Review | We Were Here Forever

Review | We Were Here Forever – Wat enkele jaren geleden begon als een studentenproject van enkele Nederlandse studenten uit Rotterdam, is inmiddels uitgegroeid tot een heuse franchise. De (gratis) coöperatieve puzzelgame ‘We Were Here’ maakte indruk in 2017 en wist heel wat spelers aan te trekken. Deze positieve ontvangst zorgde ervoor dat de Nederlandse ontwikkelaar Total Mayhem Games maar liefst twee sequels maakte in de jaren die volgden: We Were Here Too en We Were Here Together. Beide games waren opnieuw geslaagd, dus waarom zou men stoppen bij drie games als er nog plaats is voor een vierde? We Were Here Forever, het onvermijdelijke vierde deel in de reeks, verscheen vorig jaar al op pc en is vanaf nu ook speelbaar op consoles. Wij namen onze walkie-talkie in de hand en doken in de consoleversie om te ontdekken of de franchise nog steeds even leuk is als voordien.

De hofnar, de koning en de twee pechvogels

Waar het originele We Were Here niet echt een verhaal heeft, hebben de makers geprobeerd om in de latere games toch een bepaalde lore uit te werken. Ook We Were Here Forever heeft dus een verhaal dat aansluit bij de vorige games, maar verwacht hier niet al te veel van. Opnieuw is er een vervloekt kasteel waar twee ongelukkige reizigers uit moeten zien te ontsnappen. Het kasteel wordt echter geregeerd door een koning en zijn slinkse hofnar, die er alles aan doen om die ontsnapping tegen te werken. Eigenlijk dezelfde plot als de vorige game dus, maar dan met wat nieuwe achtergrondverhalen rond de koning en de nar.

Het verhaal is bovendien ook even vaag als de vorige games, maar dit is slechts een klein minpunt gezien je deze games niet per se moet spelen voor een diepgaand verhaal. Wat We Were Here Forever wél heel goed doet, is een geslaagde sfeer brengen. Tijdens je tocht in en rond het kasteel zal je verschillende gevarieerde locaties tegenkomen die telkens een nieuwe ervaring voorschotelen, inclusief passende puzzels. Een kapel waarbij je een orgel op een speciale manier moet bespelen, een onderwaterwereld waar zuurstofbronnen je beste vriend zijn en zelfs een psychedelische droomwereld passeren de revue. Er is heel wat leuks om je tanden in te zetten en deze omgevingen gaan allesbehalve vervelen.

Meer puzzels, meer vreugd

Net als zijn voorgangers volgt We Were Here Forever het concept waarbij twee spelers op avontuur gaan en op verschillende momenten van elkaar worden gescheiden, waarna je op één of andere manier toch samen moet werken om progressie te boeken. Wanneer jullie gescheiden zijn van elkaar, beschik je gelukkig nog steeds over je vertrouwde walkie talkie om te kunnen communiceren. Dit gebeurt via een in-game systeem, waarbij je een knop ingedrukt moet houden om je walkie talkie te activeren. Je zal de hele tijd zo duidelijk mogelijk moeten doorgeven wat je ziet en welke handelingen je kan uitvoeren, in de hoop dat je compagnon iets kan doen met die informatie om zo puzzels op te lossen. Dit systeem zorgt nog steeds voor een eenzaam en tegelijk comfortabel gevoel, al kan je het ‘walkie talkie gebeuren’ omzeilen door samen in dezelfde voicechat party te zitten buiten de game om. Als je echter de meest authentieke ervaring wilt beleven, is dit niet aangeraden.

Zoals altijd zal je de game weer vanuit twee standpunten kunnen spelen. Dit zorgt ervoor dat je de game twee keer moet spelen om alles gezien te hebben. Met een langere speeltijd van ongeveer 12 uur, wil dit zeggen dat je wel even zoet zal zijn met deze puzzelgame. Meer is niet altijd beter natuurlijk, al geldt dat voor We Were Here Forever eigenlijk wel. Niet alle puzzels zijn geweldig, maar het overgrote deel is leuk gevonden en lekker diepgaand. De puzzels bevatten genoeg variatie om je niet gauw te gaan vervelen en sluiten perfect aan bij de eerder genoemde omgevingen. Je zou bij een vierde game in een franchise verwachten dat je wat ‘kopieer-en-plakwerk’ krijgt voorgeschoteld van eerdere games, maar dat is hier zeker niet het geval. Het blijft leuk om te ontdekken wat Total Mayhem Games je nu weer voor de kiezen gooit.

Als we dan toch een minpuntje moeten opmerken omtrent de puzzels, dan is het dat sommige puzzels wat langer gerekt worden dan nodig. Dit is gelukkig slechts bij enkele puzzels het geval. We denken, bijvoorbeeld, aan een paar puzzels waar je gedwongen wordt om een bepaalde actie meerdere keren uit te voeren (waar één keer echt genoeg was) of waarbij je lange stukken moet wandelen om één of andere hendel om te halen. Waar dit soms ook voorkomt, is bij enkele wandelstukjes tussen de puzzels door. Zo zaten we, bijvoorbeeld, samen op een skilift om van de ene omgeving naar een andere plek te reizen, maar deze rit duurde toch wel erg lang ondanks dat het gezellig was met z’n tweetjes. Het zijn her en der wat onnodige stukken die opgerekt worden, maar gezien dit echter het enige punt van kritiek is op het belangrijkste aspect van de game, weet je dat het wel goed zit met de gameplay.

Ook de technische foutjes waren hier

Ten slotte willen we het nog even hebben over het audiovisuele en technische aspect van de game. We Were Here Forever kent dezelfde visuele (ietwat cartoony) stijl als zijn voorgangers, maar is ditmaal wel voorzien van meer visuele variatie doordat de omgevingen erg goed en afwisselend zijn vormgegeven. Alles wordt gepresenteerd in een 4K-resolutie, wat voor een scherpe presentatie zorgt. Ook qua performance zit het goed: je krijgt een grotendeels stabiele framerate van 60fps, met een uitzonderlijk (korte) dip bij het opstarten van sommige (cut)scènes.

Jammer genoeg doken er tijdens onze speelsessie wel enkele kleine technische foutjes op: zo ondervonden we moeite om de besturing in het instellingenmenu aan te passen door een bug én bij het heropstarten van de game werden deze telkens gereset naar de standaard instellingen. Ook bleef het pauzemenu eenmalig haperen, waardoor we niet anders konden dan het ‘hard reset’ protocol te activeren. Bovendien willen er ook in de game zelf nog weleens wat foutjes opduiken, maar hierbij kwamen we geen al te grote (game breaking) bugs tegen. Het zijn wat kleine ‘flaws’ hier en daar, wat toekomstige patches wel kunnen verhelpen.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op: PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S en pc.