Review: Dragon Ball Z: Kakarot – Hoewel Dragon Ball Xenoverse alles behalve een vervelende game was, had men hier toch nog het een en ander op aan te merken. Het is dan ook niet makkelijk om een uitgebreide RPG te maken rondom één van de grootste anime series aller tijden. Zo veel mogelijkheden qua verhaal, honderden personages om mee te werken en je raakt al gauw de draad kwijt. Na het uitstekende FighterZ, wat wederom een fighter was, heeft Bandai Namco één van hun powerhouses ingeschakeld voor Dragon Ball Z: Kakarot, namelijk CyberConnect2. En wat we voorgeschoteld kregen, was simpelweg een hele toffe trip down memory lane.

Nostalgie op zijn best

Om gelijk met jullie lezers even open kaart te spelen: de ondergetekende volgt al heel wat jaartjes niks meer omtrent Dragon Ball. Er zijn inmiddels zo veel verhalen, varianten en vooral veel personages, dat wanneer ik nu iets van Dragon Ball voorgeschoteld krijg en ik hoor dat de kerel met het blauwe haar het allersterkst is, ik in de war raak. De blonde kerels waren toch super sterk? De zogenoemde Super Saiyan’s? Het moment dat ik Kakarot opstartte, was ik echter vrijwel direct verliefd. Gelijk kreeg ik flashbacks naar de basisschool, hoe ik als klein mannetje altijd vroeg opstond om twee tekenfilms te kunnen kijken voordat ik naar school moest. Pokémon en Dragon Ball Z. Dat gevoel van toen is nu terug!

Het verhaal van Dragon Ball Z: Kakarot zal voor de meesten gesneden koek zijn. Het verhaal opent met het gevecht tussen Goku en Piccolo, waarbij Piccolo het moet afleggen tegen Goku. Vervolgens zien we hoe Goku zijn zoon Gohan wat basistraining wil geven om ooit net zo sterk te worden als hem. Gezien dit niet helemaal wil lukken, besluit Goku om met Gohan samen bij Master Roshi langs te gaan om hem daar van training te voorzien. Wat volgt, is de aankomst van Raditz, een van de laatst levende Saiyan’s die zijn broer komt rekruteren: Goku, of zoals hij écht heet: Kakarot. Gezien het plan van de Saiyan’s is om de zwakke mensen van de aarde uit te roeien, werkt Goku hier natuurlijk niet aan mee.

Blauwdruk voor toekomstige games?

Nadat we de inleiding achter de rug hebben, krijgen we de daadwerkelijke spelwereld voorgeschoteld. Een bijzonder grote wereld mogen we wel stellen. Hoewel de plaag bij dit soort games vaak is dat die wereld wat leeg aanvoelt, hebben ze bij Dragon Ball Z: Kakarot een slimme manier gevonden om het toch levend te maken en houden. We treffen in de wereld diverse vijandelijke, maar ook vriendelijke personages aan. Deze kunnen bijvoorbeeld side-quests aanbieden of jou zomaar een item willen geven dat van pas kan komen tijdens een gevecht, maar ook kunnen ze je een item geven om te koken. Een kanttekening bij de side-quests is wel dat deze vrij eentonig kunnen zijn met veel vergelijkbare opdrachten, die niet echt een impact hebben op het algehele verhaal.

Kakarot is een heuse RPG. Naast het verkennen en vechten krijgen we ook wat minigames voorgeschoteld en tevens zijn er wat systemen ingebracht die van invloed zijn op hoe goed jij daadwerkelijk kan vechten. Eén van de meest uitgebreide is dan toch het koken, want Goku is nu eenmaal dol op voedsel. Door de wereld heen lopen diverse dieren rond waar je op kan jagen, maar het is ook mogelijk om te gaan vissen. Wat je hebt gevangen neem je mee naar één van de koks in de wereld of je legt de reis terug naar huis af waar Chi-Chi zelfs de hele tafel voor je vol kan zetten met allerlei lekkers. Dat eten geeft jou vervolgens weer een tijdelijke power-up, waardoor je wat sterker bent tijdens een van de gevechten. Voor diverse gerechten, met elk hun eigen power-up, heb je natuurlijk weer verschillende ingrediënten nodig.

