Review | Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin – In de Monster Hunter franchise is het vaste prik om een intens groot wapen in je handen te nemen en de dino-lijkende monsters af te slachten. Van hun restanten maak je dan mooi stuk armor en ook weer nieuwe joekels van wapens om weer sterkere en grotere monsters tot je muurbehang om te toveren. Het zijn een hoop dieronvriendelijke gebeurtenissen, maar het is succesvol genoeg dat Monster Hunter: World meer dan 15 miljoen keer verkocht is. Maar hoe voelen die monsters zich nu eigenlijk? Het zijn ook levende wezens met gevoelens. Monster Hunter Stories 2 werpt een ander perspectief op deze franchise, waarin monsters vermoorden nog altijd aan de orde is, maar waarbij je dit keer in de schoenen stapt van een Monster Rider. Zo’n meedogenloos monster kan namelijk ook je beste vriend worden!

Geslaagde Monster Hunter sfeer

Hoewel dit het tweede deel is, is het wel het eerste deel dat je op de Nintendo Switch kan spelen. Het eerste deel is namelijk enkel op de 3DS verkrijgbaar, maar niet getreurd, het is niet erg als je deze game gemist hebt. In het eerste deel krijg je voornamelijk van een paar personages de achtergrond te zien en het tweede deel doet een voortreffelijke poging om het gemis van het eerste deel op te vullen. Je maakt kennis met een beginnende Monster Rider, die je volledig zelf kan customizen en je volgt een interessant avontuur. Niet alleen ben je een afstammeling van een legendarische Rider, ook heb je te maken met de legendarische bloedlijn van een Rathalos monster, waar je een ei van hebt bemachtigd. Hoe dit tot verhouding staat met de Wings of Ruin subtitel mag je zelf ontdekken, de moeite is het in ieder geval wel waard.

De sfeer van de game is uitmuntend, zo ook de muziek die de typerende stijl van Monster Hunter benadrukt. Het verhaal begint weliswaar erg traag, maar na een paar gebeurtenissen is het een zeer vermakelijke rit om mee te maken. Er gebeurt nogal een hoop en hoewel nooit iets van wereldschokkend niveau, is het genoeg om je aan het beeld gekluisterd te houden. Vele personages passeren de revue en zo ook een paar bekende uit het eerste deel, mocht je hier bekend mee zijn. Alles maak je mee in een open wereld waar je doorheen kan banjeren en de gevechten zijn ditmaal beperkt gehouden tot rondrennen en hakken naar een turn-based RPG concept. Ondanks dat het een andere game is dan de Monster Hunter franchise zoals je het kent, worden alle checkboxes wel afgevinkt en kan je zeker 30 tot 35 uur speelplezier verwachten.

Andere gameplay, zelfde resultaat

Want hoewel Monster Hunter Stories 2 een JRPG is, doet het heel veel soortgelijke dingen als de mainline delen binnen de franchise. Zo kun je monsters afslachten en hun weer gebruiken om wapens en armor te creëren. Ook kan je items creëren met resources die je in de open wereld kunt vinden. Maar er komt meer bij kijken, want je bent immers een Rider en geen jager. Je kunt in Stories namelijk gevechten aangaan tegen monsters met behulp van monsters die je hebt bemachtigd. Dit doe je door grotten in te gaan en monstereieren terug te brengen naar een stal, waar de eieren kunnen uitkomen. Vanaf level nul kun je ze levelen en trainen, zoals je dat enigszins van Pokémon kent.

Elk monster heeft zijn eigen eigenschappen en deze kun je door middel van Rite of Channeling modificeren. Zo kun je monsters sterker maken en extra moves laten gebruiken. Het vechten in Monster Hunter Stories 2 is turn-based, maar is gebaseerd op een steen-papier-schaar principe. Zo kunnen monsters drie categorieën aanvallen inzetten: Power, Speed en Tactical, waarvan elke soort de ander als zwakte heeft. Zo kun je bepaalde aanvallen omzeilen door de juist soort aanval hier tegenin te zetten. Maar er komt nog een hoop meer bij kijken dan alleen maar de juist soort aanval als een gok gebruiken. Er zijn namelijk een aantal mechanieken die het vechten behoorlijk interessant maken.

