Gespeeld: Twin Mirror – Nadat er in de privé sferen van Samuel Higgs iets gebeurt rondom de tijd dat zijn publicatie in het kleine bergstadje Basswood de boel doet opschudden, wordt de beste man met de nek aangekeken. Hij besluit om te vertrekken en iedereen en alles achter zich te laten. Ook zijn beste vriend besluit hij te negeren en twee jaar lang leeft Sam ver buiten Basswood vandaan zonder ook maar enig contact te hebben. Slechte herinneringen, een gebroken relatie met de stad en een moeilijke tijd liggen achter hem, totdat blijkt dat zijn beste vriend bij een auto ongeluk is omgekomen en hij wel moet terugkeren naar de stad. En dat gaat van kwaad tot erger.

Bebloede blouse

In Twin Mirror nemen we de rol aan van Samuel “Sam” Higgs, die terugkeert naar Basswood vanwege de begrafenis van zijn beste vriend. Maar al direct bij aankomst wordt hij weer met zijn verleden geconfronteerd en hoewel er mensen zijn die blij zijn om hem te zien, zijn er ook mensen die niet zo blij zijn met zijn terugkeer. Sam doet graag even zijn deelneming betuigen en is van plan om nadien weer snel te vertrekken, totdat hij de volgende ochtend op zijn hotelkamer wakker wordt en ontdekt dat zijn blouse behoorlijk onder het bloed zit. Door de combinatie van medicijnen en een forse hoeveelheid alcohol weet hij echter niks meer en als journalist besluit hij dan toch maar om op onderzoek uit te gaan.

De situatie in de stad is weinig anders dan twee jaar geleden, maar gezien Sam in zo’n vreemde situatie terecht is gekomen kan hij zijn natuurlijke drang naar onderzoek niet tegenhouden. Hoe komt het dat zijn blouse onder het bloed zit en is zijn beste vriend echt door een auto ongeluk omgekomen? Vragen die hij graag wil beantwoorden, maar dat wordt hem niet direct gemakkelijk gemaakt. Dat neemt niet weg dat Sam voor een interessant avontuur staat en daar hebben we twee uur van kunnen proeven in de game Twin Mirror, die begin december uitkomt.

Mind Palace

Sam heeft te maken met mentale issues en hoewel hij stabiel oogt, heeft hij regelmatig conversaties met zijn innerlijke ik die ook visueel wordt uitgebeeld. Met hem voert Sam continu discussies die hem in feite afwegingen laten maken over vrij belangrijke beslissingen. Dit zijn interessante gesprekken, want zijn innerlijke ik houdt hem telkens een soort spiegel voor. Zo kan hij enerzijds met compassie reageren, anderzijds kan hij ook bot reageren en dat heeft natuurlijk z’n effect. Elke belangrijke keuze in dialogen en situaties wordt opgeslagen en daarmee wordt een nieuw pad in het verhaal geopend.

En daarmee komen we uit bij een bekend gameplay element dat Dontnod vaker in z’n games verwerkt heeft. Zo waren ze natuurlijk verantwoordelijk voor Life is Strange, waarin dat element ook zat en in Twin Mirror zal het eveneens een belangrijke rol spelen. Hoe belangrijk, dat weten we niet, gezien we slechts de eerste twee uur gespeeld hebben, maar Dontnod kennende zal het ongetwijfeld tot interessante situaties leiden. Over Life is Strange gesproken, deze game heeft best wel wat overeenkomsten als het op de gameplay aankomt. Zo wandel je in diverse locaties rond, bekijk je allerlei objecten waarvan een gedeelte nader te inspecteren is.