Door te vechten en missies te voltooien, krijgen Goku en anderen in zijn team naast de nodige ervaring ook zogenoemde Soul Emblems. Deze Soul Emblems kunnen weer diverse aspecten van jouw team versterken, maar ook de Soul Emblems zelf kunnen krachtiger gemaakt worden door er cadeaus aan te geven. Je kan op elk gewenst moment natuurlijk ook de Soul Emblems weer omwisselen, mocht je even van speelstijl willen veranderen. Dit maakt de manier van spelen van Kakarot behoorlijk dynamisch en zo kan je dus experimenteren tot je de juiste match gevonden hebt die volledig aan jouw wensen voldoet.

De beuk er in

Hoofdzaak in een Dragon Ball-game blijft natuurlijk het vechten. Het vechten zelf is behoorlijk vertrouwd en lijkt op veel manieren direct uit bijvoorbeeld Xenoverse te zijn getrokken, maar wel met de nodige aanpassingen. Zo is die vervelende stamina-meter nu verleden tijd en kan je vrijwel continu in actie blijven. Wel moet je ervoor zorgen dat jouw Ki, vergelijkbaar met mana in standaard RPG’s, hoog genoeg blijft om sterkere moves, zoals de wereldberoemde Kamehameha, te kunnen blijven gebruiken. Het loont dus niet om simpelweg knopjes te gaan rammen en naarmate de game vordert, komen er ook zat gevechten voorbij die je niet in één keer zullen lukken. Een juiste hoeveelheid uitdaging waar je met een beetje denkwerk overigens prima doorheen komt.

Met liefde en zorg

Dragon Ball Z: Kakarot is een game die erg prettig is voor het oog. De personages zijn stuk voor stuk superstrak omgezet naar een game van deze schaal. Bij een fighter verwachten we inmiddels wel dat het er strak uitziet en voor een game van deze schaal is het simpelweg indrukwekkend te noemen. Overal lijkt zo veel aandacht in te zijn gegoten behalve, tsja, de achtergronden. Ergens is dit natuurlijk trouw aan het bronmateriaal, waar je in de tekenfilmserie ook altijd duidelijk kon zien wanneer iets van belang was en wanneer niet. Personages en voorwerpen die van belang zijn worden altijd een heel stuk strakker weergegeven. Of dit nu ook de intentie was van de ontwikkelaars durven we niet te zeggen, maar het valt soms behoorlijk op.

Zoals het een goede anime-game betaamt, hebben we natuurlijk de keuze uit Japanse en Engelse stemmen. Een leuk detail is dat naast de originele Japanse voice-cast ook de echte stemmen uit de Engelse versie aanwezig zijn. Hoewel we vandaag de dag bijna allemaal onze anime’s in het Japans zullen kijken, is het ook wel leuk om de Engelse stemmen terug te horen die ons zo goed zijn bijgebleven. Als je een aardige geluidsset op jouw PS4 hebt aangesloten, dan zul je niet snel teleurgesteld zijn over de explosies en andere effecten in de game.

Conclusie

Wie had dat nou gedacht, dat Dragon Ball Z: Kakarot zo’n geweldige nostalgie trip zou worden. Bandai Namco breekt wederom een keer los van de veilige vechtspelletjes en slaat daarbij zowaar een homerun. Vrijwel alles aan Dragon Ball Z: Kakarot schreeuwt kwaliteit, maar vooral ook liefde. De ontwikkelaars bij CyberConnect2 hebben duidelijk een visie gehad voor wat deze game moest worden en ze zijn daar zeker in geslaagd. Afgezien van de soms wat middelmatige achtergronden en eentonige side-quests, is Dragon Ball Z: Kakarot een prachtige blauwdruk geworden voor iets wat wij graag vaker willen zien wanneer het aankomt op anime games. En mocht er op deze formule verder worden geborduurd, dan kan het natuurlijk alleen maar beter worden.

Pluspunten

  • Toffe open wereld
  • Een échte RPG
  • Prima vechtsysteem
  • Juiste hoeveelheid uitdaging
  • Audiovisueel goed verzorgd

Minpunten

  • Achtergronden soms wat slordig
  • Side-quests vallen in herhaling

8.5