Special | Cyberpunk 2077 – CD Projekt RED heeft een zwaar jaar achter de rug. De lancering van Cyberpunk 2077 verliep alles behalve soepel door zaken als crashes, een instabiele framerate, glitches en gamebreaking bugs en dan hebben we het nog niet eens over de inhoudelijke gebreken die de game met zich meebracht. Sony ging zelfs zo ver om de game uit de PlayStation Store te halen door de PR-shitstorm die was ontstaan. We gaven Cyberpunk 2077 in onze initiële review (en met pijn in ons hart) een onvoldoende en de taak voor CD Projekt RED was duidelijk: bezinnen en opnieuw beginnen. We zijn inmiddels talloze patches verder en vorige week lanceerde de Poolse studio de current-gen versie van de game. Het heeft even geduurd, maar is Cyberpunk 2077 nu wel de moeite waard?

Terug naar Night City

We zullen niet te veel woorden vuil maken aan de setting en het verhaal, die is namelijk voor het leeuwendeel intact gebleven en daarvoor kun je de review hierboven raadplegen. We zeggen overigens grotendeels, want men heeft wel wat aandacht besteed aan de verschillende romances die de game bevat. Zij zullen nu namelijk gedurende de game meer interacties bieden middels berichten op je telefoon en de mogelijkheid om tijd met hen door te brengen in hun safehouses. Daarbij moet je nu je aanzien bij de verschillende ‘fixers’ – personages die je voorzien van extra quests – opbouwen. Hoe hoger je aanzien, des te meer quests je van de fixers krijgt. Een fijne toevoeging die ervoor zorgt dat je map niet binnen een mum van tijd vol zit met quest markers.

Eén van de grootste kritiekpunten die we in 2020 hadden, was de AI, die we destijds als oliedom bestempelden. In deze current-gen versie is er ook aan de AI gesleuteld en daar zijn we heel wat positiever over. Vijanden zullen nu in het heetst van de strijd niet meer op je af stormen of als een makkelijke prooi op dezelfde plek blijven staan. In plaats daarvan zoeken ze nu actief dekking, proberen ze je uit jouw dekking te duwen en nemen ze zelfs soms logische beslissingen. Shotgunners zullen bijvoorbeeld hun best doen om dicht bij je te blijven zodat hun wapens effectiever zijn. De geüpdatete AI is nergens revolutionair, maar het voelt nu tenminste alsof je wat daadwerkelijke tegenstand krijgt tijdens de hectische vuur- en mêleegevechten. De perikelen omtrent de politie zijn overigens niet helemaal opgelost; ze vinden het nog steeds enorm leuk om soms als Houdini’s vanuit het niks te verschijnen.

Daarbij heeft CD Projekt RED een aantal verbeteringen doorgevoerd om Night City wat levendiger te maken. Er zijn meer voetgangers en ze zullen nu in paniek wegrennen (of tegenstand bieden) als de pleuris uitbreekt op straat, mensen in auto’s zullen koste wat kost willen ontsnappen uit penibele situaties, soms met het decor of een stadsgenoot als slachtoffer. Het besturen van auto’s en motoren voelt nu wat beter aan door middel van een verbeterd rem- en acceleratiesysteem, in sommige auto’s was het overigens nagenoeg onmogelijk om in first-person te spelen door het belabberde uitzicht en ook dat is nu niet meer aan de orde. Al met al zijn dit toevoegingen die welkom zijn (met name de AI), maar toch aanvoelen als vingers in de dijk terwijl het land overstroomt. Daarover later meer.

Visuele updates

Hoewel Cyberpunk 2077 destijds op grafisch gebied zeker z’n momenten had dat de game er meer dan prima uitzag, kampte de game met gestotter en hevige dips in de framerate. Op de PlayStation 5 en Xbox Series X worden er twee grafische modi aangeboden: ‘Performance’ en ‘Ray Tracing’. Beide modi mikken op een resolutie van 4K en er staat een dynamische resolutie scaler aan om de framerate op niveau te houden. Daar houden de verschillen echter op. Performance gaat namelijk voor een framerate van 60fps, waar Ray Tracing dit aantal halveert ten faveure van ray tracing op beschaduwing. We moeten zeggen dat deze laatste modus inderdaad voor meer accurate en zachtere schaduwen zorgt. Dat is echter wel een forse prijs voor een framerate van 30 beelden per seconde.