In principe ben jij een team van twee, jij en je monster, en je kan soms bijgestaan worden door een persoon extra, die dan ook weer vergezeld wordt door een monster. Je tegenstanders kunnen dan bij een ronde iemand uit jouw team kiezen waar ze zich op focussen en als je elkaar als het ware in de ogen aankijkt met een aanval, initieer je een Head-to-Head situatie. Hierin speelt het steen-papier-schaar concept ook een rol. Elk monster in de game heeft een hoofdcategorie van aanvallen, die je van tevoren al kan laten anticiperen op de zwakheden binnen het genoemde concept. Het wil echter voorkomen dat zij tijdens een gevecht kunnen veranderen van categorie, waar je dus rekening mee dient te houden. Gooi daar nog speciale vaardigheden tussen als vierde categorie die het gebalanceerde concept het raam uitgooien en elk gevecht laat je hersenen kraken. Maar pas op, je hebt namelijk drie hartjes en als jij of je monster 0 HP heeft, dan verlies je een hart. Ben je ze alle drie kwijt (of je kompaan), dan verlies je de zware strijd.

Ongepolijst

Hoewel je dus niet zelf rond kan rennen en vechten, zorgt het diepe vechtsysteem in de turn-based gameplay voor genoeg spanning en strategie dat het altijd boeiend blijft. Het principe uit de Monster Hunter games dat bepaalde soorten wapens (slash, blunt en piercing) hebben, hebben hier ook invloed op en zo kun je je ook focussen op bepaalde specifieke ledematen van een monster om zo zwakke punten uit te kunnen buiten met schade. Ook zijn verschillende elementen, zoals vuur, water, dragon en meer hier van toepassing. Deze transitie van vrijheid naar turn-based is uiterst goed uitgewerkt en de sfeer en het gevoel van Monster Hunter is daardoor behouden. En dit komt ook weer deels terug in de open wereld, waar je verschillende soorten grotten kunt verkennen om nieuwe eieren van monsters te bemachtigen om zo je vechtteam uit te breiden. Het is alleen jammer, dat ondanks de gevarieerde omgevingen en de mooie artstyle, veel van de grotten kopieer en plakwerk is wat snel gaat opvallen.

Ook de performance is niet echt solide te noemen. Op tv heb je te maken met 1080p en in handheld modus 720p. Allemaal prima, maar het is de framerate die roet in het eten gooien. Je hebt namelijk te maken met unlocked 30 fps, en in docked modus kan dit schommelen tussen de 25 fps en 32 fps, ongeveer. Dit is uiterst onrustig om te aanschouwen en soms werden we een beetje duizelig van deze schommelende performance. In handheld modus lijkt het wat minder te schommelen en we durven te zeggen dat het rond de 27-30 fps hangt, wat toch wel een fijnere speelervaring oplevert. Een ander probleem is het camerawerk, want deze is niet erg optimaal tijdens het traverseren van de open wereld. Er is een lichte input lag merkbaar, waardoor het allemaal wat sluggish aanvoelt en deze input lag is onacceptabel via docked modus. Jammer, want qua combat input en rondrennen werkt het allemaal prima.

Boordevol content voor veel uurtjes plezier

Mocht je het einde bereikt van de game hebben, dan heb je alsnog zat te doen in Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin. Niet alleen kan je alle monsters verzamelen in je Pokedex equivalent, genaamd de Monsterpedia, maar je kan ook alles zijmissies voltooien, extra uitdagingen trotseren of de online mogelijkheden onderzoeken. Je kunt namelijk tegen vrienden of onbekenden een potje monster knokken of het juist gezamenlijk tegen monsters opnemen. We hebben hier toch wel wat moeite gehad om iemand te vinden, maar dit kan komen gezien de drukte, waardoor de lobby’s snel gevuld zijn. Monster Hunter Stories 2 biedt erg veel content en na de ongeveer 30 uur durende story heb je dus nog genoeg om meer plezier uit te halen.

Gereviewed op: Nintendo Switch
Ook beschikbaar op: Pc

Conclusie

Het begin was niet heel spectaculair en het was zelfs een klein beetje doorbijten. Na eenmaal een paar mooie gebeurtenissen meegemaakt te hebben, bloeide de game op en zaten we op het puntje van onze stoel. Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin weet op een zeer leuke en originele manier het reilen en zeilen van de mainline Monster Hunter games perfect te vertalen naar een JRPG concept, die de gameplay uit de andere games interessant weet te maken. Eieren verzamelen om zo een droomteam van Monsters te maken is super tof, de diepe turn-based gevechten zijn altijd interessant en aan content is er geen gebrek. Het is alleen zo jammer dat Capcom hier niet de framerate op een locked 30fps heeft gehouden en ook de input lag bij het gebruiken van de camera is uiterst oncomfortabel in de speelervaring. Hoewel dit een zeer vermakelijke game is, kent het wel zijn ruwe kantjes.

Pluspunten

  • Monster Hunter in RPG vorm werkt goed
  • Monster eieren verzamelen
  • Leuk verhaal
  • Toffe turn-based combat
  • Veel content

Minpunten

  • Instabiele framerate
  • Grotten vervelen door repitief design
  • Slecht camerawerk en input lag

7.5