Review | Jurassic World Evolution 2

Review | Jurassic World Evolution 2 – We zijn al ontelbare keren gewaarschuwd, door klinkende namen als Dr. Ian Malcolm en Dr. Alan Grant. Dinosaurussen op de wereld zetten? Slecht idee. Een dierentuin uitbouwen met deze prehistorische giganten als voornaamste trekpleisters? Een nog slechter idee. En toch blijven we het proberen. Vijf films en twee games lang. Omdat we geen ezels zijn en dus wél meermaals tegen diezelfde steen aanstoten. Omdat we in deze van slecht nieuws vervulde tijden graag virtueel het noodlot tarten. Maar vooral omdat dinosaurussen verdomd cool blijven, in welke vorm we ze ook voorgeschoteld krijgen. Jurassic World Evolution deed enkele jaren geleden perfect wat het moest doen: Roller Coaster Tycoon met dino’s in een toegankelijk, doch niet bijster diep jasje. Het vervolg pikt de draad weer op waar het eerste deel hem liet vallen en biedt ons… vooral meer van hetzelfde.

Life has found a way…

Jurassic World Evolution 2 is net als zijn voorganger een parksim pur sang. Het is daarom best eigenaardig dat je in de verhaalmodus – toch dé spelvorm waar veel spelers als eerste induiken – technisch gezien eigenlijk geen pretparken uitbouwt. In plaats daarvan krijg je een plot voorgeschoteld dat zich na Jurassic World: Fallen Kingdom afspeelt. Na het fiasco in het Lockwood landhuis hebben dinosaurussen zich razendsnel over onze aardbol verspreid. Dat dit voor de nodige problemen zorgt, zal niemand verbazen. Je stapt samen met enkele bekende gezichten in een nieuw overheidsdepartement dat de prehistorische wezens beschermt en gewelddadige aanvaringen met mensen de kop tracht in te drukken. Bijgevolg bouw je vooral opvang- en observatiecentra voor wetenschappers, terwijl de game je bij de hand neemt en in vijf relatief korte missies de kneepjes van het vak leert. 

Een veredelde tutorial dus, en één die met zijn flinterdunne verhaallijn en ongeïnspireerde dialogen niet meteen voor een goede eerste indruk zorgt. Gelukkig heeft Jurassic World Evolution 2 meerdere ijzers in het vuur hangen. De Chaos Theory modus, bijvoorbeeld, die je bepaalde scenario’s uit de films laat herbeleven en zo menig fan een feest van herkenning voorschotelt. Ook de Challenge modus keert terug, waarin je als manager een succesvol park uit de grond stampt dat aan bepaalde parameters moet voldoen, indien gewenst zelfs met een onverbiddelijke tijdslimiet. De Sandbox modus haalt tenslotte de druk een beetje van de ketel door je in staat te stellen om Frank en vrij je park uit te bouwen zoals je dat zelf wil – zolang je de elementen in kwestie vrijgespeeld hebt, uiteraard. Kortom, genoeg alternatieve spelvormen om de teleurstellende verhaalmodus mee door te spoelen.

Ter land, ter zee én in de lucht

Het eerste deel was een redelijk standaard simulatiespel, waarin je nét genoeg opties had om een mooi park uit te bouwen, zonder daarbij ooit al te complex of diepgaand te worden. Jurassic World Evolution 2 gaat verder op dit elan en heeft als vervolg vooral de verdubbelaar ingezet. De hoeveelheid mogelijkheden is fors toegenomen, met meer dan 75 soorten dinosaurussen, nieuwe omgevingselementen als sneeuw en zand, en de toevoeging van medisch personeel dat je inschakelt om gewonde dinosaurussen op te lappen. Oude voorzieningen als een expeditiecentrum waarmee je op zoek gaat naar passend dino-DNA of een ranger unit die de prehistorische vrede moet bewaren, zijn uiteraard ook weer van de partij. De basis is nog steeds eenvoudig en zodra je alles gebouwd hebt, blijft het managen ook nu weer beperkt. Toch houdt het nieuwe speelgoed de game lang vers.

