Special | NieR Re[in]carnation – Sinds de succesvolle release van NieR: Automata in 2017, kunnen we wel stellen dat de NieR franchise zijn plekje heeft weten te veroveren in het huidige gamelandschap. Een beetje verrassend, zeker aangezien de eerste NieR game toch eerder een obscure titel was. Eerder dit jaar herleefde NieR dankzij NieR Replicant ver.1.22474487139…, een herwerkte versie van het origineel met een hoop extra features, maar 2021 heeft méér NieR te bieden. NieR Re[in]carnation, het derde deel in de franchise, werd aangekondigd als een mobiele RPG in het NieR universum en is intussen beschikbaar bij ons in het Westen. Wij doken de voorbije maand in de app om te ontdekken of de magie van de franchise ook op mobiele apparaten terug te vinden is.

Het meisje, het spook en de kooi

Wanneer je de game opstart, ontwaakt een klein meisje in een onbekende omgeving. Hoe ze daar terecht is gekomen is jou niet duidelijk en uiteraard heeft ze last van geheugenverlies. Je wandelt door de omgevingen en daar verschijnt plots je reddende engel: ‘Mama’. Mama is een wat vreemde verschijning, want ze ziet eruit als een klein, schattig vliegend spookje. Ze vergezelt je en vertelt dat je je in de zogenaamde ‘Cage’ bevindt. Ze is soms verstrooid en spreekt in raadsels, maar omdat je geen andere optie hebt, beslis je haar te volgen. Samen doorkruisen jullie verschillende gebieden van de Cage, waar telkens een nieuw verhaal op jullie staat te wachten.

Elk gebied bevat ‘Scarecrows’; vreemde standbeelden die telkens een wapen vasthouden. Door contact te maken met deze Scarecrows, kan je in het geheugen van dat wapen duiken en de herinneringen beleven van diens eigenaar. Jawel, ook in deze NieR game zijn er ‘Weapon Stories’ te vinden en ditmaal kan je ze helemaal zelf beleven. Deze verhalen zijn erg divers en aangezien we hier met een NieR game te maken hebben, ontbreken ze ook niet van de nodige portie tragiek. Al snel merk je echter dat er iets niet pluis is, want een zwerm zwarte vogels lijkt deze herinneringen te infiltreren en al gauw loopt er heel wat mis…

Wandelen en nog eens wandelen

Wat ons brengt tot de eigenlijke gameplay van NieR Re[in]carnation, die we kunnen opsplitsen in twee delen: het rondwandelen in de Cage tijdens de verhalen enerzijds en stukjes combat op bepaalde momenten anderzijds. Het grootste deel van de gameplay wordt ingenomen door die eerste categorie en gelukkig is dit dan ook een punt waar de game kwalitatief sterk staat. Je krijgt te maken met een sfeervolle walking simulator, met enkele (simpele) puzzels op je pad. De magistrale muziek van Keiichi Okabe is ook hier van de partij en is hemels. Het rondwandelen is overigens erg vlot bestuurbaar: je tikt het scherm aan en je sleept vervolgens in de richting die je wilt wandelen. Dit voelt erg intuïtief en zorgt voor weinig moeilijkheden.

Elk gebied heeft vier Scarecrows voor je en wanneer je die aanraakt, word je getransporteerd in de desbetreffende story, waar je nog wat kan wandelen. Ook hier verloopt alles lineair, met enkele kleine interacties. Ieder deel van een verhaal duurt ongeveer vijf minuutjes, maar zelfs met zo’n korte duur slagen de verhalen er wonderwel in om je helemaal mee te sleuren. Zoals al eerder aangehaald, word je echter geteisterd door zwarte vogels, die jou aanvallen tijdens de verhalen. Tijdens zo’n aanval schakelt de game over naar een ander soort gameplay, die jammer genoeg minder geslaagd is.

Kijken naar gevechten

NieR Re[in]carnation heeft ook combat, alhoewel je dit amper als ‘combat’ kan beschouwen. Hiervoor dien je een party op te bouwen van drie leden en deze uit te rusten met wapens die vaardigheden bezitten. Je personages hebben in de meeste gevallen geen input nodig om gevechten te winnen. Ze zullen namelijk uit zichzelf hun standaardaanvallen uitvoeren en dit is, mits een degelijke uitrusting, in 90% van de gevechten voldoende om het overwinningsscherm te krijgen. De game strooit bovendien met XP-items, dus personages en hun wapens kan je vlot upgraden.

Toch is er wel degelijk wat interactie tijdens de combat mogelijk: onderaan je scherm staan vaardigheden die gekoppeld zijn aan je wapens en een speciale aanval die eigen is aan het personage. Klinkt allemaal leuk, maar de werkelijkheid is jammer genoeg minder spectaculair. Het enige wat jij hoeft te doen, is wachten tot deze aanvallen opgeladen zijn, om vervolgens op het knopje te drukken waardoor de aanval activeert. Je kan ook meerdere aanvallen na elkaar activeren om combo’s op te bouwen, waardoor je meer schade aanricht. Mooi om naar te kijken, maar echt diepgaand is het niet.

NieR goes mobile

NieR Re[in]carnation is een gratis app, maar dat impliceert wel dat er wat ‘mobiele trekjes’ bij komen kijken. Dit zie je vooral terug in het zogenaamde gacha-systeem, een systeem dat te vergelijken is met loot boxes. Personages en wapens kan je oproepen met zogenaamde ‘summons’ en daarvoor moet je edelstenen neerleggen. Gelukkig is de game vrij gul met het uitdelen van gratis edelstenen: je krijgt ze na het voltooien van gevechten of door bepaalde challenges te voltooien. Je kan echter ook, via microtransacties, extra edelstenen aanschaffen, wat wel vaker voorkomt bij mobiele games.

Daarnaast wordt ook frequent nieuwe content voorzien onder de noemer subquests. Deze bestaan uit combatsegmenten en stukjes verhaal. Hieraan worden nieuwe personages en wapens gekoppeld, die je via tijdelijke summons kan verkrijgen. Weet echter wel dat NieR Re[in]carnation niet gemaakt is om te ‘bingen’, want de game wil eerder dat je dagelijks wat kleine stukjes speelt. Elke missie die je voltooit, kost je stamina en als je teller op 0 staat, moet je wachten tot de balk weer volloopt. Het loont wel om elke dag terug te komen, want je krijgt voldoende dagelijkse bonussen én de game wordt actief ondersteund met nieuwe content.

Conclusie

NieR Re[in]carnation is grotendeels geslaagd, maar heeft gebreken. De melancholische sfeer van de franchise, inclusief prachtige soundtrack, is ook hier terug te vinden, waardoor je je als fan van NieR direct thuis zult voelen. Het overkoepelende mysterie is intrigerend en de verhalen die je onderweg beleeft, zijn de moeite waard. De combat is echter enorm passief en wordt saai als je te veel stukjes na elkaar speelt. Nieuwe verhalen en evenementen worden frequent aan de game toegevoegd, dus er is zeker genoeg te doen.