Review: XIII Remake

Review: XIII Remake – In 2003 bracht Ubisoft een shooter uit voor de PlayStation 2 die in verschillende opzichten uniek en origineel genoemd mag worden. Het betreft hier XIII, gebaseerd op de gelijknamige stripreeks, die een shooter presenteerde geheel in stijl van de strips. Met een klassieke cel-shaded stijl gecombineerd met allerlei stripvakken tijdens de gameplay om bepaalde situaties aan te duiden, stak de titel boven andere games uit door de bijzondere invulling van het geheel. Qua stijl, maar ook gameplay en verhaal bleef het op een goede manier trouw aan de stripreeks en nu zeventien jaar later is XIII terug als een remake. Maar of dit een fijn wederzien is… dat valt te betwijfelen.

Fantastische shooter

In 2003 was XIII een shooter die zich op diverse manieren wist te onderscheiden en een van de primaire zaken was de invloed van de strips. De cut-scènes bestonden uit meerdere vakken die elkaar opvolgden en vaker dan eens zag je het vanuit verschillende hoeken. Dit gaf de game echt dat stripboek gevoel en dat is een van de voornaamste zaken waarom de game zo geliefd is. Buiten dat was het ook qua verhaal boeiend om te volgen en de gameplay was voor zijn tijd erg vlot te noemen. Nu anno 2020 brengt Microïds de game opnieuw uit en ik moet eerlijk bekennen dat ik als groot fan van het origineel met veel plezier vooruit zat te kijken naar deze release.

Maar in dit geval doet de ontwikkelaar van deze game, PlayMagic, zo goed als alles fout. Als je een klassieker opnieuw gaat maken dan is een van de voorwaarden dat je op z’n minst de kwaliteit van het origineel evenaart. Dit dan gecombineerd met gameplay die voldoet aan hedendaagse standaarden, zodat er een mix van zowel nostalgie als goede speelbaarheid ontstaat. Pijnlijk is dan de constatering dat deze game er in alles op achteruit is gegaan, waardoor je je kan afvragen wat ook alweer de toegevoegde waarde van de remake is. Die is op dit moment nul. De ontwikkelaar en uitgever hebben al aangegeven er aan te gaan werken, maar dat neemt niet weg dat de kwaliteit nu gewoon niet goed is.

Clunky besturing

In alles valt te merken dat de game vooral de aandacht heeft gekregen op het namaken van alle levels, de belangrijkste momenten en het vernieuwen van de cut-scènes. Dat laatste is overigens een vreemde keuze, want de toffe stijl van het origineel is overboord gegooid en heeft plaatsgemaakt voor een standaard manier van tussenfilmpjes presenteren. Waarom dat zo is, is ons een raadsel, maar het helpt het nostalgische gevoel enigszins om zeep. Bovendien kan je ook je vragen stellen bij de prioriteiten van de ontwikkelaar, want hoewel het er grafisch wel oké uitziet is het origineel nog steeds erg goed te pruimen – zeker als je op pc speelt.

Dus de winst is op visueel vlak niet heel groot, maar dat krijg je al snel bij een cel-shaded game. Dat gezegd hebbende, waar de focus echter vooral op had moeten liggen was de technische prestatie van de game en de gameplay op zichzelf. Dat is letterlijk een drama, waardoor de game op sommige momenten haast onspeelbaar is. Denk een forse framedrops, stotteringen, screen-tearing… alle vervelende visuele problemen komen voorbij, samen met technische issues die de vloeiende gameplay in de weg zitten. Daarbij komt ook nog dat de gameplay heel erg 2003 aanvoelt, waardoor de besturing naar huidige maatstaven ontzettend clunky is.

Je beweegt niet lekker genoeg door de levels heen en doordat de vijanden zo onnatuurlijk bewegen is het veelal gewoon maar sprayen in de hoop dat je wat raakt. Als je een game opnieuw maakt, dan is het natuurlijk wel zo verstandig om de gameplay modern te maken en aan te laten voelen als elke andere shooter vandaag de dag voelt. Dat is dus niet het geval in de remake van XIII en samen met de vele technische issues ga je je al snel irriteren aan de gameplay. Het draait voor geen meter, de game kent veel ernstige grafische glitches en de standaard instelling van de besturing is ook erg gedateerd. Normaliter zou dat geen punt mogen zijn, maar we halen dit niet zonder reden aan, want ook in het menu is het een rommeltje qua besturing.

