Review | Morbid: The Seven Acolytes – De wereld gaat langzaam ten onder. Krankzinnigheid neemt langzaam de boventoon als de inwoners van het land Mornia hoop en vertrouwen verliezen en daardoor geleidelijk toegeven aan de macht van de Gahars. De personificatie van deze verdorven krachten manifesteert als enge hordes vijanden, geleid door de zeven dienaars van Gahar. Als laatste overlevende Striver moet jij het immer uitbreidende kwaad een halt toeroepen, maar met de steeds uitbreidende invloeden van het kwaad is dat geen gemakkelijke klus.

Geef toe aan de wanhoop

Temidden van alle chaos word je wakker op een – in het eerste opzicht – rustig, verlaten strand van de Haven of Solya. Omringd door bloed en lijken baan je je een weg naar het eerste levende wezen wat je niet aanvalt. We worden op pad gestuurd om de Acolytes op te sporen en te verslaan, en we hoeven niet op hulp te rekenen. De tirannie van de Gahars heeft al een te stevige greep op alles wat nog leeft en zelfs op hetgeen wat eruitziet alsof het niet meer zou moeten leven. De wereld die ontwikkelaar Still Running heeft neergezet is grauw en geeft je een gevoel van hopeloosheid, maar dit geeft je ook weer motivatie om de wereld weer naar zijn oorspronkelijke glorie te herstellen; al heb je die glorie zelf nooit gekend.


In de eerste instantie spreekt alles wat de game je voorschotelt wel voor zich. De gameplay en user interface zijn zeer herkenbaar als je games in het Souls genre, Diablo of Castlevania hebt gespeeld, maar sommige dingen worden niet zo goed uitgelegd. Zo is er namelijk een Sanity systeem, wat je in de gaten kunt houden door de paarse verticale balk op je scherm. Hoe voller, hoe beter. Maar sommige dingen doen deze balk leeglopen en hoe minder van je gezonde verstand er overblijft, hoe meer van je ware omgeving er zichtbaar wordt. Zo zullen er meer en sterkere vijanden op je afkomen, tot je items gebruikt om zo weer bij zinnen te komen. Het is bijzonder belangrijk dit goed bij te houden, want Morbid kent geen shop systeem. Zijn de items op, dan zit je gevangen in deze benarde situatie tot je nieuwe voorraad vindt.

Why can’t I hold all these things?!

En hier lopen we ook direct tegen een probleem aan, vooral voor de hoarders onder ons. Je hebt namelijk maar een gelimiteerd aantal slots in je inventory. Afhankelijk van de grootte van iets wat je gevonden hebt, neemt dit een aantal slots in. Soms moet je dus spullen die je graag zou willen houden, weggooien. Eeuwig zonde, zou je denken. Er zijn meer dan 25 verschillende wapens, van zwaarden tot drietanden, maar ook kruisbogen. Echter zijn niet alle wapens rendabel. Tenzij je graag van wapen wisselt kun je met één wapen gemakkelijk de hele game uitspelen. Je kunt wapens ook uitrusten met Runes die je hebt in verschillende waardes, om zo bijvoorbeeld Fire, Frost of Poison schade toe te voegen aan elke slag. Een echt onderscheid was voor ons niet merkbaar, dus behalve extra snelheid of maximum schade per slag hebben we het vrij simpel gehouden.


Morbid houdt zich aan heel veel bekende systemen, en ook het upgrade systeem neemt de bekende weg – maar met een twist. Dit is er ook één die niet goed werd uitgelegd en dus vroegen we ons best wel een tijdje af hoe we onze 15 vergaarde levels mochten uitgeven. Na wat speurwerk vonden we de plek waar de eerste Acolyte zich schuilhield en na hem verslagen te hebben, mochten we bij een Shrine, wat vergelijkbaar is met een Bonfire, upgraden. In de vorm van Blessings krijg je eerst 2 slots waarin je mag kiezen wat je fijn vindt. Zoals meer health, meer stamina of snellere stamina regeneratie. Naarmate de game vordert krijg je meer slots, maar de Blessings zul je wel in de wereld moeten vinden. Dit bevordert de reden voor exploratie en aangezien er regelmatig goede spullen en upgrades voor gegeven werden, voelde dit niet aan als extra opvulling maar juist een aanvulling.