Ook ga je dialogen met Jan en alleman aan om zo meer informatie in te winnen en beetje bij beetje vallen de puzzelstukjes dan in elkaar. ‘Uniek’ is echter dat Sam beschikt over een ‘Mind Palace’ en dat is een stukje van zijn hoofd waar hij helemaal in op kan gaan. Niet alleen praat hij veel met zichzelf, ook zal hij met enige regelmaat dit paleis moeten betreden om een reconstructie van de gebeurtenissen te maken. Dit soort uitstapjes zorgen ervoor dat je op basis van de verzamelde clues een situatie opnieuw kan beleven, zodat je als het ware meer duidelijkheid creëert. Dat levert voor Sam een helder beeld van de gebeurtenissen op, maar dat is lastig te verkopen aan de mensen om hem heen en dus moet hij goed uitkijken wat hij doet en zegt.

Mentale problemen

Dat Sam over deze mogelijkheid beschikt levert in de game interessante gameplay situaties op, want waar je normaliter puur op basis van objectieve fysieke clues een speurtocht naar de waarheid hebt, kan Sam dit stukje extra gebruiken om een beter beeld te vormen. Dat hij hierover beschikt helpt hem in zijn onderzoek, maar tegelijkertijd wordt al snel duidelijk dat Sam mentaal niet de meest stabiele jongeman is. Dat hij veel tegen zichzelf praat is daar natuurlijk al een indicatie van, maar dat hoeft niet per se een groot probleem te zijn. Sterker nog, in de eerste twee uur van de game lijkt het juist een hulp te zijn om meer rationeel te reageren en acteren.

Toch zijn we ook momenten tegengekomen waarbij Sam het juist verliest van zijn hoofd en waarbij hij als het ware moet strijden tegen allerlei vreemde gebeurtenissen om de uitweg te vinden en niet compleet gek te worden. En dat maakt van Twin Mirror een interessante titel, want het is een combinatie van situaties die samen de rode lijn volgen. Sam mag dan een goede onderzoeker zijn, met de dingen die in zijn hoofd gebeuren, een bebloede blouse en merkwaardige situaties om hem heen is hij niet de meest betrouwbare persoon om te geloven als er een verklaring afgegeven moet worden. Tenminste, als speler begrijp je Sam volledig en is het allemaal logisch in zijn wereld, maar in werkelijkheid kan de omgeving om hem heen het opvatten als dat hij het niet helemaal op een rijtje heeft.

Dat kan natuurlijk voor lastige situaties zorgen, want leg de politie maar uit dat je er niks mee te maken hebt als alle bewijzen jouw richting op wijzen om maar wat te noemen. En dat is precies wat Twin Mirror zo boeiend maakt. Het verhaal en alles wat erbij komt kijken in combinatie met de mentale gesteldheid en de mind palace zorgen ervoor dat de game een interessante titel wordt die het vooral van z’n verhaal moet hebben. Qua gameplay is het iets uitgebreider dan een Life is Strange, waardoor het meer als een volwaardige game aanvoelt en qua vibe heeft het heel veel weg van Alan Wake, maar dan minder horror-achtig georiënteerd. Daardoor voelt Twin Mirror niet gelijk als iets heel bijzonders aan, maar wel als een boeiende game.

Voorlopige conclusie

Dontnod Entertainment heeft in de afgelopen jaren bewezen goede verhalen te kunnen vertellen en dat zal met Twin Mirror niet anders zijn. De eerste twee uur van de game gaven een goed beeld van alle gameplay elementen en die lijken elkaar goed aan te vullen. Ook opvallend was de fijne afwisseling tussen de verschillende aspecten, waardoor de game bleef boeien. Het verhaal is uiteindelijk het belangrijkste en de verschillende gameplay aspecten zorgen ervoor dat je aan het spelen zal blijven. Zo zijn de gesprekken best interessant, de mind palace is erg boeiend en de worsteling met zijn mentale gesteldheid voegt aan dat geheel nog een extra laag toe. Twin Mirror doet qua gameplay echter niets nieuws, dus het verhaal is waar het om zal draaien en de eerste indruk is positief. Of dat vastgehouden kan worden de gehele game door, dat zal begin december blijken in onze review.