Tevens oogt de Performance modus scherper qua beeld (zeker op de Xbox Series X), wat ons doet vermoeden dat de dynamische resolutie daar wat minder streng staat ingesteld, daarom raden we zeker deze modus aan. Gelukkig kunnen we wel melden dat – ongeacht je keuze – beide modi een stabiele performance weten af te leveren. De game laat zeker hier en daar nog wat frames vallen, maar in de praktijk zal dit maar weinig storen en het is nergens zo erg als tijdens de originele release. Ten slotte heeft de HDR-implementatie een fikse upgrade gekregen en is deze niet meer zo dof. We moesten wel wat veranderingen aanbrengen in de instellingen, met name de piekhelderheid en paper white-sliders (voor een LG CX). Desalniettemin zijn de kleuren meer uitgesproken, zonder details te verliezen tijdens heel donkere of lichte momenten.

Smoke and mirrors

Ook heeft de Poolse studio een aantal zaken gebalanceerd, zoals de in-game economie en stats van modificaties, en er zijn naar de verschillende perk trees gekeken. Tevens zijn er een aantal nieuwe features geïntroduceerd, zoals de mogelijkheid om appartementen te kopen en je uiterlijk aan te passen in de vorm van ‘DLC’. CD Projekt RED heeft hier z’n best op gedaan en natuurlijk zijn dit toffe toevoegingen. Maar zoals eerder gezegd, voelt het meer aan alsof er een paar lullige pleisters op een gapende wond geplakt worden. De Lifepaths stellen nog steeds niks voor en V is nog altijd een gevestigd personage en je keuzes in hoe je hem/haar opbouwt bieden geen significante veranderingen in het verloop van de talloze quests. Ja, er is nu iets meer interactie met de wereld middels nieuw gedrag van de bewoners van Night City en de ‘DLC’s’ zijn ongetwijfeld goed bedoeld, maar het zijn afleidingen van inherente design- en schrijfproblemen die je niet met een jaartje extra ontwikkeling kunt oplossen.

Terug naar last-gen

Om deze special af te sluiten, blikken we nog even kort terug op de last-gen versie van Cyberpunk 2077. Waar de originele release zich in een erbarmelijke technische staat bevond, zijn we nu een stuk meer over de game te spreken. Op de PlayStation 4 Pro is de framerate nog steeds niet megastabiel, maar er zijn duidelijke stappen gezet ten opzichte van de release. Belangrijker nog: we hebben geen enkele crash meegemaakt, iets waar we meermaals last van hadden in 2020. Een groot deel van de gamebreaking bugs zijn aangepakt en in het algemeen voelt het spelen van deze versie een stuk stabieler. Let wel op dat een aantal zaken in de current-gen versie niet meegenomen worden naar de PlayStation 4 (Pro), zoals de verbeterde AI tijdens combat: een noodgedwongen offer.

Conclusie

Al met al draait deze current-gen versie van Cyberpunk 2077 vooral om het creëren van een stabielere technische basis: een doel waar CD Projekt RED prima in geslaagd is. De game heeft een fikse grafische update gekregen met twee nieuwe modi, die beide stabiel draaien en de ogen weten te verblijden. De talloze crashes van de originele release zijn verleden tijd, daarnaast heeft men z’n best gedaan om Night City wat meer tot leven te brengen en talloze quality of life verbeteringen toegevoegd. Allemaal zaken waar CD Projekt RED best trots op mag zijn. Heb je Cyberpunk 2077 destijds laten liggen door de horrorverhalen? Dan is deze current-gen versie het moment om in te stappen. Dan zul je een game ontdekken die (nog steeds) bruist van potentie en op momenten zelfs briljant is, maar die over het geheel teruggehouden wordt door inherente gebreken in het design.