Review | Balan Wonderworld – Als schrijver van diverse gaming gerelateerde artikelen gebruik ik graag hier en daar wat beeldspraak. Niet alleen omdat het soms erg toepasselijk is, maar ook omdat het net wat lekkerder wegleest dan gewoonweg droge stof. Ik denk dat Balan Wonderworld wellicht dé game is om te zeggen dat het concept ons als “muziek in de oren” klinkt. In een zekere zin doet de game dat ook, maar dan in de meest letterlijke zin van deze woorden. Yuji Naka maakt een terugkeer naar de stijl van de 3D platformers van weleer met een wereld die volledig om theatrale muziek draait, een soort van interactieve musical. Aan originaliteit dus geen gebrek in Balan Wonderworld, maar waar dan wel aan?

The drama unfolds

We stappen in de schoenen van Leo en Emma, twee kinderen met elk hun eigen problemen. Leo mist zijn vriendjes nadat zij ruzie hebben gemaakt en Emma is erg bang voor roddels die achter haar rug om gaan. De thematiek is in die zin zeer herkenbaar, vrijwel elk mens is weleens onzeker over zichzelf. Leo en Emma worden door een wezen genaamd Balan, naar wie wij liever refereren als de maestro, meegenomen naar de Wonderworld. Deze wereld bestaat uit de emoties en gevoelens van diverse mensen, zowel positief als negatief. Een min of meer soortgelijk plot kennen we uit Psychonauts, hoewel de laatstgenoemde wat meer gericht is op een volwassener publiek. Balan Wonderworld is toegankelijk voor jong én oud.

Leo en Emma gaan door het onderbewustzijn van deze personen heen en ontdekken dat de maestro een soort kwaadaardige tegenpool heeft genaamd Lance. Niks maakt Lance gelukkiger dan mensen zich onzeker te laten voelen. Leo en Emma proberen iedereen te helpen met als uiteindelijke doel Lance te verslaan. De maestro keert ook meerdere keren terug in het verhaal om Leo en Emma hier en daar van ondersteuning te voorzien tegen krachten waar de kinderen niet tegen opgewassen zijn. Dit natuurlijk wel met de kracht van muziek.

Relikwie

Balan Wonderworld is een 3D platformer, een genre waarmee de ontwikkelaars zeker bekend zijn. Zoals we al benoemden in de inleiding is het echter al een behoorlijke tijd geleden dat deze ontwikkelaars daar hoofdzakelijk mee bezig waren. De meeste games uit hun repertoire stammen uit het tijdperk dat SEGA nog consoles maakte (Dreamcast). Dat SEGA-gevoel kregen we dan ook wel met Balan Wonderworld. Heel veel designs deden ons sterk denken aan Sonic, Billy Hatcher en bovenal Nights. Dat is natuurlijk allemaal positief, maar datzelfde SEGA-gevoel bracht ook iets met zich mee wat bijna de gehele game voor ons ruïneerde.

De basis gameplay bestaat uit het spelen van diverse levels waarin muziek een grote rol speelt. Een level kan van zeer vrolijk naar plots behoorlijk duister gaan. In de basis is het een collect-a-thon, die ook weer veel gelijkenissen vertoont met de Super Mario games door de kostuums die je kan vinden die Leo of Emma van extra krachten voorzien. Er zijn zo’n tachtig kostuums te vinden in Balan Wonderworld, echter zijn ze jammer genoeg niet allemaal uniek. De ontwerpen daarvan wel, maar op het gebied van gameplay lijken sommige kostuums behoorlijk veel op elkaar. De unieke kostuums die er tussen zitten brengen wel een behoorlijke replay-value met zich mee. Veel levels zijn namelijk niet honderd procent uit te spelen zonder bepaalde kostuums die je pas in latere levels kan vinden.

Terugkomend op het SEGA-gevoel. Balan Wonderworld voelt ook als een game uit het SEGA tijdperk aan qua gameplay. Balan Wonderworld speelt namelijk heel erg stroef vergeleken met moderne 3D platformers. De personages lijken niet bepaald vloeiend te bewegen wanneer je ze bestuurt en het daadwerkelijke platformen word je tegengewerkt door een verschrikkelijke jump. Dit zorgt er voor dat je sommige sprongen dusdanig goed moet timen dat het soms gewoonweg frustrerend wordt. Je moet jouw sprongen pixel-perfect timen en anders val je de afgrond in. De manier waarop de personages zich laten besturen lijkt haast wel iets uit de jaren negentig, toen tank-controls nog populair waren in videogames. We kunnen de gameplay dan ook niet anders beschrijven dan met het woordje ‘stroef’, want het is zeker mogelijk om de game fatsoenlijk uit te spelen. De stroefheid maakt het echter een stuk minder leuk.

