Review: Asterix & Obelix XXL 3

Review: Asterix & Obelix XXL 3 – Een tripje terug naar je jeugd kan in veel gevallen leuk zijn. Wat dat betreft dragen sommigen van ons op de redactie een warm hart richting Asterix & Obelix, de twee Galliërs die met een flinke dosis humor altijd het laatste verzet waren tegen het Romeinse leger. Asterix smeedde altijd plannetjes en Obelix was simpelweg de domme kracht. Tel daar een heel dorp aan kleurrijke personages bij op en je hebt al snel honderd-en-één verhalen om te vertellen. In essentie hebben we met Asterix & Obelix XXL 3 ook weer een heel nieuw verhaal om te ontdekken, maar de ontwikkelaar heeft de nodige veranderingen toegebracht aan de formule die we gewend zijn.

Een nieuw mysterie

Getafix, de druïde van het dorp ontvangt een vreemde brief van ene Avina Gandir. Deze dame blijkt een hoge geestelijke uit Thule te zijn. Zij waarschuwt onze Galliërs voor een lurkend kwaad dat op hun dorp af dreigt te komen. Iets waar ze oprecht voor moeten vrezen, dus niet enkel wat Romeinen. Asterix & Obelix krijgen de opdracht om de kristallen menhir te vinden en deze in veiligheid te brengen. Wat volgt is een avontuur dat ons door diverse regionen uit de geschiedenis brengt.

Simpel, wellicht té

Asterix & Obelix XXL 3 is zeer simpel op te pakken voor iedereen. Het voornaamste wat je gaat doen, is diverse tegenstanders naar de hemel slaan. Asterix doet dit natuurlijk met behulp van het bekende toverdrankje, terwijl Obelix het zonder moet stellen, gezien hij permanent stijf staat van het spul. Iets wat in eerdere delen niet mogelijk was, blijkt een aangename toevoeging te zijn. Asterix & Obelix XXL 3 is namelijk volledig in coöp te spelen. Het hoge pick-up-and-play-gehalte van deze game komt daarin goed van pas, gezien je gemakkelijk een van je vrienden even mee kan laten spelen zonder dat je er gelijk een nieuwe savefile voor hoeft aan te maken.

Asterix & Obelix worden niet sterker door middel van ervaringspunten, maar kunnen wel verbeteringen voor zichzelf kopen. Als je Romeinen verslaat, krijg je in ruil daarvoor hun helm. Een simpele helm telt natuurlijk voor één, maar als je een hogere bevelhebber verslaat, krijg je een helm die tot wel vijftig helmen waard kan zijn. Deze helmen kan je uitgeven bij diverse handelaren, die je door de wereld heen tegenkomt. Zo kan je voedsel kopen om je levens te herstellen, maar dus ook de eerder genoemde upgrades, waar Asterix bijvoorbeeld sneller en sterker van wordt en Obelix er wat nieuwe speciale aanvallen bij krijgt.

One menhir to rule them al

Maar dat is nog niet alles, Obelix kan met behulp van de kristallen menhir ook diverse trucjes uitvoeren. Rondslingeren met de menhir of deze simpelweg als een projectiel gebruiken behoort tot de opties. Hoewel dit op papier misschien wat karig klinkt, valt het reuze mee gezien de lengte van de game. Deze game valt namelijk in zo’n vijf uurtjes uit te spelen. Voor een game die net niet voor de volle mep in de winkels ligt, is dat behoorlijk kort. Maar dat is niet het enige probleem wat wij ondervonden met Asterix & Obelix XXL 3.

Het is onderhand een regel dat sommige games simpelweg leuker zijn in coöp. Dat is met Asterix & Obelix XXL 3 ook zeker het geval, maar in je eentje moet de game op z’n minst ook nog vermakelijk zijn. Dat is hij dus niet. In je eentje voelt de game een stuk monotoner aan dan in coöp. Dit komt doordat jouw CPU metgezel nooit van zijn standaardtactieken afwijkt, terwijl je met een andere speler nog best op een leuke manier kan samenwerken. Bovendien lijken de Romeinen ook ietsje sterker wanneer je in coöp speelt. In je eentje ben je voornamelijk continu dezelfde aanvallen aan het doen en wissel je zo nu en dan van personage. Waarom? Dat werkt nu eenmaal.

Een indie game voor een bijna Triple-A prijs

Wat ons ook direct opviel is dat dit derde deel van Asterix & Obelix XXL een stuk meer “budget” aanvoelt dan de twee delen van weleer. De oude games hadden best indrukwekkende omgevingen en waren volledig in 3D. Asterix & Obelix XXL 3 speelt vanaf een isometrisch oogpunt en hanteert daarbij een erg goedkoop ogende art-style. Het spel is simpelweg niet echt leuk om naar te kijken en voelt hierdoor ook gauw repetitief aan. Zonde, want je kan erg veel inspiratie halen uit de stripboeken om ook nieuwe personages en omgevingen te verzinnen. Op dit vlak lijken de ontwikkelaars het iets té safe te hebben gespeeld.

De audio is op sommige momenten ronduit belabberd te noemen. Muziek galmt oerend hard over de stemmen van sommige personages heen en de geluidskwaliteit lijkt daarbij ook niet echt “studio-waardig” te zijn. De cut-scènes worden ook simpelweg in de in-game engine gerendered, wat dus ook weer een isometrisch perspectief betekent. Er is geen lipsync aanwezig en de tekst wordt begeleid door een statisch plaatje van een personage. Er is weinig aandacht aan de presentatie geschonken, iets wat in de oudere delen wel aanwezig was.