De meest in het oog springende toevoegingen komen uit hoge of waterige oorden. Dit keer kan je namelijk ook vliegende en waterdinosaurussen aan je park toevoegen, die elk weer nieuwe bijkomende eisen met zich meebrengen. Geen wereldschokkende vernieuwingen op vlak van gameplay, wél kersvers visueel spektakel. Een andere aanpassing is de manier waarop je met werknemers omgaat. Moest je in het eerste deel nog drie facties tevreden houden die bij onvrede je park dreigden te saboteren, dan neem je in Jurassic World Evolution 2 afzonderlijk wetenschappers aan, die elk andere taken op zich kunnen nemen. Hen managen lijkt aanvankelijk een hele klus, tot je merkt dat je veel bereikt door hen tijdig even rust te gunnen. De meest welkome verbetering is de optie om de in-game tijd te pauzeren of versnellen. Irritante wachttijden zijn zo definitief verleden tijd.

De schildpad en de haas

Tijd om een open deur in te trappen: games als Jurassic World Evolution 2 zijn eigenlijk niet gemaakt voor consoles. Top-down management titels hebben baat bij een toetsenbord en muis, zodat je de camera razendsnel over het terrein kan zwiepen en met sprekend gemak net dié spelelementen kan selecteren die je nodig hebt. Ontwikkelaar Frontier Games doet wat het kan, maar kan nooit echt verhullen dat controllers gewoon niet precies genoeg zijn om de mate van controle te bieden die pc-gamers genieten. De camera beweegt traag en log, dingen selecteren is (ondanks de aanwezigheid van een beperkte auto-aim) iets te vaak nattevingerwerk, en zelfs door een menu scrollen blijkt tijdrovend. Wanneer de game je dan een aantal problemen tegelijk naar het hoofd gooit, beland je in een race die amper te winnen valt. De schildpad tegen de haas, maar dan zonder hoopgevende moraal.

Begrijp me niet verkeerd: Jurassic World Evolution 2 is zeker niet onspeelbaar. Na wat gewenning heb je zelfs, zolang je niet met noodscenario’s overladen wordt, een behoorlijk genietbare ervaring in handen. Bepaalde zaken blijven echter jammer of zelfs onbegrijpelijk. Zo kan je handmatig jeeps of helikopters controleren om bijvoorbeeld achter uitgebroken dinosaurussen aan te gaan. Op papier zorgen dit soort situaties voor een onvervalste adrenalinerush; in praktijk is het dankzij de houterige besturing en wel erg matige physics – een eerder frustrerende bedoening. Na verloop van tijd besteed je dit soort taken dan ook uit aan de AI. Op technisch vlak zou Jurassic World Evolution 2 op een stabiele 60fps moeten draaien… alleen voelt het consequent lager aan, met enkele subtiele – lees: nooit echt de ervaring verstorende- framedrops als dieptepunt. Dit kan beter.

Dino’s in 4K

Op grafisch vlak blijft Jurassic World Evolution 2 lustig verder hobbelen op het pad der middelmatigheid. De game draait weliswaar in 4K, maar dat betekent niet dat we over heel de lijn oogstrelende plaatjes voorgeschoteld krijgen. De dinosaurussen zien er als hoofdattractie gelukkig geweldig uit, met gedetailleerd nagebouwde modellen en levensechte animaties. De gebouwen en omgevingen komen echter eerder kaal over, met textures van een lager niveau en een hoeveelheid pop-in die bij vlagen pijn doet aan de ogen. Hoe minder we over de mensen in de game zeggen, hoe beter. Op auditief vlak is Jurassic World Evolution 2 dan weer wél een hoogvlieger, met een soundtrack vol klassieke deuntjes en gepaste oergeluiden van de dino’s. Ook het stemmenwerk, met sterren als Jeff Goldblum, Bryce Dallas Howard en een imitator van Chris Pratt achter de microfoons, is best aardig.

Gereviewd op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One en Xbox Series X|S en pc.