Simpel, maar ook weer niet

Een bijzonderheid aan Balan Wonderworld is het feit dat de volledige game slechts één knop benut op jouw controller. Alle knoppen doen precies hetzelfde. Als Leo en Emma in hun menselijke vorm zijn spring je met deze knop, maar zodra je een van de kostuums aan hebt gebruik je de speciale kracht van dit kostuum. Het is dus belangrijk om veel te wisselen tussen de kostuums. Ook heeft Balan Wonderworld lokale coöp die werkt volgens een simpel drop-in, drop-out systeem. Dit heeft wel degelijk een meerwaarde in de zin dat je als individu minder tussen kostuums hoeft te wisselen. Jouw coöp maatje kan immers een ander kostuum aandoen dan wat jij aan hebt.

Tijdens jouw tocht door Wonderworld zal je hier en daar ook wat simpele puzzels aantreffen. Het mag duidelijk zijn dat Balan Wonderworld ook op de jongste spelers is gericht. Een veel voorkomende puzzel is het begeleiden van een grote bal naar een bepaald punt in het level om zo een deur te openen. Klinkt makkelijk zat, toch? Ware het niet dat de besturing dan om de hoek komt kijken. De stroefheid in hoe de personages bewegen is soms zo erg dat de meest simpele taken je ongelofelijk veel moeite kosten. Een uitdaging is natuurlijk prima, maar niet als het gewoonweg de besturing is die jou aan het tegenwerken is.

Gebrek aan detail

Het vrolijke kleurenpalet van Balan Wonderworld zorgt er voor dat de game er in de eerste oogopslag best wel prima uitziet. Al helemaal op een 4K tv. Wanneer je echter wat kritischer kijkt zie je al gauw dat er erg simplistisch is omgegaan met het design. Wederom een teken dat de game behoorlijk in het eerder genoemde Dreamcast tijdperk is blijven hangen. Natuurlijk is het allemaal wel scherp op de PlayStation 5, maar als we kijken naar andere cartooneske games zoals de Ratchet & Clank remake op de PlayStation 4 of zelfs een gemiddelde Nintendo-platformer op de Nintendo Switch, hebben die games véél meer detail dan Balan Wonderworld. We hebben misschien wel een leuke, vrolijke, kleurrijke speelwereld, maar die valt nogal in het niet als er niks interessants aan is toegevoegd om naar te kijken.

Qua performance zit het in ieder geval goed met Balan Wonderworld. De game draait op een stabiele 60 beelden per seconde op de PlayStation 5 en ziet er, ondanks het gebrek aan details in de spelwereld, wel haarscherp uit in een 4K resolutie. Op de PlayStation 4 Pro houdt de game over het algemeen ook diezelfde framerate aan, alleen is de resolutie daarop iets lager. Een ander belangrijk verschil is dat de PlayStation 5 versie gebruikmaakt van anti-aliasing, iets wat de PlayStation 4 Pro versie moet missen. Nogmaals, op onze PlayStation 5 zag de game er haarscherp uit, maar ook op de oudere console van Sony komt de game op technisch vlak goed uit de verf.

Encore, maestro!

En dan nu iets waar we wel laaiend enthousiast over zijn: de muziek. Oh wat is de soundtrack van deze game schitterend. Naast dat het mooi klinkt speelt de muziek ook een grote rol in Balan Wonderworld. Regelmatig zal je in de game tegen scenario’s aanlopen die volledig berusten op de maat van de muziek. Bewegende platformen die op de maat meegaan, maar ook wanneer je in een duisterder gebied terechtkomt. De overloop van de muziek is schitterend gedaan. Het voelt altijd als één vloeiend geheel, alsof je gewoon naar een orkest aan het luisteren bent. Van crescendo naar decrescendo en andersom. Prachtig.

Conclusie

Wat ongelofelijk zonde. Balan Wonderworld wist op veel vlakken bij ons precies de juiste snaar te raken, maar op minstens net zo veel vlakken slaat de game met een sloophamer dwars door het instrument heen. Het verhaal zette ons zo nu en dan zelfs aan het denken, reflecterend op onze eigen jeugd. Dat gecombineerd met de schitterende muziek wist Balan Wonderworld hier en daar best een emotionele snaar te raken bij ons. Maar de gameplay en de ondermaatse graphics hebben een hoop voor ons verpest. De game speelt zo ontzettend stroef dat we niet snel terug zullen keren naar Wonderworld. De toevoeging van coöp is een slimme keuze geweest, want wij denken dat menig gamend ouder hier best wel wat plezier uit kan halen samen met hun kleine. Maar wij zouden zelf dan wel even wachten op een aanbieding.

Pluspunten

  • Prachtige muziek
  • Aansprekend verhaal
  • Lokale coöp

Minpunten

  • Zeer stroeve gameplay
  • Grafisch teleurstellend
  • Veel ‘filler’ tussen de kostuums

5.5