Review: Tannenberg – Normandië, 1944. De eilanden in de Grote Oceaan, 1945. Het Vietnam uit de jaren ’70 of het Midden-Oosten in een recenter verleden. De gemiddelde speler van shooters kent de virtuele tegenhangers van deze locaties inmiddels als zijn broekzak. Het grootste, meest bloederige conflict uit de geschiedenis van de mensheid blijft echter vaak onopgemerkt. En wanneer gekende ontwikkelaars er dan eindelijk een game over maken – we kijken naar jou, DICE met Battlefield 1 – wordt de geschiedenis gestroomlijnd, ver-Michael-Bayd, omgetoverd tot de achtergrond voor jouw persoonlijke actiefilm. Leuk? Ongetwijfeld. Waarheidsgetrouw? Wel… niet echt. Gelukkig is daar nog M2H, dat eerst met Verdun en nu met Tannenberg een dappere poging onderneemt om de Great War eer aan te doen.

Verdun 2.0

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: was Verdun vier jaar geleden helemaal jouw ding, dan mag je Tannenberg – eigenlijk een op zichzelf staande uitbreiding – blindelings aanschaffen. Voor deze review hebben we immers Verdun even opnieuw vanonder het stof gehaald, om vervolgens op te merken wat we stiekem al vermoed hadden: veel nieuws onder de zon vind je in Tannenberg niet. Het spel speelt nét iets vlotter en de slagvelden zijn van het westerse naar het oosterse front verhuisd, maar verder krijg je vooral een logische evolutie voor je kiezen. Dat is eerder een zijwaartse verplaatsing dan een stap hogerop, in dit geval geen slechte zaak. Verdun was niet aan iedereen besteed, maar slaagde wel met verve in zijn vooropgestelde doel: het bieden van een authentieke WO I ervaring.

Veel nieuws van het oosterse front

De Eerste Wereldoorlog werd op twee fronten tegelijkertijd uitgevochten. Verdun plaatste het statische getouwtrek in het westen op de voorgrond, waar de frontlinie zich van het Vlaamse Ieper tot aan de Frans-Zwitserse grens uitstrekte en op vijf jaar tijd amper enkele kilometers opschoof. Tannenberg vertelt het verhaal van de slachtpartijen in het oosten, waar de Duitse en Russische legers onzacht met elkaar in aanraking kwamen. Om dit verhaal eer aan te doen, krijgen we negen maps voorgeschoteld. Van de rotsachtige Karpaten via Oost-Pruisen naar het platgebombardeerde Polen… het passeert in Tannenberg allemaal de revue. Laadschermen geven geïnteresseerden meer informatie over de precieze veldslag die je gaat naspelen. Info die voor de geschiedenisfans onder ons meer dan welkom is.

Grafisch zal Tannenberg niet meteen prijzen winnen. Variatie blinkt eveneens uit door zijn afwezigheid, al heeft dat uiteraard zo zijn oorsprong in de geschiedkundige context van de game. Maps bestaan voornamelijk uit loopgraven, verlaten boerderijen en uitgestrekte kilometers niemandsland vol bomkraters en prikkeldraad. Deze levels spreken weliswaar niet meteen tot je stoutste verbeelding, maar ze werken wel als waarheidsgetrouwe weergaven van het echte werk. Hetzelfde kan je over het wapentuig zeggen. Deze historisch correcte schietijzers laten zich gepast stroef hanteren, inclusief steile leercurve. M2H plaatst dus opnieuw authenticiteit boven speelbaarheid, een beslissing die we in deze tijden van shooters met een hoog pick-up-and-play gehalte zeker kunnen waarderen.

Manoeuvreren, wie zijn best doet kan het leren

Het voornaamste verschil tegenover Verdun vind je in Tannenbergs hoofdmodus: Manoeuvres. In Verdun vond je de meeste spelers in Frontlines terug, een spelvorm die trachtte de eindeloze cyclus van aanvallen, verdedigen en terugtrekken uit de Eerste Wereldoorlog te simuleren. Aan het oosterse front ging de strijd er iets anders aan toe; er werd meer actie ondernomen en minder afgewacht. Het resultaat is een andere spelvorm – Manoeuvres – die nog het best te omschrijven valt als Battlefields Conquest, maar dan in een stroevere Wereldoorlog I setting. Beide legers proberen zo veel mogelijk zones op het slagveld te veroveren en zo de tegenstander van zijn resources te beroven. Deze aanpak vraagt meer beweging en leidt dus tot meer explosieve aanvaringen, al zijn deze er zeker niet minder dodelijk op geworden.

In Tannenberg loont het immers nooit om de superheld uit te hangen. Eén kogel is doorgaans voldoende voor een enkeltje richting eeuwige jachtvelden, oftewel het herlaadscherm. Hierdoor moet je steevast doordacht en liefst ook tactisch te werk gaan. Soms kan dit bijzonder op de zenuwen werken, vooral wanneer je enkele keren na elkaar op onverwachte tegenstand stuit. Meestal zorgt deze meedogenloze moeilijkheidsgraad echter voor ondraaglijk spannende scenario’s. Onder spervuur van een machinegeweer van bomkrater naar bomkrater spurten jaagt bijvoorbeeld de hartslag staalhard de hoogte in. Een gelijkaardige nachtmerrie voltrekt zich wanneer je met je gasmasker op de groene, giftige wolken in tuurt, in een poging tijdig te achterhalen waar de vijandige tegenaanval vandaan zal komen.

Muggenziften in niemandsland

Het is – logischerwijs – niet allemaal rozengeur en maneschijn in deze virtuele Eerste Wereldoorlog. Zoals reeds gezegd speelt het spel behoorlijk stroef, wat de toegankelijkheid aanzienlijk verlaagt. Uit de losse pols mikken doe je best niet, want zelfs als je een halve meter van je tegenstander verwijderd bent, zal je kogel magisch een omtrekkende beweging uitvoeren en het doelwit missen. Vriend van vijand onderscheiden is eveneens lastig, wat misschien waarheidsgetrouw is voor die tijdsperiode, maar prettig speelt het niet. De soundtrack is ten slotte gepast opzwepend, maar het bijbehorende stemmenwerk is regelmatig lachwekkend. Probeer maar eens iemand neer te steken zonder in de lach te schieten wanneer je diens over-the-top doodskreet hoort. De Wilhelm-schreeuw is er niets bij.

Conclusie

Tannenberg speelt beter dan Verdun, maar is nog steeds niet de mooiste, best klinkende of vlotst spelende shooter op de markt. Dat past binnen het plaatje van de Eerste Wereldoorlog, maar het maakt de game er niet bepaald toegankelijker op. Als je het hoge pick-up-and-play gehalte van een Call of Duty of Battlefield gewend bent, kunnen we je niet beloven dat je Tannenberg een warm hart zult toedragen. Heb je echter interesse in de Eerste Wereldoorlog en wil je een spannende online shooter spelen die je voortdurend opnieuw uitdaagt, dan zit je hier aan het juiste adres. Zeker als je de game met vrienden kunt spelen. Met ware doodsverachting niemandsland oversteken terwijl de kogels je haast tastbaar om de oren vliegen is alleszins een ervaring die we iedereen aanraden.

Pluspunten

  • Authentiek sfeertje
  • Meedogenloos spannend
  • Speelt vlotter dan Verdun
  • Opzwepende soundtrack

Minpunten

  • Kan (en zal) frustreren
  • Niet meteen moeders mooiste
  • Voor een beperkt publiek
  • Onbedoeld hilarisch stemmenwerk

7.5