisch gaat de game in de singleplayer echt een stap vooruit, maar tegelijkertijd heeft de game moeite met het inladen van textures in met name de Spec Ops modus. In die modus zien de levels er bovendien onafgewerkt en zielloos uit daar waar het in de multiplayer een stuk beter uitpakt. Ook hier is de game niet van het grafische niveau als de singleplayer en er komt soms wat pop-in in voor, maar dat is niet echt een groot hekelpunt. De engine weet namelijk vrij gedetailleerde multiplayer levels op het scherm te toveren en daar kunnen we van genieten. Die kleine grafische oneffenheden die nu nog ontstaan in de multiplayer storen in de gameplay niet teveel en wellicht wordt het in de nabije toekomst nog verholpen.

blank

De gameplay, we zijn verliefd

De singleplayer is goed, de Spec Ops modus daarentegen is ronduit een teleurstelling te noemen, maar het belangrijkste is uiteindelijk de multiplayer. Over de gameplay kunnen we kort zijn, want die staat als een huis. Het tilt Call of Duty naar een nieuw niveau omwille van het feit dat Infinity Ward het wiel opnieuw heeft uitgevonden als het gaat om gunplay. Deze Call of Duty speelt zo weergaloos goed, dat je hoe dan ook zult genieten, ongeacht of je nu een goede of slechte speler bent. Tijdens onze hands-on sessie eerder dit jaar constateerden we al dat de gameplay dik in orde was en we zijn blij om dit nu nogmaals te kunnen bevestigen, maar dan definitief. De wapens zijn een waar genot om mee te spelen, mede dankzij de sublieme audio en de verschillen tussen de wapens zijn meer merkbaar dan ooit.

Daarbij krijg je gaandeweg het spelen alle vrijheid om je wapens uit te breiden via de Gunsmith, die je in staat stelt om allerlei attachments toe te wijzen aan je wapen. Elke attachment komt met voor- en nadelen en dat wordt helder weergegeven, waardoor je heel gemakkelijk kunt zien of een nieuw vrijgespeelde attachment wel of niet binnen jouw speelstijl past. En anders probeer je het gewoon even uit, het systeem is zo overzichtelijk dat je binnen een mum van tijd wijzigingen hebt aangebracht. Je kunt via de Gunsmith alle wapens aanpassen geheel naar jouw stijl en dat kan impact op de gameplay hebben, bijvoorbeeld als je voor zware penetrerende kogels kiest. Erg effectief, maar je magazijninhoud neemt fors terug. Wat dan te doen? Ermee leren leven, want zoals al aangegeven, alles komt met voor- en nadelen.

De wapens vormen samen met de uitermate vlotte gameplay één van de hoogtepunten van deze Call of Duty. Sterker nog, we hopen dat deze standaard meegenomen wordt naar volgende delen of op z’n minst als blauwdruk gebruikt wordt. Het speelt zo ontzettend fijn dat de nog aanwezige foutjes in de multiplayer toch ietwat naar de achtergrond verdwijnen. Je blijft aan het spelen, meer dan ooit tevoren en dat alles is simpelweg te danken aan drie punten: het heerlijke tempo, de fantastische feeling met de wapens en het plezier dat je zult hebben. We hebben ons geen moment verveeld terwijl we aan het rondknallen waren en dat is uiteindelijk het belangrijkste, want dat is immers wat écht telt. De andere onderdelen van de game zijn zeker niet van ondergeschikt belang, maar we weten allemaal dat het gros van de spelers de Call of Duty-games kopen voor de multiplayer.

blank

Wat werk aan de winkel

Is de multiplayer op zichzelf dan helemaal koek en ei? Nee, dat nog niet. Laten we vooropstellen dat de gameplay de hele kar trekt, want daar valt inhoudelijk weinig op aan te merken. Wel kunnen we stellen dat sommige maps dermate ontworpen zijn dat ze onbewust campen stimuleren. De vele gebouwen, deurtjes, raampjes, hoekjes, kiertjes en meer helpen de oh zo gehate speelstijl een beetje in de hand. Dat geldt gelukkig voor lang niet elke map, maar wel merken we dat campen wat is toegenomen tegenover eerdere delen en dat is eigenlijk niet wat je moet willen. Wat hierbij kan helpen is de punten op de maps waar campen veel voorkomt nog wat tweaken middels een update.

Tegelijkertijd moeten we zeggen dat de game een grote diversiteit aan maps voorschotelt en dat daarbij ook de grootte erg varieert. Sommige maps zijn namelijk in meerdere modi te gebruiken, maar ook zijn er modi waar je maar een paar maps voor hebt. Speel je de meest gangbare modi, dan is de roulatie prima. Speel je voornamelijk Ground War, dan is de kans groot dat je iets meer maps gewenst had – momenteel zijn dat er slechts twee. Nu is het maken van maps niet zomaar even gedaan, maar iets meer had in sommige modi niet misstaan. Aan de andere kant: we krijgen in de nabije toekomst meer maps en ditmaal geheel gratis, dus dat is een goed vooruitzicht.

blank

Wel hopen we dat Infinity Ward bij het maken van de nieuwe maps iets beter nadenkt over de plaatsing van objecten, gezien campen eigenlijk zoveel mogelijk voorkomen moet worden. Daarnaast kent de multiplayer nog wat slordigheden, zoals uitdagingen die niet goed functioneren, vijanden die grafisch glitchen en de impact van mêlee aanvallen die niet altijd even accuraat geregistreerd worden. Dit kan bij moment wat lichte frustratie opwekken, maar het is gelukkig geen reden om te stoppen met spelen, daarvoor is de gameplay simpelweg te goed. Wat ook in het voordeel van de game spreekt, is dat Infinity Ward veel van plan is met extra content en dat zal de diversiteit alleen maar ten goede komen.

Conclusie

Call of Duty: Modern Warfare doet een paar dingen heel erg goed, maar laat ook op een paar punten wat steken vallen. Grafisch is de singleplayer top, maar de multiplayer kent soms wat textures die te laat ingeladen worden en de maps in Spec Ops zijn simpelweg lelijk. Die modus is op zichzelf momenteel ook de lelijkste van de klas, want die voelt inspiratieloos aan en is door z'n continue stroom aan vijanden ook niet zo leuk om te spelen. De multiplayer daarentegen is genieten dankzij de werkelijk sublieme gunplay die de gameplay van de franchise naar een hoger niveau tilt. Nu nog wat 'camp-preventie' toepassen, alsook nieuwe maps releasen en we zijn helemaal tevreden. Is het de beste Call of Duty ooit? Nee, dat niet. Wat is het wel? Eén van de betere dankzij de genoemde gunplay en magnifieke audio, bovendien staat de gameplay als garant voor heel erg veel speelplezier.

Pluspunten

  • Boeiende singleplayer
  • Captain Price
  • Audio is van topniveau
  • Gunplay is werkelijk subliem
  • Gunfight
  • Gunsmith is overzichtelijk en efficiënt ingericht
  • Diversiteit in maps...

Minpunten

  • ...maar sommigen zijn te 'camp-friendly'
  • Spec Ops is een teleurstelling
  • Texture pop-in

8.0