Ik loop alleen maar rondjes

Voor games waarin exploratie zo wordt aangespoord, vinden we het wel onaangenaam dat er geen map of betere waypoints aanwezig zijn. Er zijn een aantal zijmissies die we wel voltooid hadden, maar waarbij we degene die ons de quest gaf niet meer konden vinden. Sommige plekken in Mornia zien er formidabel uit en worden tot op de pixel enorm mooi vormgegeven, maar de wanhoop is nabij wanneer we weer een cirkeltje hebben gelopen in de donkere bossen van Grimwald Grove waar we zojuist een minibaas hebben verslagen. Ook is de questlog alleen beschikbaar bij een Shrine en zelfs de omschrijvingen daarvan laten te wensen over. Uiteindelijk hebben we een aantal missies maar overgeslagen, ondanks dat we aan alle voorwaarden voldeden om deze te voltooien.


Maar, tussen al het verdwalen door hebben we wel enorm veel plezier gehad aan Morbid. Het was precies een game in ons straatje. We beschrijven het als de “Isometrische Pixel Bloodborne” en dat voelt goed. Hoewel de gameplay een beetje stroef aanvoelt in vergelijking met hetgeen waarvan het inspiratie neemt, is het iets wat wellicht wel past bij de retro stijl waarmee de game is aangekleed. Dit laat zich vooral zien wanneer een hitbox niet goed overeenkomt met wat er op ons beeld zichtbaar is en dan vooral bij het ontwijken van vijanden. De bazen bieden (op één na) een leuke, maar niet al te moeilijke uitdaging en de soundtrack tijdens de gevechten is om van te smullen. Helemaal niet erg om een keertje dood te gaan en opnieuw te doen.

Hoe dichter we bij het einde kwamen, hoe sneller alles aan ons voorbij leek te gaan. Sowieso is het verhaal al een beetje obscuur en tijdens het verloop van de game kregen we niet veel meer uitleg over de weinige feiten die we wel te weten zijn gekomen over het verval en de mogelijke wederopbouw van Mornia. Na het verslaan van de laatste baas misten we een soort van afsluiting, het leek allemaal erg abrupt afgelopen te zijn. We zullen ons voor altijd afvragen wat er nou precies is gebeurd na de credits en wat het lot is van onze Striver. Als verrassing kregen we wel de Platinum trofee aan het einde van de game, waarvoor we geen moeite hebben hoeven doen. Een makkelijk te behalen trofee, dus. Meevallertje!

Conclusie

Je kunt een game als Morbid uitspelen binnen een uurtje of zeven als je recht op je doel afgaat en je niet overgeeft aan de exploratie voor upgrades. Echter hebben wij ons minstens het dubbele aantal uren kunnen vermaken met de game en dat is voor €24,99 geen slechte deal. De ontwikkelaar heeft een interessante game neer weten te zetten, waarbij de inspiratie duidelijk merkbaar was. Complicaties zoals inconsistente hitboxes en een wat slome besturing werken het echter een beetje tegen. De game komt wat traag op gang, maar nadat je de eerste drie bazen verslagen hebt neemt het je mee in een stroomversnelling en voordat je het weet heb je de game uit.

Pluspunten

  • Retro/pixelstijl
  • Soulsborne inspiratie
  • Interessante baasgevechten
  • Exploratie
  • Mega goede soundtrack
  • Makkelijke platinum trofee

Minpunten

  • Wat stroeve gameplay
  • Inventory management
  • Geen map
  • Onduidelijke sidequests
  • Erg abrupt einde

8.0