Standaard staat bukken op het rondje dat je ingedrukt moet houden, wat totaal inefficiënt is in de gameplay. Dat kan je echter aanpassen, maar daarvoor moet je in het opties menu eerst ‘General’ aanklikken, vervolgens in de lijst naar de optie ‘Crouch’ gaan, daar moet je dan op klikken en bij een tweede klik wordt het vervolgens aangepast. Snel terug naar de gameplay gaan door meermaals rondje in te drukken werkt vervolgens niet, want de aanpassingen worden niet opgeslagen. Dit moet je eerst handmatig nog even doen, anders reset de boel zich naar default. Hoogst irritant, omslachtig en ongebruikelijk. Of wat te denken dat terugkeren in de menu’s allemaal onder rondje zit, maar als je de game wilt vervolgen moet je per se op kruisje drukken bij ‘Continue’, want dan werkt het rondje ineens niet als terugkeerfunctie.

In alles is de besturing dus gebrekkig en dat gaat snel op je zenuwen werken. Er valt op dit moment weinig aan te doen, dus het is afwachten totdat er updates uitkomen. De ontwikkelaar beloofde verbeteringen te gaan aanbrengen, maar hoelang dat zal duren is een beetje de vraag. Op dit moment is XIII gewoonweg geen goede game en dat terwijl men een jaar extra de tijd heeft genomen om de ontwikkeling zo goed mogelijk af te ronden. Nu is de pandemie verantwoordelijk voor onverwachte obstakels, maar dat neemt niet weg dat dat een vrijbrief is om een game af te leveren die zoveel mankementen vertoont.

En dan hebben we het nog niet uitgebreid over de AI gehad, die zo wisselvallig is dat ze je soms zien of ontdekken terwijl dat eigenlijk niet zou kunnen en het andere moment sta je naast ze en hebben ze niks door. Het breekt het gevoel van spanning en avontuur best wel af, omdat ze zo volstrekt willekeurig reageren en wat ook niet helpt in heftige shootouts, is dat het wisselen van wapens zo ontzettend traag gaat. Je moet op de d-pad naar links of rechts drukken om te wisselen en dat kost rustig een seconde of twee voordat je verder kunt. Niet de tijd die je hebt in benarde situaties, maar dat is deels te wijten aan de barslechte input registratie, want de helft van de tijd moet je twee keer drukken wil er iets gebeuren. Iets wat frustratie nog meer in de hand werkt. Zonde. Tot slot nog de audio, die is net zo wisselvallig als de AI in afmixing. Soms loopt het rustig twee seconde voor op cut-scènes, soms is het te hard, dan weer te zacht… er valt geen pijl op te trekken.

Langere speelduur

Het avontuur zelf – als je er doorheen komt – is pakweg een uur of acht, wat het dus tot een redelijk lange shooter maakt. Anno 2020 misschien niet direct, maar voor zijn tijd was de speelduur prima en daar voegt de ontwikkelaar nog een extra laag aan toe. Zo zijn er collectables te vinden in de game en dat zijn er behoorlijk wat, waardoor je gemotiveerd wordt om na het uitspelen nog een keertje in het avontuur of andere losse levels te duiken en de resterende beeldjes en zaken te verzamelen. Dit werkt bovendien samen met Trophy progressie, dus je krijgt er ook het nodige voor terug en dat is natuurlijk leuk voor de fanatieke spelers.

Buiten dat kent de game nog een multiplayer, die je zowel in deathmatch als team deathmatch kunt spelen, maar deze multiplayer beslaat slechts drie maps en kan alleen lokaal gespeeld worden. Iedereen die het origineel kent weet dat de multiplayer toen leuk om te spelen was én dat het een van de eerst online games was op de PlayStation 2. Waarom de game nu niet online gespeeld kan worden heeft waarschijnlijk met de kosten van de serverhosting te maken, maar dat neemt niet weg dat het jammer is. Hoewel, met de slechte besturing die op dit moment aan de orde is, zal je ook vrij snel op de multiplayer uitgekeken zijn dus in die zin was een online multiplayer waarschijnlijk snel uitgestorven. Desalniettemin jammer dat het niet kan.